Текст и перевод песни Βασίλης Παπακωνσταντίνου & Σταμάτης Μεσημέρης - Κορίτσια Στα Αζήτητα

Κορίτσια Στα Αζήτητα

Έχω αδικήσει τα κορίτσια,
που έχουν στο πρόσωπο ακμή,
απ′ το Παγκράτι στα Πατήσια
σκυφτά στην ίδια διαδρομή.

Ρούχα φαρδιά, ριχτά, θλιμμένα,
στο σινεμά την Κυριακή,
μόνιμα επικηρυγμένα
μες στη διπλή τους ενοχή.

Κορίτσια στα αζήτητα
με χαμηλή ταχύτητα
και τα βιβλία στην καυτή τους αγκαλιά.
Κορίτσια στα αζήτητα
με χαμηλή ταχύτητα
κλαίνε τις νύχτες κι ονειρεύονται φιλιά.

Διπλές φιγούρες κουμπωμένες,
σκιές που τρέμουν τις σκιές,
φωνές υγρές και βραχνιασμένες
με σπάνιες συναναστροφές.

Μικρές φευγάτες αποστάσεις,
αγνοημένοι ναυαγοί,
κρατούν καλά τις αποστάσεις
σε μια αυτοσχέδια αποχή.

Κορίτσια στα αζήτητα
με χαμηλή ταχύτητα
και τα βιβλία στην καυτή τους αγκαλιά.
Κορίτσια στα αζήτητα
με χαμηλή ταχύτητα
κλαίνε τις νύχτες κι ονειρεύονται φιλιά.

Κορίτσια στα αζήτητα
με χαμηλή ταχύτητα.
Στα μάτια η έκφραση συγνώμης,
περνούνε διάφανα, δειλά.

Κορίτσια στα αζήτητα
με χαμηλή ταχύτητα.
Θύματα ανύποπτης αγχόνης
στα περιθώρια τα στενά.

Κορίτσια στα αζήτητα
με χαμηλή ταχύτητα.
Με τα τραγούδια ανασαίνουν
ζωγραφισμένες μοναξιές.

Κορίτσια στα αζήτητα
με χαμηλή ταχύτητα.
Κι έτσι όπως ζουν, έτσι πεθαίνουν
σ' αθόρυβες παραλλαγές.

Κορίτσια στα αζήτητα
με χαμηλή ταχύτητα
και τα βιβλία στην καυτή τους αγκαλιά.
Κορίτσια στα αζήτητα
με χαμηλή ταχύτητα
κλαίνε τις νύχτες κι ονειρεύονται φιλιά.

Κορίτσια στα αζήτητα,
ζωγραφισμένες μοναξιές.

Девушки никому не нужные

Мне жаль девчонок,
с лицами, покрытыми угрями,
от Панграти до Патиссион,
идущих с опущенной головой одним маршрутом.

Одежда мешковатая, небрежная, печальная,
в кино по воскресеньям,
словно с клеймом на лбу,
в своей двойной вине.

Девушки никому не нужные,
с тихой поступью,
с книгами в горячих объятиях.
Девушки никому не нужные,
с тихой поступью,
плачут ночами и мечтают о поцелуях.

Застёгнутые на все пуговицы фигуры,
тени, что боятся теней,
голоса влажные и хриплые,
редкие встречи.

Короткие, ускользающие расстояния,
забытые потерпевшие кораблекрушение,
держат дистанцию,
в самовольном уединении.

Девушки никому не нужные,
с тихой поступью,
с книгами в горячих объятиях.
Девушки никому не нужные,
с тихой поступью,
плачут ночами и мечтают о поцелуях.

Девушки никому не нужные,
с тихой поступью.
В глазах выражение извинения,
проходят прозрачные, робкие.

Девушки никому не нужные,
с тихой поступью.
Жертвы незримой виселицы
в тесных переулках.

Девушки никому не нужные,
с тихой поступью.
Дышат песнями,
нарисованное одиночество.

Девушки никому не нужные,
с тихой поступью.
И так, как живут, так и умирают,
в безмолвных вариациях.

Девушки никому не нужные,
с тихой поступью,
с книгами в горячих объятиях.
Девушки никому не нужные,
с тихой поступью,
плачут ночами и мечтают о поцелуях.

Девушки никому не нужные,
нарисованное одиночество.