Lyrics Toverkleuren - Paul de Munnik
De
eerste
keer
dat
ik
je
zag
Je
snelle
blik,
je
mooie
lach
Je
handen
op
de
reling
van
de
brug
Je
haren
golvend
op
je
rug
In
een
stad
waar
ik
nooit
geweest
was
In
een
staat
die
ik
nooit
bedacht
had
Je
riep
me
zonder
woorden
naar
je
toe,
naar
waar
ik
hoorde
Ik
kwam
met
beide
ogen
open
bij
jouw
valkuil
aangelopen
Ik
viel
voorover
en
werd
opnieuw
geboren
Ik
won
omdat
ik
verloren
was
Je
nam
me
mee
op
wilde
reizen
Op
de
toppen
van
je
zinnen
Waar
het
niet
meer
ging
om
winnen
Of
om
wat
dan
ook
bewijzen
Waar
het
leven
zelf
gebeurde
Ik
het
niet
hoefde
te
dwingen
Waar
het
dansen
en
het
zingen
En
waar
alle
mooie
dingen
De
dagen
toverkleurde
En
net
zo
snel
ging
het
voorbij
Zoals
je
kwam
verliet
je
mij
Ik
genoot
met
de
verwondering
Waarmee
ik
ook
ten
onder
ging
Het
was
weg,
alsof
het
nooit
gebeurd
was
Alsof
jij
mij
nooit
getoverkleurd
had
Maar
nog
weken
bleef
ik
zweven
Niet
eens
zozeer
in
′t
openbaar
Ik
verstopte
het
wel
ergens,
maar
Diep
van
binnen
bleef
je
leven
En
dat
trok
me
door
de
dagen
Langs
de
mensen,
langs
de
klagers
Uitvreters,
kilometers,
angstzweters,
beterweters
Het
was
simpel
te
verdragen
Wat
kon
mij
nou
nog
gebeuren
Jij
had
mij
meer
Toverkleuren
Toverkleuren
Attention! Feel free to leave feedback.