Lyrics and translation Jacek Kaczmarski - Włóczędzy

Włóczędzy

Wchodzimy z twarzami zdrowymi od mrozu
Siadamy przy ogniu tańczącym z radości
Ścieramy z nadgarstków odciski powrozów
Wołamy o wino i chleb, i tłustości
Spod ścian patrzą na nas w milczeniu miejscowi
Napięci, na wszystko gotowi
Wchłaniamy łapczywie wielkimi kęsami
Łykamy alkohol aż warczy nam w grdykach
Bekniemy czasami, pierdniemy czasami
Aż z ław w ciepło wzbija się woń wędrownika
I płynie pod ściany miejscowych jak ręka
Co mówi - przestańcie się lękać
Co mówi - przestańcie się lękać
Co mówi - przestańcie się lękać
Śpiewamy piosenki o drodze i pracy
O braku pieniędzy i braku miłości
Podnoszą się ze snu miejscowi pijacy
Słuchają oczami rozumnej przeszłości
Ktoś wstanie, podejdzie, zapyta - kto my?
My dzieci wolności, bezdomne my psy
Przysiądą się stawiać i pytać nieśmiało
Gdzie dobrze, gdzie lepiej, a gdzie pieniądz rośnie?
I plączą się cienie pod niską powałą
I coraz jest ciaśniej i duszniej, i głośniej
Bo oto włóczędzy z przeszłością swą mroczną
Dla ludu się stają wyrocznią
Dla ludu się stają wyrocznią
Dla ludu się stają wyrocznią
Mówimy o wojnach w dalekich krainach
Zmyślamy bogactwa zdobyte, stracone
Słuchają jak mszy, dolewają nam wina
I dziewki przysiądą się też, ośmielone
Do ognia dorzuci przebiegły gospodarz
Noc długa korzyści mu doda
Rozgrzani, snujemy niezwykłą opowieść
Zazdroszcząc im tego, że tacy ciekawi
Choć mają, co każdy tak chciałby mieć człowiek
A za - byle co - już gotowi zastawić
By włóczyć się, szukać i błądzić jak my
I żyć bez pór roku, bez nocy i dni
I żyć bez pór roku, bez nocy i dni
I żyć bez pór roku, bez nocy i dni
Pijemy i każdy już ma coś na oku
Ten nocleg w piekarni, ten pannę piersiastą
Świt znajdzie nas znowu za miastem na stoku
Gdzie nikt tak naprawdę nic nie ma na własność
A wam pozostanie piosenka i sny
"My dzieci wolności, bezdomne my psy"
Dzieci wolności
Dzieci wolności
Dzieci wolności
Dzieci wolności

Бродяги

Мы входим, румяные от мороза,
Садимся у огня, пляшущего от радости,
Стираем с запястий мозоли от веревок,
Просим вина, и хлеба, и жирной закуски.
Из-под стен смотрят на нас молча местные,
Напряженные, на всё готовые.
Мы жадно глотаем большими кусками,
Пьем алкоголь, пока не заурчит в горле,
Икнем временами, пукнем временами,
И с лавок в тепло поднимается дух странника,
И плывет к стенам местных, как рука,
Которая говорит - перестаньте бояться,
Которая говорит - перестаньте бояться,
Которая говорит - перестаньте бояться.
Мы поем песни о дороге и работе,
Об отсутствии денег и отсутствии любви.
Поднимаются со сна местные пьяницы,
Слушают глазами разумного прошлого.
Кто-то встанет, подойдет, спросит - кто мы?
Мы дети свободы, бездомные псы.
Присядут, начнут угощать и робко спрашивать,
Где хорошо, где лучше, а где деньги растут.
И путаются тени под низким потолком,
И всё теснее, и душнее, и громче,
Потому что бродяги с темным прошлым
Для народа становятся оракулом,
Для народа становятся оракулом,
Для народа становятся оракулом.
Мы говорим о войнах в далеких краях,
Выдумываем богатства, добытые, потерянные.
Слушают как мессу, подливают нам вина,
И девки присядут тоже, осмелев.
В огонь подбросит хитрый хозяин,
Долгая ночь добавит ему прибыли.
Разогретые, мы плетем необычный рассказ,
Завидуя им, что они такие любопытные,
Хотя у них есть то, что каждый человек хотел бы иметь,
А за - что угодно - готовы заложить,
Чтобы бродить, искать и блуждать, как мы,
И жить без времен года, без ночей и дней,
И жить без времен года, без ночей и дней,
И жить без времен года, без ночей и дней.
Мы пьем, и у каждого уже что-то на уме,
У того ночлег в пекарне, у того девку грудастую.
Рассвет застанет нас снова за городом, на склоне,
Где никто по-настоящему ничего не имеет в собственности.
А вам останется песня и сны:
"Мы дети свободы, бездомные псы".
Дети свободы,
Дети свободы,
Дети свободы,
Дети свободы.