Lyrics Beltet - Lillebjørn Nilsen

Det var den heilage påskemorgun og
Sille til kyrkja ride.
Så sprette eg på meg mitt sprotabelte,
Det glima våri så vide.

I Rosenlunden der kjenner dei meg.
I Rosenlunden der kjenner dei meg.

Som eg meg i kyrja kom
-Då folkjet på kne monne falle
Så mange som på sitt belte såg,
Det gløymde på Gud å kalle.

Og presten framfer altaret stod,
Alt med si lærde tunge.
Då han vart vari beltet mitt,
Han gløymde bå' lesa å sjunge.

Så baud dei meg tvo stutar.
Og båe så vare dei kvite.
Eg ville kje selje mitt belte burt,
-Eg totte det var fer lite.

Så baud dei meg bå' sylv og gull
Og mælte det upp i skåler.
Men då eg inkje mitt belte selde,
Då gjorde eg som ein dåre!

Og som eg då heimatt frå kyrkja kom
-Eg vart i så galne tankar
Slå bytte eg burt beltet mitt,
Fekk att eit fillepar hanskar.

Fer beltet mitt var inkje så net,
Som det var sjåande på:
Nakane var av sikebeinskjakar,
Og beltet av langebalm-strå...