Текст и перевод песни Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Ο Κουμπάρος

Τώρα που έφυγες,
πόσο ξαλάφρωσα,
την πόρτα κάρφωσα,
μπας και γυρίσεις.
Ήσουνα άσχημη,
μάλλον κακάσχημη
κι όλο κρυβόμουνα,
μη με φιλήσεις.
Ήσουν σαν κόλεϊ
μ' αυτά τα ρόλεϊ,
με το κεφάλι σου
θα 'παιζα βόλλεϋ.
Εξεθεώθηκα,
που σε χρεώθηκα
μου είπες φτου,
ξελευθερώθηκα.
Πόσο γουστάρω, μα πόσο γουστάρω,
που μου την έκανες με τον κουμπάρο,
πόσο γουστάρω, μα πόσο γουστάρω.
Πως αηδίαζα,
όταν σ' εκθίαζα,
σαν μια ξαδέρφη μου
σε παρουσίαζα.
Σε σιχαινόμουνα,
είχες το χάλι σου,
έτσι που μύριζε
η αμασχάλη σου.
Τα βράδυα έτρωγες
κι ονειρευόσουνε,
δε με λυπόσουνα,
που όλο ρευόσουνα.
Κι έτσι ναρκώθηκα
και σε φορώθηκα,
μα μου 'πες φτου,
ξελευθερώθηκα.
Πόσο γουστάρω, μα πόσο γουστάρω,
που μου την έκανες με τον κουμπάρο,
πόσο γουστάρω, μα πόσο γουστάρω.
Μόνο λυπήθηκα για τον κουμπάρο,
μήπως να πήγαινε μ' ένα φαντάρο.

Теперь, когда ты ушел,
как ξαλάφρωσα,
дверь сдала,
басс, и ты вернешься.
Ты была плохой,
наверное, хуже не бывает
и все скрывалась.,
не поцеловать.
Ты, как колли
с этими ρόλεϊ,
с головой
я притворялся βόλλεϋ.
Εξεθεώθηκα,
что в себя записал
я сказала, фу!,
ξελευθερώθηκα.
Как я люблю, но я люблю,
что я сделал со своим свидетелем,
как я люблю, но я люблю.
Что αηδίαζα,
когда в εκθίαζα,
как кузина
в я показал.
Я все равно ненавидела в,
ты за тобой,
так пахло
это αμασχάλη тебе.
По вечерам ели
а ονειρευόσουνε,
не это скажешь,
все ρευόσουνα.
А так ναρκώθηκα
и в φορώθηκα,
но ты мне скажи, вот,
ξελευθερώθηκα.
Как я люблю, но я люблю,
что я сделал со своим свидетелем,
как я люблю, но я люблю.
Только жаль, что его шафера,
может быть, иди с φαντάρο.