Lyrics Veien - Bjørn Eidsvåg

Dei sa eg ville bli svaksynt
Om eg fulgte driften min
Dei kunne snakka i timevis
Om at kjærlighet gjør blind

Men eg syns eg fekk eit skjerpa blikk
Og såg meir enn nokon gong
Eg var fortrylla og forelska
Og livet var ein vakker song

Veien blir ikkje te mens eg går
Veien var der òg i går
Men eg blir te mens eg går
Og det er den sjansen eg får

Veien blir ikkje te mens eg går
Veien var der òg i går
Men eg blir te mens eg går
Og det er den sjansen eg får

Dei sa at alle veier er gode
Som fører til ein pengepung
Eg sa eg tvilte litt på det der
Dei sa eg va naiv og ung

Eg sa at eg ikkje lenger trudde
På alt som var smart og rett
At eg tross alt visste
Ka eg hadde høyrt og sett

Veien blir ikkje te mens eg går
Veien var der òg i går
Men eg blir te mens eg går
Og det er den sjansen eg får

Veien blir ikkje te mens eg går
Veien var der òg i går
Men eg blir te mens eg går
Og det er den sjansen eg får

Dei sa ho var nærast når ho var borte
Og at noko blei borte når ho var nær
Men eg merka at det der var bare diktning
Ho e jo nærast når ho e her

Veien blir ikkje te mens eg går
Veien var der òg i går
Men eg blir te mens eg går
Og det er den sjansen eg får

Veien blir ikkje te mens eg går
Veien var der òg i går
Men eg blir te mens eg går
Og det er den sjansen eg får