Текст песни บ้าน - พงษ์สิทธิ์ คำภีร์

สุดขอบฟ้าไกล เห็นรำไรว่าไปถึง
จิตจำฝังตรึง ถึงดวงดาวที่หมาย

ใครจะคิดอย่างไร ใครจะพูดอย่างไร
ฉันยังเด็ดเดี่ยว
ทางจะคดเคี้ยว ให้ใจซ่านเสียว ฉันยังมุ่งไป

จะไปคว้าชัย ให้ใครๆ ได้ภาคภูมิ
ให้ได้คุ้มทุน ที่แผ่นดินนี้ให้

ใครจะคิดอย่างไร ใครจะพูดอย่างไร
ฉันยังเด็ดเดี่ยว
ทางจะคดเคี้ยว ให้ใจซ่านเสียว ฉันยังมุ่งไป

โอ้ละหนอบักหล้าเอ๋ย
เกิ๋นมันทุกข์มันยากฮ่าย
หากินกะบ่ก้มบ่อิ่ม
ผู้บ่าวผู้สาวหนีเข้ากรุงเทพฯ
เหลือแต่ผู้เฒ่ากับเด็กน้อย
ได้แต่ท่าแต่คอยพวกเจ้าฮั่นหล่า
มาซ่อยแผ่นดินเกิด

คนที่บ้านก็รอ มั่นใจไม่เคยท้อ
รออย่างเด็ดเดี่ยว
มีความหวังหนึ่งเดียว
ว่าลูกหลานที่รักจะกลับมา

บ้านอยู่แสนไกล แต่หัวใจฝ่าถึง
มันพุ่งห้อตะบึง ไปจนถึงฝั่งฝัน
ลูกจะกลับไป ความคิดจิตใจเพื่อคนบ้านป่า
กลับไปพัฒนา เพื่อให้บ้านเราอยู่ดีกว่าเดิม

โอ้ละหนอบักหล้าเอ๋ย
เกิ๋นมันทุกข์มันยากฮ่าย
หากินกะบ่ก้มบ่อิ่ม
ผู้บ่าวผู้สาวหนีเข้ากรุงเทพฯ
เหลือแต่ผู้เฒ่ากับเด็กน้อย
ได้แต่ท่าแต่คอยพวกเจ้าฮั่นหล่า
มาซ่อยแผ่นดินเกิด

ใครจะคิดอย่างไร ใครจะพูดอย่างไร
ฉันยังเด็ดเดี่ยว
ทางจะคดเคี้ยว ให้ใจซ่านเสียว
ฉันยังมุ่งไป

ใครจะคิดอย่างไร
ใครจะพูดอย่างไร
ฉันยังเด็ดเดี่ยว
ทางจะคดเคี้ยว
ให้ใจซ่านเสียว
ฉันยังมุ่งไป

ใครจะคิดอย่างไร ใครจะพูดอย่างไร
ฉันยังเด็ดเดี่ยว
ทางจะคดเคี้ยว ให้ใจซ่านเสียว
ฉันยังมุ่งไป

ใครจะคิดอย่างไร ใครจะพูดอย่างไร
ฝันฉันยังเด็ดเดี่ยว
ทางจะคดเคี้ยว ให้ใจซ่านเสียว ฉันยังมุ่งไป