Lyrics and translation Kabaret Starszych Panów - Addio Pomidory

Addio Pomidory

Minął sierpień, minął wrzesień
Znów październik, i ta jesień
Rozpostarła melancholii mglisty woal
Nie żałuję letnich dzionków
Róż, poziomek i skowronków
Lecz jednego, jedynego jest mi żal

Addio, pomidory
Addio, ulubione
Słoneczka zachodzące za mój zimowy stół
Nadchodzą znów wieczory sałatki niejedzonej
Tęsknoty dojmującej i łzy przełkniętej wpół

To cóż że jeść ja będę zupy i tomaty
Gdy pomnę wciąż wasz świeży miąższ
W te witaminy przebogaty
Addio, pomidory, addio, utracone
Przez długie, złe miesiące wasz zapach będę czuł, ej!

Owszem była i dziewczyna, i miłości pajęczyna
Co oplotła drżący dwukwiat naszych ciał
Porwał dziewczę zdrady poryw
I zabrała pomidory, te ostatnie com schowane przed nią miał

Addio, pomidory
Addio, ulubione
Słoneczka zachodzące za mój zimowy stół
Nadchodzą znów wieczory sałatki niejedzonej
Tęsknoty dojmującej i łzy przełkniętej wpół

To cóż że jeść ja będę zupy i tomaty
Gdy pomnę wciąż wasz świeży miąższ
W te witaminy przebogaty
Addio, pomidory, addio, utracone
Przez długie, złe miesiące wasz zapach będę czuł, ej!

Прощайте, Помидоры

Прошёл август, прошёл сентябрь,
Снова октябрь, и эта осень
Распростёрла меланхолии туманный вуаль.
Не жалею летних деньков,
Роз, клубники и жаворонков,
Но об одном, единственном, душа моя скорбит.

Прощайте, помидоры,
Прощайте, любимые,
Солнышки заходящие за мой зимний стол.
Наступают снова вечера салата несъеденного,
Тоски щемящей и слезы, сглотнутой пополам.

Что ж, буду я есть супы и томаты,
Когда помню всё ещё вашу свежую мякоть,
Витаминами столь богатую.
Прощайте, помидоры, прощайте, утраченные,
Долгие, злые месяцы ваш аромат я буду помнить, эх!

Конечно, была и девушка, и любви паутина,
Что оплела трепетный венчик наших тел.
Унесла девушку измены буря
И забрала помидоры, те последние, что спрятал я от неё.

Прощайте, помидоры,
Прощайте, любимые,
Солнышки заходящие за мой зимний стол.
Наступают снова вечера салата несъеденного,
Тоски щемящей и слезы, сглотнутой пополам.

Что ж, буду я есть супы и томаты,
Когда помню всё ещё вашу свежую мякоть,
Витаминами столь богатую.
Прощайте, помидоры, прощайте, утраченные,
Долгие, злые месяцы ваш аромат я буду помнить, эх!