Ταξίδι Με Τον Άνεμο - Γιώργος Περού перевод на немецкий

Ταξίδι Με Τον Άνεμο

Ένας κρύος άνεμος με πήρε απ' το χέρι
Μ' ανέβασε στην πλάτη του και πήγαμε ψηλά
Πετούσα μες τα σύννεφα που εκείνος είχε φέρει
Να ξεψυχήσω μ' άφησε στην πόρτα σου μπροστά

Τα κόκκινα τα μάτια μου δεν πρόλαβαν να δουν
Τις θάλασσες που πέρασα, τ' απάτητα βουνά
Τα δάκρυα μου που έσταζαν στη γη πάλι θα μπουν
Κρυφά θα την ποτίσουνε ν' ανθίσουν στ κλαριά

Πολιτείες με τα φώτα τους στραμμένα
Απ' το χθες, στο αύριο και στο πουθενά
Φορτηγά μεσα στη νύχτα δίχως φρένα
Τα φανάρια τους θλιμμένα και σβηστά

Αέρα εσύ, βαθειά πνοή, για που φυσάς και που με πας
Στα χέρια σου με κράτησες, στους ώμους με κουβάλησες

Ένας άνεμος γλυκός με πήρε απ' το χέρι
Κι απόψε με ταξίδεψε στα πιο όμορφα νησιά
Μου έδειξε πως ζουν σ' αυτόν το κόσμο δίχως ταίρι
Εκείνοι που φοβούνται πιο πολύ τη μοναξιά

Τα λόγια, οι ιστορίες του άναβαν το μυαλό μου
Και τώρα ποιος μπορεί να σταματήσει τη φωτιά
Δαιμονισμένες μέρες, έχανα τον εαυτό μου
Μα εκείνος μου ψιθύρισε στ' αυτί τα μυστικά

Για οράματα και τόπους στοιχειωμένους
Για φαντάσματα, νεράιδες, ξωτικά
Τι κρατάει τους ανθρώπους μαγεμένους
Ποιος τους ντύνει τα παλιά τους τα φτερά

Αέρα εσύ, βαθειά πνοή, για που φυσάς και που με πας
Ελεύθερος σου δίνομαι, στον δρόμο σου αφήνομαι

Ένας κρύος άνεμος με πήρε απ' το χέρι
Και μ' άφησε χαράματα στην πόρτα σου μπροστά

Reise mit dem Wind

Ein kalter Wind nahm mich bei der Hand
Hob mich auf seinen Rücken und wir stiegen hoch
Ich flog durch die Wolken, die er mitgebracht hatte
Ließ mich vor deiner Tür sterbend zurück

Meine roten Augen konnten nicht sehen
Die Meere, die ich überquerte, die unberührten Berge
Meine Tränen, die auf die Erde tropften, werden wieder eindringen
Heimlich werden sie sie bewässern, damit sie an den Zweigen blühen

Städte mit ihren Lichtern
Vom Gestern, ins Morgen und ins Nirgendwo
Lastwagen in der Nacht ohne Bremsen
Ihre Scheinwerfer traurig und erloschen

Wind, du, tiefer Atem, wohin wehst du und wohin bringst du mich
In deinen Händen hieltest du mich, auf deinen Schultern trugst du mich

Ein sanfter Wind nahm mich bei der Hand
Und reiste heute mit mir zu den schönsten Inseln
Zeigte mir, wie sie in dieser Welt ohne Partner leben
Diejenigen, die die Einsamkeit am meisten fürchten

Seine Worte, seine Geschichten entzündeten meinen Geist
Und wer kann jetzt das Feuer stoppen
Verdammte Tage, ich verlor mich selbst
Aber er flüsterte mir die Geheimnisse ins Ohr

Von Visionen und verwunschenen Orten
Von Geistern, Feen, Elfen
Was hält die Menschen verzaubert
Wer kleidet sie in ihre alten Flügel

Wind, du, tiefer Atem, wohin wehst du und wohin bringst du mich
Frei gebe ich mich dir hin, deinem Weg überlasse ich mich

Ein kalter Wind nahm mich an der Hand
Und ließ mich im Morgengrauen vor deiner Tür zurück