Текст песни Δύο Κόσμοι - Γιώργος Περού

Άνοιξε μια στιγμή τα σπλάχνα της η γη
Και βγήκαν μέσα απ' τη φωτιά οι Δύο Κόσμοι
Που πάνω τους δε μπόρεσε κανένας να σταθεί
Χωρίς να πέσει στο κενό που μεγαλώνει

Ο ένας ξόδεψε το φως σ' ένα κορμί
Κι ύστερα διάλεξε να μείνει στο σκοτάδι
Ο άλλος πήρε της αγάπης τη πληγή
Και με το αίμα πότισε ξανά τον Άδη

Με ποιόν θα πας και ποιόν θ' αφήσεις
Ποιόν θ' αρνηθείς, σε ποιόν θα ζήσεις...

Γεννήθηκαν μαζί στην πρώτη ανατολή
Πλασμένοι αλήθεια να βαδίσουν ενωμένοι
Μα κάποιος έσπειρε διχόνοια και ντροπή
Κι είναι από τότε μακρινοί και χωριμένοι

Όποιος θελήσει να γευτεί κι από τους δυο
Μαύρο κρασί θα του ναρκώσει τις αισθήσεις
Καπνός απλώθηκε παντού μυρίζει φονικό
Κι η λογική μας γέμισε με ψευδαισθήσεις

Με ποιόν θα πας και ποιόν θ' αφήσεις
Ποιόν θ' αρνηθείς, σε ποιόν θα ζήσεις
Με ποιους θα πας και ποιους θ' αφήσεις
Ποιους θ' αρνηθείς, με ποιους θα ζήσεις...

Έφτασε όμως επιτέλους η στιγμή
Να σμίξουν και να λυτρωθούν, να γίνουν Ένα
Τα μάγια λύθηκαν και κάποια Κυριακή
Οι Δύο Κόσμοι συναντήθηκαν για Σένα

ΜΑΝΕΣ ΜΠΕ'Ι'ΟΓΛΟΥ

"Αν μ' αρνηθείς δεν έχει πια ο κόσμος 'μπιστοσύνη
Ούτε θεός υπάρχει πια, ούτε δικαιοσύνη"