Co by tu jeszcze - Wojciech Młynarski перевод на русский

Co by tu jeszcze

Słów kilka w sprawie grupy facetów chcę tu wyglosić
lecz zacząć muszę nie od konkretów, lecz od przeprosin.

Skruszon szalenie o przebaczenie pokornie proszę,
że troszkę pieprzna będzie balladka, którą wygłoszę,

lecz mam nadzieję, że choć się w słowie tutaj nie pieszczę,
to wybaczycie mi to, Panowie, raz jeden jeszcze.

A więc: faceci wokół się snują co są już tacy,
że czego dotkną, zaraz zepsują. W domu czy w pracy

gapią się w sufit, wodzą po gzymsie wzrokiem niemiłym.
Na niskich czołach maluje im się straszny wysiłek,

bo jedna myśl im chodzi po głowie, którą tak streszczę:
"Co by tu jeszcze spieprzyc, Panowie? Co by tu jeszcze?"

Czasem facetów, by mieć to z głowy, ktoś tam przerzuci
do jakiejś sprawy, co jest na oko nie do popsucia...

Już się prężą mózgów szeregi, wzrok się pali,
już widzimy, żeśmy kolegi nie doceniali.

A oni myślą w ciszy domowej czy w mózgów treście:
"Co by tu jeszcze spieprzyc, Panowie? Co by tu jeszcze?"

Lecz choć im wszystko jak z płatka idzie - sprawnie i krótko,
czasem faceci, gdy nikt nie widzi westchną cichutko.

Bo mając tyle twórczych pomysłów, takie zdolności,
martwią się, by im czasem nie przyszło tkwić w bezczynności.

A brak wciąż wróżki, która nam powie w widzeniu wieszczem:
"Jak długo można pieprzyć, Panowie? No jak długo jeszcze?!"

Pozwólcie proszę, że do konkretów przejdę na koniec.
Okażmy serce dla tych facetów, zewrzyjmy dłonie, weźmy się w kupę,

bo w tym jest sedno, drodzy rodacy by się faceci czuli potrzebni
w domu i w pracy.

Niechaj ta myśl im wzrok rozpromienia, niech zatrą ręce,
że tyle jeszcze jest do spieprzenia, a będzie więcej.

Что бы ещё такого

Пару слов о группе мужиков хочу сказать,
но начать я должен не с конкретики, а с извинений.

Искренне раскаиваюсь и смиренно прошу прощения,
что баллада, которую я спою, будет немного пикантной,

но надеюсь, что хоть я здесь и не стесняюсь в выражениях,
вы простите мне это, дамы, еще разок.

Итак: вокруг слоняются мужики, которые уже такие,
что к чему ни прикоснутся, сразу испортят. Дома ли, на работе ли,

глядят в потолок, водят по карнизу недобрым взглядом.
На низких лбах у них рисуется страшное усилие,

потому что одна мысль бродит у них в голове, которую я так резюмирую:
"Что бы еще такого испортить, дамы? Что бы еще?"

Иногда мужиков, чтобы избавиться от этой мысли, кто-то перебросит
на какое-нибудь дело, которое, на первый взгляд, невозможно испортить...

Уже напрягаются ряды мозгов, взгляд горит,
уже видим, что мы недооценили коллегу.

А они думают в домашней тишине или в глубине мозга:
"Что бы еще такого испортить, дамы? Что бы еще?"

Но хоть у них все идет как по маслу - быстро и гладко,
иногда мужики, когда никто не видит, тихонько вздыхают.

Потому что, имея столько творческих идей, такие способности,
они переживают, как бы им вдруг не пришлось сидеть без дела.

А все нет пророчицы, которая сказала бы нам в вещем видении:
"Сколько еще можно портить, дамы? Ну сколько еще?!"

Позвольте, пожалуйста, перейти к конкретике в конце.
Проявим сочувствие к этим мужикам, возьмемся за руки, сплотимся,

ведь в этом суть, дорогие соотечественницы, чтобы мужики чувствовали себя нужными
дома и на работе.

Пусть эта мысль осветит им взгляд, пусть потрут руки,
ведь еще столько всего можно испортить, а будет еще больше.