Kokkini Grammi - To Sfalma перевод на английский

Kokkini Grammi

"Αυτό είναι για τα παιδιά που έκλεισαν την τηλεόραση
Και λίγο περισσότερο για' μας
Που ανοίξαμε τις οθόνες των υπολογιστών
Για να παρακολουθήσουμε την καταστροφή του κόσμου διαδραστικά
Με τις πιτζάμες
Αλλά αυτό είναι πολύ παραπάνω για τα παιδιά
Που πάνω σε μηχανάκια, οικοδομές, κουζίνες, τηλεφωνάδικα
Μας δώσανε λόγους να σηκωθούμε
Ελπίζω η γεννιά μου να είναι η τελευταία μουδιασμένη
Εγώ θα σου πω!
Εγώ που τα ξέρω καλύτερα από τους άλλους
Που τα ξέρουν καλύτερα από τους λίγο πιο δίπλα
Που έχω δεκάδες ειδοποιήσεις, ψηφιακά μπράβο
Και εκατομμύρια αποτελέσματα από μηχανές αναζητήσεων
Με τρόπους για να παραμείνω ακριβώς έτσι όπως είμαι
Υπάρχουν λοιπόν μέρες, που κοιμάμαι
Ξυπνάω, και κυρίως κοιμάμαι
Παραδομένος στις νομοτέλειες
Μόνο που μια από αυτές λέει ο κόσμος να χαλάσει
Θα ξημερώσει
Και όταν οι δρόμοι γεμίσουν φως, θέλω να είμαι εκεί
Και κατά προτίμηση νηφάλιος
Για να μπορώ να το καταλάβω με όλες μου τις αισθήσεις"

Συμβουλή νούμερο ένα για να κάνεις καριέρα
Είμαι κουμουνιστής, κόψε μου την καλημέρα
Μάζεψε ένα τσούρμο από γλύφτες φαφλατάδες
Να ξέρεις οι δεσμεύσεις, φέρνουν μπελάδες
Βαρέθηκα να μπλέκομαι σε άκυρους καβγάδες
Μα μπλέκομαι
Ζητάω πολλά, το παραδέχομαι
Ειδικά από εκείνους που μπορούν να τα δώσουν
Από φόβο, μην ψωροβολευτούν και το βουλώσουν

Ματωμένες βάρδιες ακονίζω τα μαχαίρια μου
Βρώμικα λεφτά δεν ακουμπήσανε τα χέρια μου
Δήθεν αλήτες δεν αντέχουν στα λημέρια μου
Τα χείλι μου δαγκώνω να μην δείχνω την μιζέρια μου
Μα όση αγάπη παίρνω πίσω δίνω εις διπλούν
Και πες στους κουτσομπόληδες να παν να γαμηθούν
Θέλουμε πολλά γιατί τα απλά δεν μας αρκούν
Και γνωρίζουμε ότι απ' τον μόχθο μας παρασιτούν
Σου' παν τα μισά αυτή που κάνουν τα κουμάντα
Δεν θα πάρουμε τα σπίτια σας
Θα πάρουμε τα πάντα!
Με προτιμούσανε παλιά που ήμουν ζάντα
Τώρα προτιμάω να με κάνουνε στην μπάντα

Θαμμένη κάτω απ' την υπομονή
Ξέθαψαν την κόκκινή μου γραμμή
Φρακάρει κ' η πιο καλή μηχανή
Πάτησαν την κόκκινή μου γραμμή

