Lyrics and translation Aref - Bahar Kojayee

این دو تا چشم پر از غم نمیشه غمش دمی کم
اشک اون مثل یه دریا غم اون قد یه عالم
ای بهار بهار کجایی بیا باز منو صدا کن
چشمای بارونیم رو از زمستونا جدا کن
ای بهار دلا گرفته قمریا موندن بی لونه
از سفر پرستوهامون نمیان به آشیونه
دستای بی رحم سرما کرده شاخه ها رو عریون
آسمون ابری و تیره چشم ابرا همه گریون
دیگه حتی یک پرنده روی شاخه نمیخونه
نمیریزه بید مجنون زلفاشو دیگه رو شونه
ای بهار مهربونی این زمستون که سیاهه
هر چی داشته رنگ خوبی تو سیاهیاش تباهه
دستای درختای لخت حالا سوی آسمونه
که دوباره باز تناشون بگیره از تو نشونه
ای بهار آخر کجایی واسه آومدن شتابی
نمیبینی مرگ ما رو نکنه هنوز تو خوابی
تو اگه بیای دوباره چلچله اینجا میمونه
قمری دیگه رو شاخه نمیترسه که بخونه
من به تو اینهمه نزدیک تو چرا اینهمه دوری
من توی مرز جنونم ای بهار چقدر صبوری

Эти два глаза не полны печали.
Его слезы, как море печали ... высота.
О весна где ты весна приди Позови меня снова
Убери мои дождевые глаза от зимы.
У весенней Деллы есть лунное лунное гнездо.
Они не прилетят из нашего Ласточкиного путешествия в гнездо.
Жестокие руки холодны, ветви обнажены.
Пасмурное небо и темные глаза облака все плачут
Он даже не читает птицу на ветке.
Ива не прольет ивы.
Ты-весна доброты, а эта зима черна.
Что бы у него ни было, его черный цвет хорош.
Руки голых деревьев теперь подняты к небу.
Надеть их снова.
Прошлой весной, куда ты спешишь?
Ты не видишь, как мы умираем, ты все еще спишь.
Ты приходишь снова, ласточки.
Лунная ветвь больше не боится читать.
Я так близко к тебе, почему ты так далеко?
Я на грани безумия, ты, весна.