Lyrics and translation Maryla Rodowicz - Wielka Woda

Wielka Woda

Trzeba mi wielkiej wody,
Tej dobrej i tej z³ej,
Na wszystkie moje pogody,
Niepogody duszy mej,
Trzeba mi wielkiej drogi
Wœród wiecznie m³odych bzów,
Na wszystkie moje z³e bogi
Niebogi z moich snów.

Oceanów mrukliwych
I strumieni ¿yczliwych,
Piachów siebie niepewnych
I opowieœci rzewnych,
Drogi bia³o-srebrzystej,
Dró¿ki nieuroczystej,
Czarnych g³êbin niepewnych
I ptasich rozmów œpiewnych.

I tylko tak¹ mnie œcie¿k¹ poprowadŸ,
Gdzie œmiej¹ siê œmiechy w ciemnoœci
I gdzie muzyka gra, muzyka gra,
Nie daj mi, Bo¿e, broñ Bo¿e skosztowaæ
Tak zwanej ¿yciowej m¹droœci,
Dopóki ¿ycie trwa, póki ¿ycie trwa.

Trzeba mi wielkiej wody,
Tej dobrej i tej z³ej,
Na wszystkie moje pogody,
Niepogody duszy mej -
Trzeba mi wielkiej psoty,
Trzeba mi psoty, hej!
Na wszystkie moje têsknoty,
Ochoty duszy mej,
Wielkich wypraw pod Kraków,
Nocnych rozmów rodaków,
Wysokonogich lasów
I bardzo du¿o czasu.

I tylko tak¹ mnie œcie¿k¹ poprowadŸ,
Gdzie œmiej¹ siê œmiechy w ciemnoœci
I gdzie muzyka gra, muzyka gra,
Nie daj mi, Bo¿e, broñ Bo¿e skosztowaæ
Tak zwanej ¿yciowej m¹droœci,
Dopóki ¿ycie trwa, póki ¿ycie trwa.

I tylko tak¹ mnie œcie¿k¹ poprowadŸ,
Gdzie œmiej¹ siê œmiechy w ciemnoœci
I gdzie muzyka gra, muzyka gra,
Nie daj mi, Bo¿e, broñ Bo¿e skosztowaæ
Tak zwanej ¿yciowej m¹droœci,
Dopóki ¿ycie trwa, póki ¿ycie trwa.

Grande Eau

Besoin d'une grande eau,
De celle bonne et de celle mauvaise,
Pour toutes mes humeurs,
Intempéries de mon âme,
Besoin d'une grande route
Parmi les lilas éternellement jeunes,
Pour tous mes dieux maléfiques
Malheureux de mes rêves.

D'océans grognons
Et de ruisseaux bienveillants,
De sables peu sûrs
Et d'histoires émouvantes,
De chemin blanc argenté,
De sentier non solennel,
De noires profondeurs incertaines
Et de chants d'oiseaux mélodieux.

Et ne me guide que par un tel chemin,
Où les rires se moquent dans l'obscurité
Et où la musique joue, la musique joue,
Ne me laisse pas, mon Dieu, tenter la
Sagesse dite de la vie,
Tant que la vie dure, tant que la vie dure.

Besoin d'une grande eau,
De celle bonne et de celle mauvaise,
Pour toutes mes humeurs,
Intempéries de mon âme -
Besoin d'une grande farce,
Besoin d'une farce, hé !
Pour toutes mes nostalgies,
Envies de mon âme,
De grandes expéditions sous Cracovie,
De conversations nocturnes de compatriotes,
De forêts aux arbres élancés
Et de beaucoup de temps.

Et ne me guide que par un tel chemin,
Où les rires se moquent dans l'obscurité
Et où la musique joue, la musique joue,
Ne me laisse pas, mon Dieu, tenter la
Sagesse dite de la vie,
Tant que la vie dure, tant que la vie dure.

Et ne me guide que par un tel chemin,
Où les rires se moquent dans l'obscurité
Et où la musique joue, la musique joue,
Ne me laisse pas, mon Dieu, tenter la
Sagesse dite de la vie,
Tant que la vie dure, tant que la vie dure.