Hipotermia - Zeus перевод на немецкий

Hipotermia

Nie mam pojęcia co się stało ze mną
Coś zamieniło w ciemność - Negatyw
Ostatni rok, dwa miałem ciężko
Znowu czuje się jak przegrany śmierć, bo
Wszystko się wali prócz tej ściany przede mną
Mówiłem sobie wiele razy "zmień coś" i zmienialem
Byłem daleko stąd. Wyszło na to, że to nietrwałe
Stoję dokładnie tu, gdzie stałem parę lat wstecz
Lecz oczy, którymi patrzę zgubiły swój blask gdzieś
Po drodze. Gdyby nie te parę pompek i pruszków
Które wytrwale tak robie, co dzień wciąż bym leżał w łóżku
Nie dorwiesz mnie pod telefonem zoom. Cóż - znów
Nie chcę mi się zamieniać z kimkolwiek choćby dwóch słów
Mam swój dół. Pierdolę odpowiedzi na maile
Nie chcę odwiedzin, chyba że masz dla mnie lek na receptę
Biorę te, które mam, ale zdają się lecieć w próżnię
Ile trzeba tego zeżryć, nie chcieć umrzeć?

Hipotermia
Zimny wiatr rozwiewa ślad po nie spełnionych marzeniach
Gdzieś tam głęboko na dnie mojego zamkniętego serca
A ja nie umiem znaleźć w sobie światła, nawet w świetle dnia

Hipotermia
Zimny wiatr rozwiewa ślad po nie spełnionych marzeniach
Gdzieś tam głęboko na dnie mojego zamkniętego serca
A ja nie umiem znaleźć w sobie światła, nawet w świetle dnia

Chyba mam już obsesję na punkcie broni, huku strzału
Choć broniłem się zawzięcie podczas wizyt w WKU
To raz na album muszę mieć to "click, click, bang!"
"Cziki, pow!", "blow!" albo inny dźwięk
To siedzi we mnie gdzieś
Czemu lubię przytknąć do skroni swoje palce imitując ich kształtem kszałt broni?
Emocjalne sinusoidy
Mój własny mózg funduje przeloty od K2 aż po Mariański Rów
Kiedyś szukałem całej winy w alko
Przestałem pic, bo widziałem, jak to mi niszczy moralność
A zależało mi na nas. Miało być łatwo, a wy zamian
Zmieniłem się w psującego Ci wyjścia na miasto chana
Nie zasługiwałaś na te frustacje
A ja nie chciałem żebyś kiedyś mnie znalazła z dziurą w czaszcze
Nie raz myślałem o Niervanie. Jeden strzał
Jak u Kurta - stąd to "Whatever Nevermind"
Na mojej klatce. Pow!

Zimny wiatr rozwiewa ślad po nie spełnionych marzeniach
Gdzieś tam głęboko na dnie mojego zmarzniętego serca
A ja nie umiem znaleźć w sobie swiatla, nawet w świetle dnia

Hipotermia
Zimny wiatr rozwiewa ślad po nie spełnionych marzeniach
Gdzieś tam głęboko na dnie mojego zamkniętego serca
A ja nie umiem znaleźć w sobie światła, nawet w świetle dnia

We wszystkich zdaniach w moim życiu głos ma interpunkcja
To moja dobra, nieodłączna znajoma - autodestrukcja
Mój wróg number one. Próg w każdej z bram
Zjawia się bardzo często tu, kiedy zostaje sam
Jej nie obchodzi czy mam słuszną ideę
Gdy siada obok, widzę świat przez brudną moskitierę i
Znika wszystko od hajsu, przez karierę do moich fanów
I znów jestem tym nieśmiałyn dzieckiem ze szkolnych czasów
Rzuciłem wszystko na stół w grze o marzenia
Jestem szaleńcem, w którym jeszcze tli się nadzieja
Za darmo nie ma nic. Chciałbym czasem słuchać opinii
Znajomi pokończyli studia, dziś mają rodziny
Ja jestem inny. Kiedyś byłem z tego dumny
Dziś nie wiem sam, czy kiedyś byłem szczęśliwy, czy zdechnę smutny
Jak teraz. Lecz wiem, bo przekonałem się nieraz
Że nie ma co wychodzić z kina, póki trwa seans...

