Lyrics and translation Maryla Rodowicz - Nietolerancja

Nietolerancja

Nieśpiesznie wschodzi ozimina
I serce boli przed wieczorem.
Ostatni ludzie wyszli z kina,
Świecą latarnie krzywe, chore.
I na przystanku pustym, nudnym
Śpiesznie zapinam płaszcz pod szyję.
Cios był śmiertelny i okrutny,
A przecież niewątpliwie żyję.
Żyję, żyję i kwitnę,
Bliznę pokryje się blizną.
A moje oczy błękitne
Zachłysną się znów, zachłysną.
I dobrze tak, i tak trzeba,
I wolno tak, i należy.
Zanim się wejdzie do nieba,
Trzeba przez chwilę nie żyć.
Ostatni tramwaj gości zbiera,
Chyba ich było znów za dużo.
Cieć mi otwiera bramę nierad
I miłość ciągle pachnie różą.
I w mym pokoju starym, lichym,
Śpiesznie rozdziewam się z bielizny.
I w ciszy tej sposobem cichym
Znów bolą blizny, stare blizny.
Żyję, żyję i tańczę,
W sercu jeszcze ochota.
Biały kwiat pomarańczy
I tęsknota, tęsknota.
I dobrze tak, i tak można,
Kto mi to kiedyś policzy,
Że byłam tak nieostrożna,
Życie puszczając ze smyczy.
Żyję, żyję i kwitnę,
Bliznę pokryję blizną.
A moje oczy błękitne
Zachłysną się znów, zachłysną.
I dobrze tak, i tak trzeba,
I wolno tak, i należy.

Нетерпимость

Неспешно всходит озимина,
И сердце ноет под вечер.
Последние люди вышли из кино,
Светят фонари кривые, больные.
И на остановке пустой, скучной
Спешно застегиваю пальто под шею.
Удар был смертельным и жестоким,
А ведь, несомненно, я живу.
Живу, живу и цвету,
Шрам покроется шрамом.
А мои глаза голубые
Наполнятся снова, наполнятся.
И хорошо так, и так надо,
И можно так, и должно.
Прежде чем войти в небеса,
Нужно на мгновение умереть.
Последний трамвай собирает гостей,
Кажется, их снова было слишком много.
Дворник неохотно открывает мне ворота,
И любовь все еще пахнет розой.
И в моей комнате старой, убогой,
Спешно снимаю белье.
И в тишине этой способом тихим
Снова болят шрамы, старые шрамы.
Живу, живу и танцую,
В сердце еще желание.
Белый цветок апельсина
И тоска, тоска.
И хорошо так, и так можно,
Кто мне это когда-нибудь сочтет,
Что я была так неосторожна,
Жизнь отпуская с поводка.
Живу, живу и цвету,
Шрам покрою шрамом.
А мои глаза голубые
Наполнятся снова, наполнятся.
И хорошо так, и так надо,
И можно так, и должно.