Lyrics Otouban - Ghosty

دور از دود شهر من
دور از بوی بدش
دور از کوبیدن پتک آرزوت روی سرت
دور از فکر دویدن و پریدن توی درت
دور از دانشگایی که نوشته آزاد روی درش
دور از قبر اون رفیقی که کشته شدش با سُرنگ
زندگی ، یه سوزن . دل ما که شد یه بادکنک
دور از شعارِ کمک ، کمک به شعار
فاصله زیاد با برج های بلند شما
دور از کیف پول خالی ولی همیشه تو جیب
که احمقا ، بهت بگن حقیر ُ کوچیک
دور از زخم زبون ،، غم درون ،، اشک کبود
دور ازونا که تو وجودشون عقلی نبود
حتی دور از آمار دادن زن با بچش تو مترو
و اونی که میشمره با ولع پولش رو
دور از همخوابی ظلم با بی عدالتی
وایسادم تا بفهمم چیه راحتی
من وایسادم
توی این اتوبان ، که شده شلوغ باز
سنگینه سکوتا
کافی بود بوق یه کامیون
که بگی زندگی نیس حتی گاهی خوب!
ما آزادیم
مث چندتا موش تو فاضلاب
گندکاری دیگران میاد بوش تو راه ِ ما
حس نحس سردرگمی تو غروبای ماس
همش به هم میگیم پس کو روزای شاد؟
من از نسلیم که نفهمیده جوونی چیه
تا به خودش اومد فهمید واسه جوونی دیره!
به نسل که فریادش همش توی یاهو بود
یه نسل که هر جوونش غرق دارو بود
ما بودیم ولی دستمون ، اختیار نه!
ینی هواپیما باشیو بشی هایجک (hijack)
ینی با هیچ خنده ای شاد نشه صورتت
ینی فرش باشی هیچوقت نتکوننت
ینی حسرت خوردن تو قفس
اصلا چیز خوبی نیس تو فال قهوت
از دم بد اوردی همش
ینی هیچی نداشته باشی تو بدی از دست
من وایسادم
توی این اتوبان ، که شده شلوغ باز
سنگینه سکوتا
کافی بود بوق یه کامیون
که بگی زندگی نیس حتی گاهی خوب!
هوا شده سرد
درست مث خود من
از اون ور اتوبان نگاه یه دوره گرد خیره شده به من
انگار میگه چشو ببند یهو بپر
نترس اینبار دلو به دریا بزن
ماشینا میرن و میان نیست مهلتی
یا از هم سبقت میگیرن ، سرعتی
یکی میره تا به شب جمعش برسه
یکی میره تا صابخونه فرصت بده بش
خودشونم که نمیدونن پی چین
اگه ازشون بپرسی میگن پی زندگین
این زندگی چیزی نیس که من انقد بخامش
انگار از اتوبان پریدنش قسمت ماعه
خط مقطع ، من تو لحظه معلق
تو این فکرم که بعد از من شاید بدتر شه از قبل از من