Lyrics Nabze Man Baraye Iran - Aref

این پرنده از غم غربت میمیره نمیتونه باز دوباره پر بگیره
میدونه از آشیونش خیلی دوره توی زندون غریبگی اسیره
آسمون آبیه هر جا که بری اما آسمون دل وا نمیشه
نبض من برای ایران میزنه شعر من مرثیه ی قلب منه
توی کوچه های شب بی رفیق و همسفر
واسه دل از غم تنهایی میخونم
ای وطن ای سرزمین ای همیشه بهترین
دیگه میمیرم اگه با تو نمونم