Lyrics and translation Michał Bajor - Bynajmniej

Bynajmniej

Trudno nie wspomnieć w opowiadaniu,
Choćby najbardziej pobieżnym,
Że się spotkali pan ten i pani
W pociągu dalekobieżnym.
Ona - na pozór - duży intelekt,
On - może trochę mniej,
Ona z tych, co to pragną zbyt wiele,
On szeptał jej:

"Za kim to, choć go wcześniej nie znałem,
Przez tłoczny peron się przepychałem?
Za panią, bynajmniej, za panią!
Przez kogo płonę i zbaczam z trasy,
Czyniąc dopłatę do pierwszej klasy?
Przez panią, bynajmniej, przez panią!
Byłem jak wagon na ślepym torze,
Pani zaś cichą stać mi się może
Przystanią, bynajmniej, przystanią...
Mówię, jak czuję - mówię, jak muszę,
Gdzie pani każe - tam z chęcią ruszę
Za panią, bynajmniej, za panią..."

Ta pani tego pana niszczyła
Przez cztery stacje co najmniej,
Zwłaszcza złośliwie zaś wyszydziła
Użycie słowa "bynajmniej".

A on? On w końcu nie był zbyt tępy,
Cokolwiek przygasł, to fakt,
Ale ogromne zrobił postępy,
Mówiąc jej tak:

"Człowiek czasami serce otworzy.
Kto go zrozumie? Kto mu pomoże?
Nie pani, bynajmniej, nie pani!
I kto, nie patrząc na tę zdania składnię,
Dojrzy, co człowiek ma w sercu na dnie?
Nie pani, bynajmniej, nie pani!
U pani, proszę pani, w życiu wszystko jest proste,
Myśli są trzeźwe, słowa są ostre
I ranią... cholernie mnie ranią...
I wiem, że jeśli szczęście dogonię,
W cichej przystani się kiedyś schronię,
To nie z panią... Bynajmniej nie z panią...

Trudno nie wspomnieć w opowiadaniu,
Które jest prawie skończone,
Że gdy rozstali się ten pan z panią,
Szedłem powoli peronem.
I wtedy tego, co się zatliło
I uleciało gdzieś w dal,
Przez małą chwilę mi się zrobiło
Bynajmniej żal, bynajmniej żal,
Bynajmniej żal, żal

Отнюдь

Трудно не упомянуть в рассказе,
Пусть даже самом беглом,
Что встретились тот мужчина и дама
В поезде скором.
Она - на первый взгляд - интеллектуалка,
Он - пожалуй, чуть проще,
Она из тех, кто желает слишком многого,
Он шептал ей:

"За кем это я, хоть раньше не знал её,
Через толпу на перроне пробивался?
За вами, отнюдь, за вами!
Из-за кого горю и с пути сбиваюсь,
Доплачивая за первый класс?
Из-за вас, отнюдь, из-за вас!
Я был как вагон на запасном пути,
Вы же тихою гаванью стать моей можете
Пристанью, отнюдь, пристанью...
Говорю, как чувствую - говорю, как должен,
Куда прикажете - туда с радостью двинусь
За вами, отнюдь, за вами..."

Эта дама того мужчину изводила
Станций четыре, как минимум,
Особенно язвительно же высмеяла
Употребление слова "отнюдь".

А он? Он в конце концов не был таким уж глупым,
Немного поник, это правда,
Но огромный сделал прогресс,
Сказав ей так:

"Человек порой сердце откроет.
Кто его поймет? Кто ему поможет?
Не вы, отнюдь, не вы!
И кто, не глядя на построение фраз,
Разглядит, что у человека на сердце?
Не вы, отнюдь, не вы!
У вас, сударыня, в жизни всё просто,
Мысли трезвые, слова острые
И ранят... чертовски меня ранят...
И знаю, что если счастье настигну,
В тихой пристани когда-нибудь укроюсь,
То не с вами... Отнюдь не с вами..."

Трудно не упомянуть в рассказе,
Который почти завершен,
Что когда расстались тот мужчина с дамой,
Шел я медленно по перрону.
И то, что вдруг вспыхнуло
И улетело куда-то вдаль,
На краткий миг мне стало
Отнюдь жаль, отнюдь жаль,
Отнюдь жаль, жаль