Lyrics ฮอยหย่าง - ไผ่ พงศธร
                                                เสียงแม่ฮ้อง
 
                                    
                                
                                                มากินข้าวดังวอยวอย
 
                                    
                                
                                                ลอยมากับลมที่เหงาเหงา
 
                                    
                                
                                                แนมตะเว็นยามแลง
 
                                    
                                
                                                แฮงคึดพ้อควมเก่า
 
                                    
                                
                                                อีกมื้อที่เฮาหายใจอยู่เมืองเพิ่น
 
                                    
                                
                                                มื้อนี้ถึงมันสิดีกว่ามื้อวาน
 
                                    
                                
                                                ชีวิตบ่ถึงกับขาดกับเขิน
 
                                    
                                
                                                เมืองที่คนเป็นล้าน
 
                                    
                                
                                                มีแต่ความเจริญ
 
                                    
                                
                                                แต่เป็นหยังเฮาจั่งเหงาแท้
 
                                    
                                
                                                คึดฮอดพ่อ
 
                                    
                                
                                                คึดฮอดแม่
 
                                    
                                
                                                คึดฮอดเด้
 
                                    
                                
                                                คึดฮอดสุคน
 
                                    
                                
                                                บ่เคยลืมฮอยหย่าง
 
                                    
                                
                                                กลางทางหินแห่
 
                                    
                                
                                                บ่ลืมฮอยคันแท
 
                                    
                                
                                                พร้อมกล้าหน้าฝน
 
                                    
                                
                                                บ่เคยลืมจักคราว
 
                                    
                                
                                                จากบ้านเฮามาย้อนจน
 
                                    
                                
                                                ความจนจูงแขนเฮามาตั้งไกล
 
                                    
                                
                                                บ่เคยลืมบ้านช่อง
 
                                    
                                
                                                หม่องนอนหม่องเก่า
 
                                    
                                
                                                บ่เคยลืมเรื่องราว
 
                                    
                                
                                                จากน้อยเท่าใหญ่
 
                                    
                                
                                                บ่เคยลืมจักคราว
 
                                    
                                
                                                ว่าโตเฮามาจากไส
 
                                    
                                
                                                ยังจดจำฝังใจ
 
                                    
                                
                                                ทางคืนเมือบ้าน
 
                                    
                                
                                                เหลียวเบิ่งฟ้า
 
                                    
                                
                                                ขี้ฟ้ากะหม่นหม่น
 
                                    
                                
                                                ดิ้นรน 
                                                สุดท้ายเพื่ออันใด๋
 
                                    
                                
                                                กว่าที่เฮาสิฮู้
 
                                    
                                
                                                ความสุขนั้นอยู่ไส
 
                                    
                                
                                                ก็ไกลจากบ้านเฮามานานเกิน
 
                                    
                                
                                                มื้อนี้ถึงมันสิดีกว่ามื้อวาน
 
                                    
                                
                                                ชีวิตบ่ถึงกับขาดกับเขิน
 
                                    
                                
                                                เมืองที่คนเป็นล้าน
 
                                    
                                
                                                มีแต่ความเจริญ
 
                                    
                                
                                                แต่เป็นหยังเฮาจั่งเหงาแท้
 
                                    
                                
                                                คึดฮอดพ่อ
 
                                    
                                
                                                คึดฮอดแม่
 
                                    
                                
                                                คึดฮอดเด้
 
                                    
                                
                                                คึดฮอดสุคน
 
                                    
                                
                                                บ่เคยลืมฮอยหย่าง
 
                                    
                                
                                                กลางทางหินแห่
 
                                    
                                
                                                บ่ลืมฮอยคันแท
 
                                    
                                
                                                พร้อมกล้าหน้าฝน
 
                                    
                                
                                                บ่เคยลืมจักคราว
 
                                    
                                
                                                จากบ้านเฮามาย้อนจน
 
                                    
                                
                                                ความจนจูงแขนเฮามาตั้งไกล
 
                                    
                                
                                                บ่เคยลืมบ้านช่อง
 
                                    
                                
                                                หม่องนอนหม่องเก่า
 
                                    
                                
                                                บ่เคยลืมเรื่องราว
 
                                    
                                
                                                จากน้อยเท่าใหญ่
 
                                    
                                
                                                บ่เคยลืมจักคราว
 
                                    
                                
                                                ว่าโตเฮามาจากไส
 
                                    
                                
                                                ยังจดจำฝังใจ
 
                                    
                                
                                                ทางคืนเมือบ้าน
 
                                    
                                
                                                คึดฮอดพ่อ
 
                                    
                                
                                                คึดฮอดแม่
 
                                    
                                
                                                คึดฮอดเด้
 
                                    
                                
                                                คึดฮอดสุคน
 
                                    
                                
                                                บ่เคยลืมฮอยหย่าง
 
                                    
                                
                                                กลางทางหินแห่
 
                                    
                                
                                                บ่ลืมฮอยคันแท
 
                                    
                                
                                                พร้อมกล้าหน้าฝน
 
                                    
                                
                                                บ่เคยลืมจักคราว
 
                                    
                                
                                                จากบ้านเฮามาย้อนจน
 
                                    
                                
                                                ความจนจูงแขนเฮามาตั้งไกล
 
                                    
                                
                                                บ่เคยลืมบ้านช่อง
 
                                    
                                
                                                หม่องนอนหม่องเก่า
 
                                    
                                
                                                บ่เคยลืมเรื่องราว
 
                                    
                                
                                                จากน้อยเท่าใหญ่
 
                                    
                                
                                                บ่เคยลืมจักคราว
 
                                    
                                
                                                ว่าโตเฮามาจากไส
 
                                    
                                
                                                ยังจดจำฝังใจ
 
                                    
                                
                                                ทางคืนเมือบ้าน
 
                                    
                                
                                                ยังจดจำฝังใจ
 
                                    
                                
                                                ทางคืนเมือบ้าน
 
                                    
                                
                            Attention! Feel free to leave feedback.