Hypothermie

Ich habe keine Ahnung, was mit mir passiert ist
Etwas hat es in Dunkelheit verwandelt - Negativ
Das letzte Jahr, zwei, hatte ich es schwer
Wieder fühle ich mich wie ein Verlierer, verdammt, denn
Alles bricht zusammen außer dieser Wand vor mir
Ich sagte mir viele Male "ändere etwas" und ich änderte es
Ich war weit weg von hier. Es stellte sich heraus, dass es nicht von Dauer war
Ich stehe genau hier, wo ich vor ein paar Jahren stand
Aber die Augen, mit denen ich schaue, haben ihren Glanz irgendwo verloren
Unterwegs. Wenn nicht diese paar Liegestütze und Sit-ups wären
Die ich beharrlich mache, jeden Tag, läge ich immer noch im Bett
Du erreichst mich nicht am Telefon, Zoom. Tja - wieder
Ich habe keine Lust, mit irgendjemandem auch nur zwei Worte zu wechseln
Ich habe mein Tief. Ich scheiße auf Antworten auf E-Mails
Ich will keine Besuche, es sei denn, du hast ein verschreibungspflichtiges Medikament für mich
Ich nehme die, die ich habe, aber sie scheinen ins Leere zu gehen
Wie viel davon muss man fressen, um nicht sterben zu wollen?

Hypothermie
Kalter Wind verweht die Spur unerfüllter Träume
Irgendwo tief auf dem Grund meines verschlossenen Herzens
Und ich kann kein Licht in mir finden, selbst am hellichten Tag

Hypothermie
Kalter Wind verweht die Spur unerfüllter Träume
Irgendwo tief auf dem Grund meines verschlossenen Herzens
Und ich kann kein Licht in mir finden, selbst am hellichten Tag

Ich glaube, ich bin schon besessen von Waffen, dem Knall eines Schusses
Obwohl ich mich bei den Besuchen beim WKU [Wehrkreisergänzungsamt] vehement gewehrt habe
Muss ich einmal pro Album dieses "Klick, Klick, Bäng!" haben
"Tschiki, Pau!", "Blow!" oder einen anderen Sound
Das sitzt irgendwo in mir
Warum mag ich es, meine Finger an die Schläfe zu legen und ihre Form einer Waffe nachzuahmen?
Emotionale Sinuskurven
Mein eigenes Gehirn beschert mir Flüge vom K2 bis zum Marianengraben
Früher suchte ich die ganze Schuld im Alkohol
Ich hörte auf zu trinken, weil ich sah, wie er meine Moral zerstörte
Und mir lag an uns. Es sollte leicht sein, und stattdessen
Verwandelte ich mich in einen Kerl, der Dir das Ausgehen in die Stadt verdarb
Du hattest diese Frustrationen nicht verdient
Und ich wollte nicht, dass du mich irgendwann mit einem Loch im Schädel findest
Nicht nur einmal dachte ich an Nirvana. Ein Schuss
Wie bei Kurt - daher dieses "Whatever Nevermind"
Auf meiner Brust. Pau!

Kalter Wind verweht die Spur unerfüllter Träume
Irgendwo tief auf dem Grund meines erfrorenen Herzens
Und ich kann kein Licht in mir finden, selbst am hellichten Tag

Hypothermie
Kalter Wind verweht die Spur unerfüllter Träume
Irgendwo tief auf dem Grund meines verschlossenen Herzens
Und ich kann kein Licht in mir finden, selbst am hellichten Tag

In allen Sätzen meines Lebens hat die Interpunktion das Sagen
Das ist meine gute, untrennbare Bekannte - Selbstzerstörung
Mein Feind Nummer eins. Die Schwelle in jedem Tor
Sie taucht sehr oft hier auf, wenn ich allein bin
Es kümmert sie nicht, ob ich eine richtige Idee habe
Wenn sie sich neben mich setzt, sehe ich die Welt durch ein schmutziges Moskitonetz und
Verschwindet alles, vom Geld über die Karriere bis zu meinen Fans
Und wieder bin ich dieses schüchterne Kind aus Schulzeiten
Ich habe alles auf den Tisch gelegt im Spiel um Träume
Ich bin ein Verrückter, in dem noch Hoffnung glimmt
Nichts ist umsonst. Manchmal möchte ich auf Meinungen hören
Freunde haben ihr Studium abgeschlossen, heute haben sie Familien
Ich bin anders. Früher war ich stolz darauf
Heute weiß ich selbst nicht, ob ich jemals glücklich war oder ob ich traurig sterben werde
So wie jetzt. Aber ich weiß, denn ich habe mich oft überzeugt
Dass es sich nicht lohnt, das Kino zu verlassen, solange die Vorstellung läuft...