Текст и перевод песни To Sfalma - Pistola

Pistola

Νομίζω έχει πέσει το IQ μου
Θυμάμαι όταν ήμουνα μικρός ήμουνα πρώτος στα μαθήματα
Τώρα είμαι καλός μόνο στο να ψήνω μπιφτέκια
Και λίγο και στο rap, σε συνδικαλισμούς και τέτοια
Τώρα που το σκέφτομαι ούτε και στα μπιφτέκια
Αλλιώς οι managers δε θα μου κάνανε παρατηρήσεις
Κάπου θα χρειάζονται κι αυτοί στην τελική
Εγώ είμαι αυτός που κυνηγά ηλίθιες πιστοποιήσεις
Τώρα που 'πιασα το θέμα της μαγειρικής
Μου φαίνεται πως έγινε κι αυτή αθλητισμός
Το χειρότερο μου μάθημα ήτανε της γυμναστικής
Ήμουν αδύναμος κι ασθματικός
Γιατι να 'μαι γκολτζής να κουνάνε το κασκόλ
Αφού είναι πιο αστείο το να βάζεις αυτογκόλ
Επίσης άθλημα δεν είναι ούτε το rap
Είναι τέχνη, ξεκόλλα
Μπορείς αν θες να χώσεις κι αργά
Ή να μη ριμάρεις καθόλου
Θα το 'κανα ξανά κι ας ξαναπά κατά διαόλου
Οι μπαταρίες μου αποφορτίζονται
Τα όργανα μου εύκολα ζαλίζονται και πρήζονται
Όσο μεγαλώνω διαπιστώνω ότι πάντα κάποιος θα μου λέει να τρέχω
Για να γίνω λίγο πιο αποδοτικός
Να ρολάρει η μηχανή, να βγάζουν άλλοι λεφτά
Αντί ν' αγχώνομαι πώς θα ξηλώσουμε τ' αφεντικά
Οι νόμοι τους μας σημαδεύουνε ευθύβολα
Όμως εμείς μαλακιζόμαστε ασύστολα
Δεν είναι ανάγκη να κρατάμε νεροπίστολα
Δεν είναι ανάγκη να τα κάνουμε όλα δύσκολα

Δεν είμ' ο Γιάννης, αντάρτης αντιμνημονιακός
Πες μου πως μ' αγαπάς κι ας είμαι καφενειακός
Το rap μου είναι μούφα και το ξέρω
Και ξέρω ότι το rap μου είν' το καλύτερο που έχω να προσφέρω
Οι σύντροφοι νομίζουν ότι φέρνω κάτι νέο
Μα η νεολαία δε καταλαβαίνει καν τι λέω
Φασαίοι με κοιτάζουνε σα χάνοι
Πιο ανύπαρκτοι κι από την πόρτα που δεν την ανοίγουν οι Ρουμάνοι
Το βρώμικο graffiti δε παίζει να πεθάνει
Κι ας ποζάρουν 100 κακάο με τον Μπακογιάννη
Ανίκανοι να πούνε στον Ανέμη τι να κάνει
Ρουφιάνοι γκρινιάζουν και επιστρέφουνε στη στάνη
Θέλουνε το rap μου να δίνει χαρά
Όπως τα μπιφτέκια μου που δίνουν στον τουρίστα
Μα έλα που δεν έχουν καταλάβει ότι κι ο τουρίστας
Θέλει καταβάθος σοσιαλισμό
Κι αν δε θέλει θα τον λάβει
Κόβει τον ειρμό μου ένας τύπος από απέναντι που σπάει κάτι μπουκάλια
Τα κόμματα που κλείνουν στόματα με επιδόματα
Και πτώματα προσφύγων αναδύουν σε τσουβάλια

Οι νόμοι τους μας σημαδεύουνε ευθύβολα
Όμως εμείς μαλακιζόμαστε ασύστολα
Δεν είναι ανάγκη να κρατάμε νεροπίστολα
Δεν είναι ανάγκη να τα κάνουμε όλα δύσκολα

Gun

I think my IQ has dropped, girl.
I remember when I was a kid, I was top of my class.
Now I'm only good at grilling burgers.
And a little bit at rap, unionizing and stuff.
Now that I think about it, not even at burgers.
Otherwise the managers wouldn't be giving me feedback.
They're needed somewhere too, in the end.
I'm the one chasing silly certifications.
Now that I've touched on the subject of cooking,
It seems to me that it has also become a sport.
My worst subject was P.E.
I was weak and asthmatic.
Why should I be a goalie, having them wave their scarves?
It's funnier to score an own goal.
Rap isn't a sport either.
It's art, get over it, babe.
You can go slow if you want.
Or not rhyme at all.
I'd do it again even if it all goes to hell again.
My batteries are draining.
My organs get easily dizzy and swollen.
As I get older, I realize that someone will always tell me to run.
To become a little more efficient.
To keep the machine rolling, so others can make money.
Instead of worrying about how we'll overthrow the bosses.
Their laws target us directly, honey.
But we're messing around relentlessly.
We don't need to carry water pistols.
We don't need to make everything difficult.

I'm not Yannis, an anti-memorandum rebel.
Tell me you love me even if I'm a cafe regular, sweetheart.
My rap is fake and I know it.
And I know that my rap is the best I have to offer.
Comrades think I'm bringing something new.
But the youth don't even understand what I'm saying.
Loudmouths stare at me like fools.
More non-existent than the door the Romanians don't open.
Dirty graffiti will never die.
Even if 100 Kakao pose with Bakoyannis.
Unable to tell Anemis what to do.
Snitches whine and return to the fold.
They want my rap to bring joy.
Like my burgers give to the tourist.
But they haven't realized that even the tourist,
Deep down, wants socialism.
And if he doesn't want it, he'll get it.
My train of thought is interrupted by a guy across the street breaking some bottles.
The parties that shut mouths with benefits.
And refugee corpses emerge in sacks.

Their laws target us directly.
But we're messing around relentlessly.
We don't need to carry water pistols.
We don't need to make everything difficult.