antydepresanty - TuneFusion перевод на русский

antydepresanty

Co by się stało, gdybym wziął antydepresanty?
Czy świat byłby jaśniejszy, a ja bardziej otwarty?
Czy odwaga by wzrosła, a smutek zniknął w cieniu?
Czy może zostałbym sobą, lecz z innym spojrzeniem na ziemię?

Codzienność jak labirynt, gdzie brak mi wyjścia
Patrzę w lustro, widzę siebie, ale brak mi życia
Chciałbym być śmiały, powiedzieć, co czuję
Ale słowa grzęzną w gardle, jakby coś mnie krępuje

Słyszałem, że tabletki mogą zmienić myśli
Że to jak deszcz w pustyni, gdy dusza wyschnięta krzyczy
Ale czy to ja będę, gdy zmienię swój umysł?
Czy ten śmiały człowiek to wciąż moja dusza w tym obrazie?

Co by się stało, gdybym wziął antydepresanty?
Czy świat byłby jaśniejszy, a ja bardziej otwarty?
Czy odwaga by wzrosła, a smutek zniknął w cieniu?
Czy może zostałbym sobą, lecz z innym spojrzeniem na ziemię?

Marzę o rozmowach, gdzie słowa płyną swobodnie
O chwilach, gdzie odwaga nie znika tak nagle
Czy chemia w mojej głowie mogłaby to zmienić
Czy zbuduje mosty, czy wciąż będę się lękał cieni?

Nie chcę ucieczki, chcę zrozumieć siebie
Chcę znaleźć równowagę między duszą a niebem
Ale czasem myślę, że może to mi pomoże
Że znajdę odwagę, by mówić, co w sercu leży na dnie

Co by się stało, gdybym wziął antydepresanty?
Czy świat byłby jaśniejszy, a ja bardziej otwarty?
Czy odwaga by wzrosła, a smutek zniknął w cieniu?
Czy może zostałbym sobą, lecz z innym spojrzeniem na ziemię?

Czy to droga, której szukam, czy tylko złudzenie?
Czy lepsza wersja mnie to ta z innym spojrzeniem?
Nie chcę stracić siebie, chcę tylko zrozumieć
Czy odwaga to chemia, czy coś, co mogę znaleźć sam w sobie?

Co by się stało, gdybym wziął antydepresanty?
Czy ból by ustąpił, a strach zniknął jak fanty?
Nie wiem, co wybrać, bo boję się zmiany
Ale gdzieś w środku marzę, by być sobą i bardziej odważny

Антидепрессанты

Что, если бы я принял антидепрессанты, милая?
Стал бы мир ярче, а я – к тебе открытый?
Возросла бы смелость, а грусть исчезла в тени?
Или остался бы собой, но с другим взглядом на мир земной?

Повседневность – лабиринт, где выхода мне не найти.
Смотрю в зеркало – вижу себя, но не вижу жизни, пойми.
Хочу быть смелым, сказать, что чувствую к тебе.
Но слова застревают в горле, словно в западне.

Слышал, таблетки могут мысли изменить.
Как дождь в пустыне, когда душа иссохшая кричит.
Но буду ли я собой, если разум свой изменю?
Будет ли этот смелый человек – моей душой в новом обличье?

Что, если бы я принял антидепрессанты, милая?
Стал бы мир ярче, а я – к тебе открытый?
Возросла бы смелость, а грусть исчезла в тени?
Или остался бы собой, но с другим взглядом на мир земной?

Мечтаю о беседах, где слова текут свободно.
О моментах, где смелость не исчезает так внезапно.
Может ли химия в моей голове это изменить?
Построит ли мосты, или я буду по-прежнему бояться теней?

Не хочу бежать, хочу понять себя.
Хочу найти баланс между душой и небом, любя.
Но иногда думаю, что, возможно, это поможет мне.
Что найду смелость говорить, что на сердце лежит на дне.

Что, если бы я принял антидепрессанты, милая?
Стал бы мир ярче, а я – к тебе открытый?
Возросла бы смелость, а грусть исчезла в тени?
Или остался бы собой, но с другим взглядом на мир земной?

Это ли путь, который я ищу, или просто иллюзия?
Лучшая ли версия меня – та, что с другим мировоззрением?
Не хочу потерять себя, хочу только понять.
Смелость – это химия, или то, что могу найти в себе сам?

Что, если бы я принял антидепрессанты, милая?
Отступила бы боль, а страх исчез, как миражи?
Не знаю, что выбрать, боюсь перемен.
Но где-то внутри мечтаю быть собой – смелее, чем тень.