Lyrics Ginawan ko Siya Ng Balsa (Spoken Word) - Juan Miguel Severo

Kung tatanungin ako kung paano siya nawala
Sasabihin kong
Isipin mo ang unti-unting pagkupas ng isang kanta
Nagsimula ito isang gabi
Napansin kong masyado s'yang tahimik
Kaya pinatay ko ang radyo't siniguradong naririnig niya ako
At kumupas ang sarili kong boses sa kanyang kawalang imik
Bihira ang mga awit na biglang nagtatapos sa tuldok
Na biglang pumipreno mula sa kanyang harurot
Sa birit pagkatapos ay biglang mawawala
Noong lumipas ang isang buong araw
Nang wala akong naririnig mula sa kanya
Hininaan ng DJ sa radyo ang boses kong bigay na bigay pa ring binibirit ang koro
Para magbigay daan sa bagong kanta
Walang pwedeng magsabing hindi ko 'to nilaban
Ang pagpapadala ng mga mensaheng paalala na nand'yan ka pa
Sa isang taong hindi sumasagot
Ay parang pagsigaw ng saklolo sa laot sa gitna ng pagkalunod
Ni hindi ko alam kung nandoon pa ba siya sa kanyang pampang

Minsan, nagpunta kami sa tabing dagat kasama ng ilan kong kaibigan
At sinugod niya't dagliang niyakap ang alon
Na para bang nobyong kay tagal na nalayo sa kanyang minamahal
Pagkagat ng dilim
Nag-inuman kami't tinanong ko siya kung anong gusto niyang maging
Siguro sa kalasangin kaya't sinabi niyang, "dagat"
Nais ko sanang sabihing ako rin
Nais ko sanang sabihin
Na gusto kong madama niya ang aking alat sa kanyang dila
Gusto kong ikumot sa kanya itong lamig
Gusto kong salubungin niya ako ng may pagsuko
Gusto kong languyin niya ako at hindi ko siya lulunurin
Hindi ko siya kayang sisihin
'Di ko maaatim na siya'y isumpa
Kahit no'ng umagang 'yon na inalay ko ang pilas kong mga bahagi sa kanya
Na parang mga sigay na pinulot sa dalampasigan
At nakakuha sa wakas ng sagot
Walang nabuong kasunduan
Hindi nabigyang pangalan ang mga tingin
Isinauli ko ang sarili ko sa mga alon
Ginawan ko s'ya ng balsa
Isinulat ko sa buhangin ang isang panalangin
Aking maglalayag
Ako ang katas ng niyog sa kanyang tubig tabang
Ako ang pinong buhangin sa kanyang aspaltong daan
Ako ang preskong hangin sa kanyang alimuom at alinsangan
Ako ang bakasyon, siya ang kalungsuran
Mapapagod ka sa kanyang tugtugin at hahanapin mo ako balang araw
Pangako 'yan sa'yo, aking maglalayag
Kung sa laot na kay lawak, ikaw ay maligaw
Magbalik ka sa akin
Kung ang susunod na pulo ma'y di matanaw
Magbalik ka sa akin
Kung magbanta ang mga ulap na abot tanaw
Magbalik sa akin
Kung abutin ka ng gabi't kumutan ng ginaw
Sindihan mo ang pabaon kong gasera
Pihitin mo ang sagwan
Magbalik ka sa akin

Minsan, noong nakabalik na kami sa siyudad
Matapos kong sa wakas ay magtapat
Pinaawit niya ako ng mga paborito niyang kanta
Pinakapa niya sa'kin ang tipa nila sa gitara
At sa gitna ng pagtugtog
Ay hinawi niya ang kurtina ng buhok sa aking mga mata at ngumiti
Na parang may pangako ng hindi paglayo
Agad din siyang tumayo
Bumalik sa paglalakad
Aking maglalayag
Kung ang pagmamahal sa 'di maaaring manatili ang aking sumpa
Bigyan sana ako ng mga bathala ng isla
O kung marapatin nilang ikulong ako sa siyudad
Isang kabibe
'Yong makukopkop ko sa aking palad
'Yong madidikit ko sa aking tainga
'Yong aalayan ako ng awit ng dagat
Na kahit kailan, hindi matatapos