Μου επιτίθενται με σχήματα απλοϊκά
Τους κοιτάζω στωικά
Δεν τους νοιάζει καν η θεωρία
Επιβάλλονται με τανκς νατοϊκά
Τι το κουράζουμε, να κάνουμε πως συζητάμε
Δεν στα' μαθαν καλά στο διδακτορικό σου χάνε
Για εξέγερση μιλάς, μα οι εργάτες σου βρωμάνε
Και οι εργάτες πίνουνε, και βρίζουνε, και σπάνε
Μα κάνουνε τον κόσμο να γυρίζει και να αλλάξει όπου νάνε
Σε κανένα πούστη δεν χρωστάνε
Να φοβάστε τους ανθρώπους που πεινάνε
Ανθρώπους που παράτησαν όνειρα και σχολές
Για να σερβίρουν μπίρες, σε τουρίστες από χώρες δυτικές
Ενώ απ' το αφεντικό τους ξέρουν γλώσσες πιο πολλές
Στη φτώχια είδα να χάνονται ψυχές, συγγενικές
Οι πλούσιοι θα πάνε σ' άλλες κλινικές
Δηλώσεις κυνικές και πατενταρισμένες συνταγές
Δεινόσαυροι MCs αναπολούν τις εποχές
Που πωλούσαν με κιθαρίτσα και ΠΑΣΟΚιες
Τώρα παιδία από γειτονίες με εμπειρίες κακές
Σε ξεβρακώσανε για πάντα πια στην σύνταξη βγες

Θαμμένη κάτω απ' την υπομονή
Ξέθαψαν την κόκκινή μου γραμμή
Φρακάρει κ' η πιο καλή μηχανή
Πάτησαν την κόκκινή μου γραμμή

Θαμμένη κάτω απ' την υπομονή
Ξέθαψαν την κόκκινή μου γραμμή
Φρακάρει κ' η πιο καλή μηχανή
Πάτησαν την κόκκινή μου γραμμή

Red Line

"This is for the kids who turned off the TV,
and a little more for us,
who opened our computer screens
to watch the world's destruction interactively,
in our pajamas.
But this is much more for the kids
who, on motorcycles, buildings, kitchens, phone booths,
gave us reasons to rise up.
I hope my generation is the last numb one.
I'll tell you!
Me, who knows better than others,
who know better than those a little closer,
who has dozens of notifications, digital bravos,
and millions of search engine results
with ways to stay exactly as I am.
So there are days when I sleep,
wake up, and mostly sleep,
surrendering to inevitabilities.
Except one of them says the world will fall apart.
Dawn will break,
and when the streets are filled with light, I want to be there,
and preferably sober,
so I can understand it with all my senses."

Tip number one for making a career:
I'm a communist, don't even bother saying good morning.
Gather a bunch of sycophants and flatterers,
know that commitments bring trouble.
I'm tired of getting into pointless fights,
but I do.
I ask for a lot, I admit it,
especially from those who can give it,
for fear they'll get comfortable and shut up.

Bloody shifts, I sharpen my knives.
Dirty money never touched my hands.
So-called thugs can't stand my territory.
I bite my lip to hide my misery.
But whatever love I get, I give back twice as much,
and tell the gossips to go fuck themselves.
We want a lot because simple things aren't enough for us,
and we know they're leeching off our labor.
They tell you half-truths, those in charge.
We won't take your houses,
we'll take everything!
They preferred me when I was a pushover.
Now I prefer them to screw me over.

Buried under patience,
they unearthed my red line.
Even the best engine stalls.
They crossed my red line.

They attack me with simplistic arguments.
I look at them stoically.
They don't even care about the theory.
They impose themselves with NATO tanks.
Why bother, let's pretend we're talking.
They didn't teach you well, you wasted your doctorate.
You talk about uprising, but your workers stink.
And the workers drink, and curse, and break things,
but they make the world turn and change wherever they are.
They don't owe anything to any asshole.
Be afraid of the hungry people,
people who abandoned dreams and schools
to serve beers to tourists from western countries,
while they know more languages than their boss.
I've seen souls lost to poverty, kindred spirits.
The rich will go to other clinics.
Cynical statements and patented recipes.
Dinosaur MCs reminisce about the times
when they sold out with a guitar and socialist rhetoric.
Now kids from neighborhoods with bad experiences
have exposed you forever, go retire.

Buried under patience,
they unearthed my red line.
Even the best engine stalls.
They crossed my red line.

Buried under patience,
they unearthed my red line.
Even the best engine stalls.
They crossed my red line.