Lyrics Oboor - Justina

من خوده شعله آتیشم باید تو جادم راهیشم
میدونم دشمنا میسوزن پس تو بیا به یادم باش یه دوست کنارم باش بگی بشین ببین درا همه بسته ست باید داد بزنی به یکی بگی رفیق دستمو بگیر هه دیدی؟ اره ازمم آویزون نیس چیزی ﻣﺮﺩﯾﺘﻮ ﺗﻮ چیش ﺩﯾﺪﯼ؟!
ﺧﺮﺗﻮﻡ ﺳﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﮑﻨﯿﻮ ﭘﯿﺶ ﻣﯿﺮﯼ؟! ﺷﯿﺮ ﻣﯿﺸﯽ؟! ﺳﺮ
ﺗﯿﺮ ﮐﺸﯿﺪ ﺍه نه ﻣﻦ ﺟﻨﮓ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ﻧﻪ ﻟﻔﻈﻤﻮ ﮔﻨﮓ
ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ﺍﻣﺎ ﺣﻖ ﻧﻤﯿﺨﻮﺭﻡ ﺟﻮﻥ ﻣﯿﺪﻡ ﺍﻣﺎ ﺳﺮ ﻧﻤﯿﺒﺮﻡ .
ﻏﺮﯾﻀﻪ ﯾﻪ ﻓﺮﺿﻪ، ﺗﻘﻠﯿﻨﻪ ﻫﻤﭽﯽ ﺑﻪ ﺿﻤﯿﺮﻩ ﺗﻮ ﻣﻐﺰﺕ،
ﻟﺬﺕ ﯾﻌﻨﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺗﻮ ﻟﺤﻈﻪ نسلی ام ﮐﻪ ﻫﻤﭽﯽ ﻣﺒﻬﻢ
ﺑﺮﺍﺵ ﺍﺯ ﺁﯼ ﺁﺩﻡ ﺗﺎ ﻣﻨﺠﯽ ﺯﻣﺎﻥ،ﻣﻦ ﭼﯿﻢ! ﺩﺭﮔﯿﺮﻡ ﻫﻤﯿﺸﻪ
ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺟﻮﺍﺏ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺁﺳﻤﻮﻥ ﺻﺎﻋﻘﺶ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺁﺗﯿﺸﻢ ﻣﻦ
ﺑﺎﯾﺪ ﺭﺍﻫﯿﺸﻢ ﺟﺎﯾﻪ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﺴﯽ ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﻪ ﮐﻪ ﭼﻪ
ﺣﺎﻟﯿﻢ
ﻧﻪ ﻣﯿﺸﻨﻮﯼ ﺳﺮﯾﻊ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﻧﺸﻮ، ﻗﺮﺍﺭ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﮑﻨﯿﻢ ﺗﺎﯾﯿﺪ
ﻫﻤﻮ . ﺗﻮ ﺯﻣﯿﻦ ﺣﺘﯽ ﭘﺎﺳﻢ ﺑﺪﯼ ﺑﺎﺯﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﯿﮕﻦ ﭼﺮﺍ
ﺩﺭﮔﯿﺮ ﻧﺸﺪ . ﻧﺎﺟﯿﺎ ﺑﺪﺍﺩﻣﻮﻥ ﻧﻤﯿﺮﺳﻦ ﭘﺎﺑﺮﺟﺎﺳﺖ . ﺩﻟﻢ ﺁﺩﻡ
ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺁﺭﺯﻭﺷﻮ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻬﻢ ﻋﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻡ
ﺁﺭﺯﻭﻣﻮ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﺎﺵ. ﺑﺮﺩهﻫﺎ ﺁﺯﺍﺩﻥ ﺁﺯﺍﺩﯾﺎ ﺯﻭﺭﻥ ﻗﺸﻨﮕﯿﺎ
ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﺍﺭﻥ ﺍﺯﻣﻮﻥ ﺩﻭﺭﻥ، ﺗﺨﻠﯿﺎﺭﻭ ﺗﻒ ﮐﻨﯿﻢ ﺳﺮﺩﯾﺎﺭﻭ
ﺫﻭﺏ ﮐﻨﯿﻢ، ﭘﺮﺕ ﻧﺸﻦ ﺣﻮﺍﺳﻤﻮﻥ ﺁﺩﻣﺎﺭﻭ ﺑﺖ ﮐﻨﯿﻢ .
ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﻣﯿﺸﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺑﻤﯿﺮﻡ، ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ
ﻫﻤﻮﻥ ﺁﺩﻣﻪ ﻫﻤﯿﺸﻢ ... ﺣﺮﻓﺎﻡ ﻗﺸﻨﮕﻪ ﻧﻪ؟! ﯾﺎ
ﻣﯿﻔﻬﻤﯿﺶ ﯾﺎ ﺭﺩ ﻣﯿﺸﯽ ﺍﺯﺵ ﯾﺎ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﮐﻪ
ﺑﺮﺗﺮﯼ ﺍﺯم
عاقبت آسمون صاعقش میزنه آتیشم من باید راهی شم جای من نیست کسی تا بفهمه چه حالیم چه حالیم