Ballada o dzikim zachodzie - Wojciech Młynarski перевод на немецкий

Ballada o dzikim zachodzie

Potwierdzają to setne przykłady
Że westerny wciąż jeszcze są w modzie
Wysłuchajcie więc państwo ballady
O tak zwanym najdzikszym zachodzie
Miasto było tam, jakich tysiące
Wokół preria i skały naprzeciw
Jak gdzie indziej, świeciło tam słońce
Marli starcy, rodziły się dzieci

I tym tylko od innych różni się ta ballada
Że w tym mieście gdzieś na prerii krańcach
Na jednego mieszkańca, jeden szeryf przypadał
Jeden szeryf na jednego mieszkańca

Konsekwencje ten fakt miał ogromne
Bo nikt w mieście za spluwę nie chwytał
I od dawna już każdy zapomniał
Jak wygląda prawdziwy bandyta
Choć finanse poniekąd leżały
Gospodarka i przemysł był na nic
Ale każdy, czy duży czy mały
Czuł się za to bezpieczny bez granic

Bo tym tylko od innych różni się ta ballada
Że w tym mieście gdzieś na prerii krańcach
Na jednego mieszkańca jeden szeryf przypadał
Jeden szeryf na jednego mieszkańca

Jeśli państwa historia ta nudzi
To pocieszcie się tym, że nareszcie
Którejś nocy krzyk ludzi obudził
Bank rozbity! Bandyci są w mieście
Dobrzy ludzie, na próżno wołacie
Nikt nie wstanie, za spluwę nie chwyci
Skoro każdy świadomość zatracił
Czym się różnią od ludzi bandyci

A tym tylko od innych różni się ta ballada
Że w tym mieście gdzieś na prerii krańcach
Na każdego człowieka nagle strach upadł blady
Od szeryfa do zwykłego mieszkańca

Potwierdzają to setne przykłady
Że westerny wciąż jeszcze są w modzie
Wysłuchaliście, państwo, ballady
O tzw. najdzikszym zachodzie
Miasto było tam, jakich tysiące
Ludzkie w nim krzyżowały się drogi
Lecz nie wszystkim świeciło tam słońce
Bo bandyci krążyli bez trwogi

Wyciągnijmy więc morał w tej balladzie ukryty
Gdy nie grozi nam żadne riffifi
Że czasami najtrudniej jest rozpoznać bandytę

Gdy dokoła są sami szeryfi
Gdy dokoła są sami szeryfi
Gdy dokoła są sami szeryfi

Ballade vom Wilden Westen

Hundertfache Beispiele bestätigen es,
dass Western immer noch in Mode sind.
Hören Sie also, meine Damen, die Ballade
vom sogenannten wildesten Westen.
Die Stadt dort war wie tausend andere,
umgeben von Prärie und Felsen gegenüber.
Wie anderswo schien dort die Sonne,
starben alte Leute, wurden Kinder geboren.

Und nur dadurch unterscheidet sich diese Ballade von anderen,
dass in dieser Stadt irgendwo am Rande der Prärie
auf einen Einwohner ein Sheriff kam.
Ein Sheriff pro Einwohner.

Das hatte enorme Konsequenzen,
denn niemand in der Stadt griff zur Waffe,
und jeder hatte längst vergessen,
wie ein echter Bandit aussieht.
Obwohl die Finanzen gewissermaßen darniederlagen,
Wirtschaft und Industrie am Boden waren,
fühlte sich jeder, ob groß oder klein,
dafür grenzenlos sicher.

Denn nur dadurch unterscheidet sich diese Ballade von anderen,
dass in dieser Stadt irgendwo am Rande der Prärie
auf einen Einwohner ein Sheriff kam.
Ein Sheriff pro Einwohner.

Wenn Sie, meine Damen, diese Geschichte langweilt,
dann trösten Sie sich damit, dass endlich
eines Nachts der Schrei der Leute sie weckte:
Die Bank wurde ausgeraubt! Banditen sind in der Stadt!
Liebe Leute, vergeblich ruft ihr,
niemand wird aufstehen, zur Waffe greifen,
da jeder das Bewusstsein dafür verloren hat,
worin sich Banditen von Menschen unterscheiden.

Und nur dadurch unterscheidet sich diese Ballade von anderen,
dass in dieser Stadt irgendwo am Rande der Prärie
jeden Menschen plötzlich bleiche Angst ergriff,
vom Sheriff bis zum gewöhnlichen Einwohner.

Hundertfache Beispiele bestätigen es,
dass Western immer noch in Mode sind.
Sie, meine Damen, haben die Ballade
vom sogenannten wildesten Westen gehört.
Die Stadt dort war wie tausend andere,
menschliche Wege kreuzten sich darin,
doch nicht für alle schien dort die Sonne,
denn Banditen trieben sich furchtlos herum.

Ziehen wir also die Moral aus dieser versteckten Ballade,
wenn uns kein Riffifi droht:
dass es manchmal am schwierigsten ist, den Banditen zu erkennen,

wenn ringsum nur Sheriffs sind.
Wenn ringsum nur Sheriffs sind.
Wenn ringsum nur Sheriffs sind.