Lyrics and translation Michał Bajor - Bar Pod Zdechłym Psem

Bar Pod Zdechłym Psem

Zanim się serce rozełka
Czemu, a bo ja wiem
Warto zajrzeć do szkiełka
W barze "Pod zdechłym psem"

Hulał po mieście listopad
Dmuchał w ulice jak w flet
W drzwiach otwartych mnie dopadł
Razem do baru wszedł

Siadaj poborco liści
Siewco zgryzot wieczornych
Czemuś drzew nie oczyścił?
Kiepski z ciebie komornik
Lepiej byś z trzecim kompanem
Zresztą, można i bez
Ledwiem to rzekł i już stanął
Trzeci mój kompan - bies

Czym to ja się spodziewał
Pić z takimi jak wy
Pierwszy będzie mi śpiewał
Drugi będzie mi wył

Cyk, kompania na zdrowie
Pijmy głębokim szkłem
Ja wam dzisiaj o sobie opowiem
W barze "Pod zdechłym psem"

I poniosło, poniosło, poniosło
Na całego, na umór, na ostro
I listopad pijany, i bies
A mnie gardło się ściska od łez
I poniosło, poniosło, poniosło
W sali uda o uda trze fokstrot
W koło chleją, całują się, wrzeszczą
Nieprzytomnie, głupawo, złowieszczo

Przetaczają się falą pijaną
I tak do białego dnia
Milcząc pijemy pod ścianą
Diabeł, listopad i ja
Diable, bierz moją duszę
Jeśli jej jesteś rad
Ale przeżyć raz jeszcze muszę
Moje czterdzieści lat

Daj w nowym życiu, diable
Miłość i śmierć, jak w tem
Wiatr burzliwy na żagle
Myśl poza dobrem i złem
Znów będę bił się i kochał
Bujnie, wspaniale żył
Radość, a nie alkohol
Wlej mi, diable, do żył

Diabeł był w meloniku
Przekrzywił go - żyłeś dość
To dlatego przy twoim stoliku
Siedzimy - rozpacz i złość

Głupioś życie roztrwonił
Życie to jeden haust
Słyszysz jak kosą dzwoni
Stara znajoma, Herr Faust?
Na diabła mi dusza poety
Tak diabeł ze mnie drwi
Wiersześ wylał niestety
Resztki człowieczej krwi

Zniknęli czort z listopadem
Rozwiali się, gdzie? Bo ja wiem
A ja na podłogę padam
W barze "Pod zdechłym psem"

Szumi alkohol i wieczność
Mruczą - zalał się gość
A ja - zgódźcie na drogę mleczną taksówkę
Ja już mam dość

Бар "Под дохлой собакой"

Прежде чем сердце разорвется,
Почему, а кто ж его знает,
Стоит заглянуть в стаканчик
В баре "Под дохлой собакой".

Ноябрь гулял по городу,
Дул в улицы, как во флейту,
В открытых дверях меня настиг,
Вместе со мной в бар вошёл.

Садись, сборщик листьев,
Сеятель вечерних печалей,
Почему ты деревья не очистил?
Плохой из тебя судебный пристав.
Лучше бы ты с третьим собутыльником...
Впрочем, можно и без.
Едва я это сказал, и вот он,
Третий мой собутыльник - бес.

Чего я ожидал,
Выпивая с такими, как вы?
Первый мне будет петь,
Второй будет мне выть.

Ну-ка, друзья, за здоровье!
Пьем полными стаканами.
Я вам сегодня о себе расскажу
В баре "Под дохлой собакой".

И понеслось, понеслось, понеслось...
На всю катушку, до упора, остро.
И ноябрь пьяный, и бес,
А у меня горло сжимается от слёз.
И понеслось, понеслось, понеслось...
В зале бедро о бедро трет фокстрот.
Кругом пьют, целуются, кричат
Беспамятно, глупо, зловеще.

Перекатываются пьяной волной
И так до белого дня.
Молча пьем у стены
Дьявол, ноябрь и я.
Дьявол, возьми мою душу,
Если она тебе нужна.
Но пережить еще раз я должен
Мои сорок лет.

Дай мне в новой жизни, дьявол,
Любовь и смерть, как в этой.
Бурный ветер в паруса,
Мысль за гранью добра и зла.
Снова буду драться и любить,
Ярко, великолепно жить.
Радость, а не алкоголь
Влей мне, дьявол, в жилы.

Дьявол был в котелке.
Сдвинул его набок - жил достаточно.
Вот почему за твоим столиком
Сидим мы - отчаяние и злость.

Глупо ты жизнь растратил,
Жизнь - это один глоток.
Слышишь, как косой звенит
Старая знакомая, герр Фауст?
На кой черт мне душа поэта,
Так дьявол надо мной смеется.
Стихи ты излил, к сожалению,
Остатки человеческой крови.

Исчезли черт с ноябрем,
Рассеялись, куда? А кто ж его знает.
А я на пол падаю
В баре "Под дохлой собакой".

Шумит алкоголь и вечность,
Бормочут - залил мужик.
А я - вызовите такси по Млечному Пути,
Я уже сыт по горло.