Lyrics Ghashghaee - Mohsen Namjoo

ای فسانه ،خسانند ، خسانند آنان
که فرو بسته ره را و ره را به گلزار

خس به صد سال طوفان ننالد، ننالد
گل ز یک تند باد است و بیمار ، بیمار

تو مپوشان ، مپوشان سخن ها که داری
تو مپوشان ، مپوشان سخن ها که داری

جز سرشکی به رخساره ی غم
جز سرشکی به رخساره ی غم

ای دل من ، دل من ، دل من
ای دل من ، دل من ، دل من

بینوا ، مضطرا ، قابل قابل من(ای دل من، دل من ، دل من)
باهمه باهمه خوبی و قدر و دعوی(خوبی و قدر و دعوی) (ای دل من، دل من ، دل من)
از تو آخر چه شد حاصل من

عاشقا خیز که آمد، که آمد بهاران
چشمه کوچک از ، کوچک از کوه جوشید

گل به صحرا در آمد در آمد چو آتش
رود تیره، تیره چو توفان خروشید

گل به صحرا در آمد در آمد چو آتش
رود تیره، چو توفان چو توفان خروشید

دشت از گل شده هفت رنگه
در شب تیره، دیوانه ای کاو

دل به رنجی گریزان سپرده
در دره ی سرد و خلوت نشسته

همچو ساقه ی گیاهی فسرده
می کند داستانی غم آور
می کند داستانی غم آور

ای فسانه فسانه فسانه
ای خدنگ تو را من نشانه

ای علاج دل ای داروی درد
هم ره گریه های شبانه

با من دل سوخته ، در چه کاری
با من دل سوخته ، در چه کاری

دشت از گل شده هفت رنگه
دشت از گل(دشت از گل) شده هفت رنگه