Lyrics Sarı Saman Hatıra Defteri - Altay Kenger

Israrlı bir çocuk gömleği var bu gece üstümde
Siyah, cepsiz, buruşuk ve kirli
Okuldan mı kaçtım, evden mi, söyleyemem
Titrerdi ellerim uzanıp düzeltirken yüzünü
Dudakların Bastille'di, yanılmıyorum
Gözlerin, en çok o körkütük gözlerin devrilir ve
Uzun uzun susardı, gözlerine su veremezdim
Tek bir imge taşımazdı birbirimize duyduğumuz his
Şiirsizdik, bunu biliyorduk, bunun için ağlamıştık
Bakardık karşı karşıya geçip, hatırlıyor musun
Yalnızca bakardık
Dipsiz, yalansız, ölüme davet eden bir bakmaydı bu
Hepsi hepsi aşk
Senyör aşk, mösyö aşk, mister aşk, bay aşk
Şiirsizdik, bunu biliyorduk, bunun için ağlamıştık
Bunun için terasa çıkıp aşağı bir gül atmıştık
Bunun için rıhtıma inip denize bir gül atmıştık
Çaresizdik, sevda biraz da soygundur, işte
Sevda biraz yakayı ele vermektir, mahkemelere düşmektir
Ben masumum diyebilmektir biraz da sevda
Bunu biliyorduk, bunun için ağlamıştık
Uyanır uyanmaz başlıyorduk ağlamaya
Sarılıp sarılıp ağlıyorduk
Yorulup uyuyana kadar ağlıyorduk sevgilim
Dokunuyorduk su deyip suya deyip su içen kelebekler gibi
Susuz kalan gözlerimiz gitgide ağır ağır soluyordu
O gül, gitgide ağır ağır soluyordu rüzgârla
Tenlerimizde tenlerimize ait bir şeyler dokuyorduk

Oysa ısrarlı bir çocuk gömleği var bu gece üstümde
Siyah, cepsiz, buruşuk ve kirli
Dayak mı yedim, dayak mı attım, söyleyemem
Senden bana seken bir yürek
Ki yürekler sarı samandan hatıra defterleridir
Senden bana yansıyan bir ışık
Ki ışıklar el ele tutuşup geri çekilirler
Senden bana damlayan bir çiy tanesi
Ki çiy taneleri ancak biri öldü mü dağılırlar sessizce

Komşularım senin hakkında konuşmuyorlar
Başlar öne eğik, dudaklar bükük, omuzlar çökmüş
Resmini indirdim duvardan, adını unuttum ne tuhaf
Karakolda kaydın yok! Hastanelerde yok
Mezarlıklarda yok! Gittin
Bir gecede hazırlanıp bir gecede gittin
Bana bir gece bırakıp yanına bir gece alıp da gittin
Kırmızı çoraplarından birinin teki kalmış
Mor çoraplarımdan birinin tekini götürmüşsün
Ben de mi gitmeliydim
Yürüdüm! Bir kentten bir başka kente yürüdüm
Gittin! İnanılmaz
Sana abi diyecektim, dedirtmedin
Sana oğlum diyecektim, dedirtmedin
Bunun için ağlamıştık, komşular bizi şikâyet etmişti
Eve gelen ziyaretçiler üzülmüştü
Bize gül getirmişlerdi
Bize üzüm getirmişlerdi
Bizi kendimize getirmişlerdi, bunu biliyorduk
Bunun için ağlamıştık

Tuvalette bıraktığın atleti buldum
Kokladım! Köpekler gibi kokladım
Yola çıkıp kokunu aradım izini bulurum diye
Gittin! İnanılmaz
Senden bana seken bir yürek
Ki yürekler zaman zaman dengesini kaybeder
Senden bana yansıyan bir ışık
Ki ışıklar küstüler mi bir daha barışmazlar
Senden bana damlayan bir çiy tanesi
Ki çiy taneleri daima acıya müdahale ederler
Oysa ısrarlı bir çocuk gömleği var bu gece üstümde
Siyah, cepsiz, buruşuk ve kirli

Senin bu gömlek
Senin bu pantolon
Artık yalnızca eşyaların
Artık yalnızca eşyalarını sevebilirim
Artık yalnızca eşyalarınla ağlıyoruz
En fazla seni özlüyoruz
Bunu komşular da öğrendi
Ziyaretçiler de öğrendi
Bir sen
Bütün aşk şarkılarını söylerdin
Bütün aşk şarkıları sana yazılırdı
Fakat artık sen yoksun
Ölüm koynuma sokulsun, beni soksun
Zehirle beni ey peygamberim
Tanrısıyla sevişen peygamberlere kitap iner

Bu gece üstümde ısrarlı bir çocuk gömleği var
Galiba düğmelerini çözeceğim