Lyrics Ola Mas Ta Oneira - Giannis Vogiatzis , Tzeni Vanou

Ειλικρινα τα βηματα δεν αλαξαν απο παλια μοιαζω ακομα με τον πιτσιρικα μεσα στα στενα ισωs τελικα να ψυλωσα συνειδητα ειχα προβληματα στην πλατη που με σπρωχναν χαμηλα
φιλοι μου χαθηκανε και μονοs συντροφοs στο σκοτοs η σκεψη πωs καποτε ονειρευτηκαμε θα το ′χει η μοιρα τουs μου 'πανε οι σκιεs οι επιλογεs στιs γειτονιεs ειναι λιγεs για τιs δραχμεs πουλαν θανατο
δεν αδικο προσοπικα εγω δεν εχω φιλουs που να διαθετουν εξοχικο και ειμαι μονοs, μονοs στην πλατια νιοθω φοβο για το μελλων μεχρι τωρα ειδα πονο μονο πονο μονο πονο οσο με βασταει η φωνη μου οσο ξερω πωs πονανε για ′μενα οι ανθρωποι μου
και θελω πισω τιs παλιεs καλεs στιγμεs μου τον παππου μου να χαμογελαει για ακομη μια φορα τιs φοβιεs να 'ναι μαζι ξανα τον Νικο εξω απο τα καγκελα αναθεμα μονο ονειρα ανεκπληρωτα για παπλωμα
σ 'αυτουs που κοιμιθηκανε νωριs
κι εγω στο χαραμα μοναχοs μου στην πολη τον mcs αναπολω, βρεχει γαμω δικαιολογω το κλαμα μου ωs συμπαρασταση στον ουρανο γιατι ο Δημητρηs δουλευε απ′τα οκτω μιαs κι ο πατεραs πεθανε απο ζαπρε ενα πρωινο
τωρα ο Δημητρηs ειναι σκοπια στο στρατο πουλησε το κινητο για την δοση του νιωθειs bro κι εγω ακομα να ψαχνω να βρω αγαπη σε καθε δακρυ φωs για εξοδο απ′το μονοπατι
Mastigo ηταν να γραψουμε μαζι αυτο το κομματι μα εκανεs λαθοι και φυσικο ηταν να γινει σημαδι γιατι οι μπατσοι πρεπει να δικαιολογισουνε μισθο και διαλεγουνε παιδια απο το σκοταδι γι'αυτο
Καθημερινα ψαχνουμε ακρη να σηκωσουμε κεφαλι να κανουμε τα ονειρα μαs αληθινα μια γενια που δεν εμαθε λεξειs οπωs χαρα ειλικρηνα και δεν μιλω προσοπικα
Καθημερινα ψαχνουμε ακρη να σηκωσουμε κεφαλι να κανουμε τα ονειρα μαs αληθινα μια γενια που δεν εμαθε λεξειs οπωs χαρα ειλικρηνα η επιβιωση ματαιη στα στενα

Καθημερινα ψαχνουμε ακρη να σηκωσουμε κεφαλι να κανουμε τα ονειρα μαs αληθινα μια γενια που δεν εμαθε λεξειs οπωs χαρα ειλικρηνα και δεν μιλω προσοπικα

Καθημερινα ψαχνουμε ακρη να σηκωσουμε κεφαλι να κανουμε τα ονειρα μαs αληθινα μια γενια που δεν εμαθε λεξειs οπωs χαρα ειλικρηνα η επιβιωση ματαιη στα στενα

Κλεινω τα ματια μου αναβω το τσιγαρο τελικα το τελευτεο χαλαλι κι αs μην παιζουν λεφτα νιοθω πωs γερασα
Κι αs ειμαι ακομη δεκαεννια μετρω αναριθμητεs κοπελεs που μου παιξαν πουστια

αν δωσω ονοματα θα βαζουν τραμπουκουs να απειλουν εγω κουραστηκα νομιζω πωs κι αυτεs θα κουραστουν
κι ομωs η λεξη αγαπη εχει παρεξηγηθει σε μια πολη που ανταλλαζεται ψυχη για το χαρτι εχω νιωσει κι εχω δει να συλλαμβανουν απο καρφωτη

τον κολλιτο μου και την μανα του να αυτοκτονει πεs το κομπλεξ δεν εζησα καλα δεν χαμογελαγα συχνα απ′τα δεκατρια μου χρονια ειμαι στην δουλεια
δεν εδωσα ποτε σκληρα κι αν ζω σκληρα και δεν μιλω προσοπικα μεs στα σκατα επιπλεει μια ολοκληρη γενια

θαψανε ονειρα απο μικρα παιδια που καναν πλανα για το πωs θα υποδεχτουνε την χαρα
εχω προβλημα και κολλημα και μονιμα θα κραζω το κρατοs τον μπατσο οπωs και να'χει θ′αυθαδιαζω απο ψυχηs
πετραλωνιτηs εκ γεννετηs αλητηs
εκ γεννετηs γαμιετε καθε ασφαλιτηs γιατι

ο Γιωργοs ειχε ονειρα
ο Ηλιαs ειχε ονειρα
ο Μο ειχε ονειρα
ο Χρηστοs ειχε ονειρα
ο Μπιλυ ειχε ονειρα
ο Δανοs ειχε ονειρα
ο Τζιμυ ειχε ονειρα

η Ελενη ειχε ονειρα
Εγω ειχα ονειρα
Εσυ ειχεs ονειρα
Τα ονοματα δεν λενε κατι μαγκα αφου το προβλημα πιανει ολο το χαρτη
τα αδερφια μου δουλευουν απ'το χαραμα ωs το βραδυ για να βγουν απ′το σκοταδι
Σβηνω το τσιγαρο, δακρυζω, νοσταλγω δυο χρονια αργοτερα ακομη ξυπναω στιs οκτω μεs στο στρεs που εχει κυρυευσει την γενια μαs τελευτεα σταγονα ιδρωτα για τα ονειρα μαs
Απο πιτσιρικια πεζαμε μπαλα εγω κι εσυ ειχεs ονειρα οπωs και εγω αυτοσχεδιαζαμε και μαs τα σκοτωσαν, το κρατοs, μπατσοι, ρουφιανοι, πρεζα
Η αναγκη για χρηματα και επιβιωση δεν εχει σημασια ποιοs πολυ ποιοs λιγοτερο, ειλικρηνα μαs τα σκοτωσαν
Καθημερινα ψαχνουμε ακρη να σηκωσουμε κεφαλι να κανουμε τα ονειρα μαs αληθινα μια γενια που δεν εμαθε λεξειs οπωs χαρα ειλικρηνα και δεν μιλω προσοπικα
Καθημερινα ψαχνουμε ακρη να σηκωσουμε κεφαλι να κανουμε τα ονειρα μαs αληθινα μια γενια που δεν εμαθε λεξειs οπωs χαρα ειλικρηνα η επιβιωση ματαιη στα στενα
Καθημερινα ψαχνουμε ακρη να σηκωσουμε κεφαλι να κανουμε τα ονειρα μαs αληθινα μια γενια που δεν εμαθε λεξειs οπωs χαρα ειλικρηνα και δεν μιλω προσοπικα
Καθημερινα ψαχνουμε ακρη να σηκωσουμε κεφαλι να κανουμε τα ονειρα μαs αληθινα μια γενια που δεν εμαθε λεξειs οπωs χαρα ειλικρηνα η επιβιωση ματαιη στα στενα