Текст и перевод песни Дрыгва - Шлях валхвоў

Шлях валхвоў

Са мной гульню заладзіў вецер
У чыстым полі сярод ночы.
Гне да долу, збіць з ног хоча,
Засыпае снегам вочы.

Але бачу, недалёка
Засталося мне да лесу.
За сцяной дрэў, за высокай,
Завірухе мала месца.

Абраў знаёмы накірунак
І ў чорны глыб накіраваўся.
Стамляла йсці па гурбах снега,
Ды часам за галлё чапляўся.

Усё, заўважыў гэта месца -
Густы ельнік што хавае.
Невялікая паляна,
Туды я накірунак маю.

Вогнішча развёў ў цемры
І ў наступнае імгненне
Цень адкінуў святы камень -
Прад ім ўпаў я на калені.

І ў час калі прамовіў словы
Хвалы Багам нашага роду,
Цела Дух прашчура напоўніў
І ўвабраў я моц прыроды.

Нават той скарб каштоўных ведаў,
Што лес пранёс ў пакаленнях,
Раптоўна розум мой спасцігнуў
І атрымаў я прасвятленне.

Колазварот жыцця зямнога
Усім даўно адзначыў месца.
У віры бясконцым і спрадвечным
Павінны мы свой лёс пранесці.

Path of the Valhvos

The wind, my dear, has set a game with me
Amidst the pure field in the night's embrace.
It howls down, striving to knock me off my feet,
And snow blinds my eyes with its icy trace.

Yet in the distance, I catch a glimpse
Of a forest that lies just ahead.
Behind trees so tall and shadows so dense,
The blizzard's wrath will be cast aside instead.

I choose the path so well-known to me,
And into the darkness, I bravely go.
Through drifts of snow, my weary steps decree
And branches catch at my clothes as I proceed with care.

At last, the sight I longed to see -
A clearing where dense firs stand tall.
A clearing where I know I'll be
Sheltered from the snow and wind's icy thrall.

A fire I build amidst the dark,
And in that instant, a sacred stone
Casts a shadow, leaving its mark,
Before which I kneel, in reverence alone.

As I utter words of praise to the sky,
To the Gods of our lineage, wise and strong,
Their spirits fill me, their power nigh,
And nature's strength courses through my being, a vibrant song.

And now, the wisdom of the forest's embrace,
A treasure passed down through the ages,
Fills my mind with its profound grace,
Granting enlightenment and mending my mental wages.

The cycle of life, an eternal dance,
Unveiled in its sacred, boundless grace,
In this cosmic symphony's ceaseless trance,
We must carry our fate with unwavering pace.