Lyrics and translation Maryla Rodowicz - Nietolerancja

Nieśpiesznie wschodzi ozimina
I serce boli przed wieczorem.
Ostatni ludzie wyszli z kina,
Świecą latarnie krzywe, chore.
I na przystanku pustym, nudnym
Śpiesznie zapinam płaszcz pod szyję.
Cios był śmiertelny i okrutny,
A przecież niewątpliwie żyję.
Żyję, żyję i kwitnę,
Bliznę pokryje się blizną.
A moje oczy błękitne
Zachłysną się znów, zachłysną.
I dobrze tak, i tak trzeba,
I wolno tak, i należy.
Zanim się wejdzie do nieba,
Trzeba przez chwilę nie żyć.
Ostatni tramwaj gości zbiera,
Chyba ich było znów za dużo.
Cieć mi otwiera bramę nierad
I miłość ciągle pachnie różą.
I w mym pokoju starym, lichym,
Śpiesznie rozdziewam się z bielizny.
I w ciszy tej sposobem cichym
Znów bolą blizny, stare blizny.
Żyję, żyję i tańczę,
W sercu jeszcze ochota.
Biały kwiat pomarańczy
I tęsknota, tęsknota.
I dobrze tak, i tak można,
Kto mi to kiedyś policzy,
Że byłam tak nieostrożna,
Życie puszczając ze smyczy.
Żyję, żyję i kwitnę,
Bliznę pokryję blizną.
A moje oczy błękitne
Zachłysną się znów, zachłysną.
I dobrze tak, i tak trzeba,
I wolno tak, i należy.

Неслышно восходит Озимина
И сердце болит до вечера.
Последние люди вышли из кинотеатра,
Светят фонари кривые, больные.
И на остановке пустой, скучный
Я торопливо застегиваю пальто под шею.
Удар был смертельным и жестоким,
А ведь я, несомненно, жив.
Я живу, живу и процветаю,
Шрам будет покрыт шрамом.
И глаза мои голубые
Они снова захлебнутся, захлебнутся.
И хорошо так, и так нужно,
И медленно, и правильно.
Прежде чем попасть на небеса,
Мы должны быть мертвы на некоторое время.
Последний трамвай гостей собирает,
Кажется, их опять было слишком много.
Режет мне ворота нерад
И любовь постоянно пахнет розой.
И в моей комнате старой, лихой,
Я торопливо срываю с себя белье.
И в тишине этой
Снова болят шрамы, старые шрамы.
Я живу, живу и танцую,
В душе еще желание.
Белый оранжевый цветок
И тоска, тоска.
И ну да, и так можно,
Кто мне это когда-нибудь посчитает,
Что я была так неосторожна,
Жизнь отпустила с поводка.
Я живу, живу и процветаю,
Шрам покрою.
И глаза мои голубые
Они снова захлебнутся, захлебнутся.
И хорошо так, и так нужно,
И медленно, и правильно.