Lyrics and translation Pranga - Sən Gəlməz Oldun

Sən Gəlməz Oldun

Amma onun şəmatəti Allaha xoş gəlmiyubən
Getdi, mənim həyatımı vurdu daşa, çıxdı başa

Cismin əziz, xəyalın özündən də əziz
İllər ötdükcə unudulur o gözəl üzün təmiz
Sevmədilər gözünü, dedilər Bakıya bəsdir bir dəniz
Bir az kədər, bir az qəm və bitdi bizim hekayəmiz
Sanki sənə yazılır bütün nəğmələr
İllər keçər, aylar ötər, geriyə qalan xatirən də köhnələr
Gətirmədi nə payızlar, nə baharlar səni
Gətirmədi nə gəmilər, nə qatarlar səni
Mən hələ də gözlərəm o köhnə yerdə köhnə yağışlarla
Hər gələn gəmini yola salaram eyni baxışlarla
Bəlkə gəldin... Hələ də bəlkələrdir ümidim
Sən gəlməz oldun... neynim mən?
Uçuşur səmada xəyallar, bax
Ayırır səni məndən uzaqlar
Axı sən demişdin ki, dəyişmərəm məsafələr artdıqca
Dəyişən nədir məndən uzaqda? (xatirələri qucaqla)
Göy gözü göydən də gözəl qadın
Bu yerlərdə yoxluğun bir gün belə azalmadı
Nə yandırdı vərəqini? Nə sındırdı qələmini?
Nə mane oldu ki, bir məktub belə yazammadın?
Baharlar da gəlmədi, sən gedəli yaz olmadı
Yalan yox, səndən ötrü darıxdığım az olmadı
Həzin rekviem, buludlar və qırmızı çətrin
Sol yanımda qızılgüllər əkərdim ki, getməsin ətrin
Siyah bəxti gözümdən də siyah qadın
Canı sənə qurban demişəm, qiblən hayandadır?
Mən heç vaxt bir anamın laylasına
Bir də sənin güllər açan gülüşlərinə doyammadım
Nə gözəl qocalmışıq biz
Səadəti də bədənimiz kimi borc almışıq biz
Kaş ki, yenə də evdə yalan deyib gələydin
Məktəb illərindəki tək saçını yığıb, bəyaz geyib gələydin
Kəsmə qızıl hörüklərini, onlara toxunma, n'olar
Yaralı ruhum o yollarda yorulmuşdu
Mənə tanışdı o yollar
O yollarda bir səhər Palçıq Adam Yağış Qadın'a vurulmuşdu
Mən yanaram fərağında şam-ü səhər səndən iraq
Xoş günlər onsuz da keçir, ağrıları da zamana burax
Deyirlər ki, qadınlar saçlarını kəsərək intihar edir
Şairlərsə şeirlərini yandıraraq
Özümlə qaldım, zülfün ətri dizimdə qaldı
Gedəndə bütün o yaşanmışları özünlə aldın
Sən bir parça şeirlərdə, biraz gözümdə qaldın
Səni mənə verən Allah məni özümdən aldı
Saçları şeir qadın, qəmz-ü zənəxdanına qurban
Daha bu köhnə ev də qoxunla dolmur
Gör nə gündəyəm ki, toxuna da bilmirəm sənə
Axı xəyallara toxunmaq olmur...

You Didn't Come

But her treachery didn't please God
She left, shattered my life, it's done

Your body was precious, your dream even more so
As years pass, that beautiful face of yours fades
They didn't love your eyes, they said Baku doesn't need another sea
A bit of sadness, a bit of grief, and our story ended
It's like all the songs are written for you
Years will pass, months will go by, even the memory will age
Neither autumn nor spring brought you back
Neither ships nor trains brought you back
I still wait in that same old place, with that same old rain
I bid farewell to every ship that passes by, with the same look
Maybe you came... Maybe there's still hope
You didn't come... what am I to do?
Dreams fly in the sky, look
Distance separates you from me
You said you wouldn't change, even as the distance grew
What changes when you're far away? (embracing the memories)
Woman with sky-blue eyes, more beautiful than the sky
Your absence hasn't lessened even for a day in these places
What burned your sheet? What broke your pen?
What prevented you from writing even a single letter?
Spring didn't come, there's been no summer since you left
No lie, I haven't missed you less
A mournful requiem, clouds and your red umbrella
I planted roses on my left side, so your fragrance wouldn't leave
Woman with black destiny, blacker than my eyes
I sacrificed my life for you, is your heart still with me?
I never had enough of my mother's lullabies
Never had enough of your blooming laughter
How beautifully we've aged
We've borrowed happiness like our bodies
If only you'd come home again, lying, like before
Come back, wearing white, with your single braid, like in our school days
Don't cut your golden braids, don't touch them, please
My wounded soul was weary on those roads
Those roads introduced you to me
On those roads, one morning, the Mud Man fell for the Rain Woman
I burn in your absence, candle and dawn, far from you
Good days pass anyway, leave the pain to time
They say women commit suicide by cutting their hair
Poets do it by burning their poems
I remained with myself, the scent of your hair stayed on my knee
You took all those memories with you when you left
You remained in a bit of poetry, a bit in my eyes
The God who gave you to me, took me from myself
Woman with hair like poetry, I'd sacrifice my life for your dimples and mole
This old house doesn't smell of you anymore
Look at my state, I can't even touch you
You can't touch dreams...