Lyrics Labbaik - Mohsen Namjoo

لبّیک، لبّیک، ای سِرّم و نجوایم!
لبّیک، لبّیک، ای قصدم و معنایم!
داعی نه همانا من، مانا که تو بودی، تو؛
ایّاکَ اگر گفتم، گفتی: مَنَت آوایم.
ای تارم، ای پودم، ای غایتِ مقصودم،
ای نطقِ دلاسودم، ای لُکنتِ زیبایم!
ای کُلّم، ای توشم! ای چشمم! ای گوشم!
ای هرچه بگویم تو! ـــ سَرجملهام، اجزایم ...
ای کُلّم، ای کُلّی! کُلّ در کُلّ پوشیده؛
ای کُلِّ تو پوشیده در پردهی معنایم!
ای جان که تلف شد جان تا در نگهت بستم،
ای گشته کنون یکسر مرهونِ تَوَلّایم!
مرهونِ تَوَلّایم!
مرهونِ تَوَلّایم!
لبّیک، لبّیک، ای سِرّم و نجوایم!
لبّیک، لبّیک، ای قصدم و معنایم!
لبّیک...
دور از وطنم، چون ابر، از غُصّه همی گریم؛
در نوحهگری دارم امداد از اَعدایم.
دل در سرِ لیلا شد، نالید که واویلا!
چون شکْوه ز لیلایم آرم برِ لیلایم؟
من مینگرم رویی، دل در خمِ گیسویی،
از دل نکُند قصّه جز چشمْ زدنهایم.
جز چشمْ زدنهایم...
جز چشمْ زدنهایم...
وای از جان بر جانم! فریاد از من! دانم
بیشُبهه منم، لاغیر، سرچشمهی بَلوایم.
انگشت کِشند آفاق در من که چرا بی هیچ
میپیچم و، کَالْغرقی، بازیچهی دریایم؟
رَه نیست درین پرده! تاریک شدم تا دوست
ماهم شد و سر برزد از سِرّ سُویدایم.
آری، مگر او داند کز چیست که، چون رعنا،
زردی زندم از مرگ، سُرخی کُند اِحیایم.
سُرخی کُند اِحیایم...
سُرخی کُند اِحیایم...
لبّیک لبّیک لبّیک...
End
حَلاجُ الأسرار | فارسیی #بیژن_الهی