Текст и перевод песни Íslenskt þjóðlag feat. Jónas Ingimundarson, Hallveig Rúnarsdóttir, Sigríður Ósk Kristjánsdóttir & Hrönn Þráinsdóttir - Ei glóir æ á grænum lauki

Ei glóir æ á grænum lauki

Ei glóir æ á grænum lauki
Sveinbjörn Egilsson

Ei glóir æ á grænum laukisú gullna dögg um morgunstund, né hneggjar loft af Hrossagauki, né hlær við sjór og brosir grund
Guð það hentast heimi fann, það hið blíða blanda stríðu;
Allt er gott, sem gjörði hann

Ei heldur él frá jökultindi sér jafnan eys á klakað strá, né nötrar loft af norðan vindi sem Nístir jörð og djúpan sjá. Guð það hentast heimi fann, það hið stríða blanda blíðu;
Allt er gott, sem gjörði hann

Því lyftist brún um ljósa daga, þá lundin skín á kinnum hýr. því síkkar hún, þá sorgir naga Og sólarljós með gleði flýr
Hryggðin burtu hverfur skjótt, dögg sem þorni mær á morgni, uns hin raka nálgast nótt

Þú, bróðir kær, þó báran skaki þinn bátinn hart, ei kvíðinn sért; því sefur logn á Boðabaki,\ Og bíður þín, ef hraustur ert.
Hægt í logni hreyfir sig sú hin kalda undiralda, ver því ætíð var um þig

Þú fósturjörðin fríð og kær, sem feðra hlúir beinum og lífið ungu frjóvi fær hjá fornum Bautasteinum, ó, blessuð vertu, fagra fold og fjöldinn þinna barna, á meðan gróa grös í Mold og glóir nokkur stjarna

Spring Never Glows in Green Meadows

Spring never glows in green meadows
by Sveinbjörn Egilsson

Spring never glows in green meadows nor the golden dew at morning tide, nor neighs the steed at Hrossagaukur, nor laughs the sea nor dimpled earth.
God has mixed the good and ill
all that he has made is good.

Nor does the torrent from the icy peak always splash upon the pebbly strand, nor roar the north wind in the forest that crushes earth and deep sea. God has mixed the ill and good
all that he has made is good.

Thus the brow brightens in the day of joy when joy is seated on the cheek, but droops when sorrow gnaws within and sunlight flees with gladness
sorrow vanishes as quickly as the dew upon the thorn at morn, ere the twilight draws anear.

Dear brother, though the wave may toss thy boat rudely, do not dread; for calm falls on the Boðabaki, and awaits thee, if thou art brave.
Slowly in calm moves yonder cold undercurrent, wherefore be ever cautious.

Fair and dear, thou foster land, where fathers' bones repose, who givest young life fruitfulness beside the ancient monoliths, O be thou blessed, fair earth, and all thy numerous children, while grass grows in the mould and yet some star still glows.