Barwa Twoich Słów - Michał Bajor translation in German

Barwa Twoich Słów

Nie musze wróżyć z gwiazd, bo przyszłość znam
Miłość na wieki niepisana nam
Prędzej czy później zechcesz odejść - wiem
Nie można przeznaczenia nazwać złem
Nie umiem kłamać, ale Ty się ucz
Nieszczerość to do serca pewny klucz
Że nie opuścisz mnie najciszej mów
Chcę zapamiętać barwę Twoich słów

Przez cały czas, gdy czułem ból milczenia
Widziałem wciąż błękit nieba w oczach Twych
Olśniewającą przestrzeń zapatrzenia
Przypływy mórz, przenajczystszy błękit fal
Przez cały czas, gdy czułem ból czekania
Widziałem wciąż błękit nieba w oczach Twych
Promienny blask pierwszego zakochania
Z którym rozstać się tak żal

Na przekór światu z samotności drwię
Udaje, że nic nie zdarzyło się
Wzruszeniem ramion żegnam każdy dzień
Wieczorem mnie opuszcza własny cień
Rankiem powraca smutny kryjąc wstyd
Przeprasza, że się włóczył długo zbyt
Lecz w nocy szept wsłuchany pragnął znów
Przypomnieć sobie barwę Twoich słów

Przez cały czas, gdy czułem ból milczenia
Widziałem wciąż błękit nieba w oczach Twych
Olśniewającą przestrzeń zapatrzenia
Przypływy mórz, przenajczystszy błękit fal
Przez cały czas, gdy czułem ból czekania
Widziałem wciąż błękit nieba w oczach Twych
Promienny blask pierwszego zakochania
Przypływy mórz, przenajczystszy błękit fal

Widziałem wciąż błękit nieba w oczach Twych
Widziałem wciąż błękit nieba w oczach Twych

Die Farbe deiner Worte

Ich muss nicht in den Sternen lesen, denn ich kenne die Zukunft
Liebe für die Ewigkeit ist uns nicht geschrieben
Früher oder später wirst du gehen wollen – ich weiß
Man kann das Schicksal nicht böse nennen
Ich kann nicht lügen, aber du, lerne es
Unaufrichtigkeit ist ein sicherer Schlüssel zum Herzen
Sag ganz leise, dass du mich nicht verlassen wirst
Ich will mich an die Farbe deiner Worte erinnern

Die ganze Zeit, als ich den Schmerz des Schweigens fühlte
Sah ich stets das Himmelsblau in deinen Augen
Den blendenden Raum des Versunkenseins
Die Fluten der Meere, das reinste Blau der Wellen
Die ganze Zeit, als ich den Schmerz des Wartens fühlte
Sah ich stets das Himmelsblau in deinen Augen
Den strahlenden Glanz der ersten Verliebtheit
Von dem sich zu trennen so weh tut

Der Welt zum Trotz spotte ich der Einsamkeit
Ich tue so, als wäre nichts geschehen
Mit einem Schulterzucken verabschiede ich jeden Tag
Am Abend verlässt mich mein eigener Schatten
Am Morgen kehrt er traurig zurück, die Scham verbergend
Entschuldigt sich, dass er zu lange umherirrte
Doch nachts, dem Flüstern lauschend, sehnte er sich wieder danach
Sich an die Farbe deiner Worte zu erinnern

Die ganze Zeit, als ich den Schmerz des Schweigens fühlte
Sah ich stets das Himmelsblau in deinen Augen
Den blendenden Raum des Versunkenseins
Die Fluten der Meere, das reinste Blau der Wellen
Die ganze Zeit, als ich den Schmerz des Wartens fühlte
Sah ich stets das Himmelsblau in deinen Augen
Den strahlenden Glanz der ersten Verliebtheit
Die Fluten der Meere, das reinste Blau der Wellen

Sah ich stets das Himmelsblau in deinen Augen
Sah ich stets das Himmelsblau in deinen Augen