Текст и перевод песни Βασίλης Παπακωνσταντίνου & Σταμάτης Μεσημέρης - Κάτι Μένει

Κάτι Μένει

Ποια μοίρα ποια μάγισσα
ποια αγάπη ποιος έρωτας
ποιο τύμπανο ποια σάλπιγγα
ποια Ιστορία και ποια λυχνία.
Το τσιγάρο είναι βαρύ ο καφές με αναστολή
και να βρέχει
στο Αιγαίο είχες πει αν μουσκέψει το φιλί
δεν αντέχει
η ομίχλη κάνει έφοδο η πλήξη ανακωχή
η ομπρέλα των αισθήσεων στα δύσκολα κλειστή
δοκιμάζονται οι άμυνες το εγώ απ'το εμείς πόσο απέχει.
Μη τρομάξει το παιδί απ'τα ύψη και το βάλει στα πόδια
στο Ιόνιο είχες πει πως οι πύργοι θυσιάζουν τα πιόνια
σωπαίνει αυτός που κρίνεται κερνάει όποιος διψά
το χάσμα διευρύνεται όταν δε σε αφορά
φυγαδεύονται τα όνειρα δραπέτες κάτω απ'τα ίδια σεντόνια.
Ποια μοίρα μας ξεπέταξε και σάπισε ο καρπός
ποια μάγισσα βλαστήμαγε στη γέννα συνεχώς
ποια αγάπη κληρονόμησε διχόνοια στη φυλή
ποιος έρωτας εκτόπισε το χώρια απ' το μαζί
ποιο τύμπανο αφιόνισε το βήμα του σκασμού
ποια σάλπιγγα ακόνισε τα νύχια του θεριού
τι έθαψε η Ιστορία τους βαθιά κάτω από μας
πώς έσβησε η λυχνία σου και πια δε με κοιτάς δε με κοιτάς...
Ώρα δύο και μισή αδιευκρίνιστη χημεία επεμβαίνει
στη Μεσόγειο είχες πει πως σε βάφτισαν η Ωραία Κοιμωμένη
στο πλάι όπως έγερνες ξερή καλαμιά
ανέμιζες αρώματα ανταύγειες νερά
σε άγγιξα στον ύπνο σου κι ανέβηκε ο σφυγμός
δικαίωμα στο όνειρο δικαίωμα στο φως.
Όταν όλα είναι μαύρα κάποια σπίθα απ'το μηδέν ανασαίνει
όταν όλα είναι χαμένα μια φωνή απ'το πουθενά επιμένει
κάτι μένει κάτι μένει κάτι μένει κάτι μένει...

Something Remains

Whose fate? whose witch?
whose love? whose passion?
whose drum? whose trumpet?
whose History? whose lamp?
The cigarette is heavy, the coffee is restrained
and it rains
In the Aegean, you had said, if the kiss gets soaked
it won't survive
the fog ambushes, the boredom is a truce
the umbrella of the senses is shut closed in the hard times
the defenses are tested, how far is the I from the we.
The child shouldn't be frightened by the heights and run away
In the Ionian, you had said, the castles sacrifice the pawns
the condemned one keeps silent, the thirsty one treats
the gap widens when it doesn't concern you
the dreams flee as escapees under the same sheets.
Whose fate threw us away and the fruit rotted?
whose witch cursed during the labor?
whose love inherited discord in the race?
whose passion estranged the apart from the together?
whose drum drugged the step of the explosion?
whose trumpet sharpened the claws of the beast?
what did History bury them deep under us?
how did your lamp go out and you no longer look at me, you no longer look at me...
Two thirty, an unclear chemistry intervenes
in the Mediterranean, you had said, you were baptized the Sleeping Beauty
on the side how you leaned dry reed
you fanned fragrances, reflections, waters
I touched you in your sleep and the pulse rose
right to the dream, right to the light.
When everything is black a spark from nothing breathes
when everything is lost a voice from nowhere insists
something remains, something remains, something remains, something remains...