Lyrics and translation PRoMete feat. Anar Nağılbaz - Qəribə Vaxtlar

Qəribə Vaxtlar

Fikirlər – onlar heç vaxt gəlmir qəfildən
Onlar şüuraltına çökmüş şəkillər...
Bəzən illər lazım olur bir ideyanı tamamlamaqçün
Amma hər gün oturub bir şey qaralamaqçün
Ətrafda səbəblər çox. Həyat tələblər çox
Yaşlanırıq – sevinc əvəzi gərilir əsəblər çox
Kim deyir ki, "yaşlı olur müdriklər", yox!
Tanıdığım cavanlar da var:
Uşaqlığımın qəhrəmanı Anar
Fikirləriylə formalaşırdı cavanlar, vaxt var idi
Qəribə vaxtlar idi, axşamlar həyətə düşərdi hamı
Xəbərləri bölüşməkçün
Az qalıb surroqata dönüşməkçün
İnsanlar çox dəyişib. Bu pisdir, yoxsa yaxşı?
Hərənin öz baxışı
Fərqli baxışların səbəbkarı həyat naxışı
Kimdəsə cütdür maşın
Kiminsə yox balışı
Kimsə sevir yağışı...

Kiminsə birdir həyata gəlişiylə alışı
Kimdəsə çoxdur yaxşı, kimdəsə yoxdur yaxşı
Kimə qurmaq, kimisinə də soxasoxdur yaxşı
Hərənin öz baxışı, hərənin öz naxışı
Bir də vaxt var idi, yaxşı vaxtlar idi
Yolumuz işıqlı, ətrafımız dostlar idi
Enerji çox, sual çox, işimiz aşkar idi
Elə fikirləri formalaşdıran insanlar idi
Bizə dövrümüz deyildi qeyri-adi
Adi gəlirdi bizə əhvalatı, hərəyə bir qaraltı
Hərənin öz saatı, çatırdı imkanatı
Kiçik bir dövlətin insanlarının böyük həyatı
Böyükdü sualları, böyükdü duaları
Kiçikdi böyük dövlətlərlə dostluq xəyalları
Ölüb gedir ərlər, yüz il eyni xəbərlər, fərqli ifa eyni əsərlər...
Əslində kiminsə yüz il əvvəl yazdığı sətri, deyirik bu gün fərqli
Budur bizim dövr. Bilinmir hələ tarixdə necə edəcək izim dövr
Hmm, dostum Mete, ötür siqareti
Bəlkə sadəcə bir flashcard-ıq biz, xəbər ötürücü...
Bəlkə xatirələrimizin gücüdür, sözlərin gücü...
Həyata maraq edən biri var idi – mənəm o
Ətrafı xanımlar, dostlar idi – mənəm o
Bu gün bəzi ölüb, bəzi başqa-başqa diyarda
Bəzi başqa-başqa fikir, başqa-başqa xəyalda
Dəyişir həyat, qəbulum dəyişir
Qovluqlar yeni, fikirlər, şablon dəyişir
Gözəllər gözəlləşdikcə abrım dəyişir
Üsullar köhnə üsuldur, sabun dəyişir
Nə yaxşı var ritm, bu gün səninlə dedim
Təbiətdən törəndik, yenə ruh təbiətin
Cəmiyyətə qaynayıb qarışmalı, alışmalı
Keçmişi unutmayıb, bu gününlə barışmalı
Ya da fikirlərini paylaşıb, bir toplaşmalı
Yeni bir məna üçün qırışmalı, savaşmalı...
Gözlərimiz yol çəkir, axır axın-axın fikir
Başqadır fəlsəfəsi – insanlar birdir...

İnsanlar birdir və insanlar bilmir
İnsanlar bildiyi həqiqətləri dinmir
Bəlkə bildiklərmizi biz paylayaq, hamı bilsin?!
Bəlkə də bu ən böyük tilsimdir ki,
Kimsə edib bizi dilimizə təslim
Bu bir tərslik
Və bu barədə yoxdur heç bir ədəbiyyat, heç bir dərslik
Həyatımızı bürümüş sərt bir nəhslik
Niyə üzümüzə qırışlarla birgə qonur səssizlik?!
Kimsəsizlik, tənhalıq
Darıxmaq hissinin özü üçün darıxmaq
Suallar burulğanında vurnuxmaq
Hər şeyin yaxşı olacağı barədə inam hissi uzaqlarda
Artıq əvvəlki tək sevinc vermir uşaqlar da
Daha yumuşaq, daha həzin musiqilər qulaqlarda
Daha axmır göz yaşı da yanaqlardan
İçəriyə yol tapıblar, ümidlərə yem olublar
Ümidlərsə hələ də sağdır
Yaşsa sayır əksimizə
Güzgülərdə yadlaşırıq əksimizə
Artıq varan da yox fərqimizə
Nəzərlərdə yox oluruq
Özümüzə dost oluruq
Mümkünsüz hadisələr baş verirlər
Itirilməz insanlar baş daşına çevrilirlər
Ömür nədir?
Fikirlərin qoynunda səfərlər
Fikirlər – onlar heç vaxt gəlmir qəfildən

Странные времена

Мысли – они никогда не приходят внезапно,
Они – образы, погруженные в подсознание...
Иногда нужны годы, чтобы завершить одну идею,
Но каждый день садиться и что-то черкать,
Вокруг много причин. Жизнь много требует,
Мы стареем – вместо радости накапливается много нервов,
Кто говорит, что "старики мудры", нет!
Я знаю и молодых:
Герой моего детства Анар
Формировал своими мыслями молодежь, было время,
Странные времена были, вечерами все выходили во двор,
Чтобы поделиться новостями,
Не хватало немного, чтобы превратиться в суррогат,
Люди очень изменились. Это плохо или хорошо?
У каждого свой взгляд,
Виновник разных взглядов – образ жизни,
У кого-то есть пара машин,
У кого-то нет подушки,
Кто-то любит дождь...

У кого-то одно – рождение и приобретение,
У кого-то много хорошего, у кого-то нет хорошего,
Кому строить, кому и так сойдет,
У каждого свой взгляд, у каждого свой уклад,
А было время, хорошие времена,
Наш путь был светлым, вокруг нас были друзья,
Много энергии, много вопросов, наше дело было ясным,
Это были люди, которые формировали такие мысли,
Наше время не казалось нам необычным,
Обычным казалось нам повествование, каждому по затемнению,
У каждого свои часы, хватало возможностей,
Большая жизнь людей маленького государства,
Велики вопросы, велики молитвы,
Малы мечты о дружбе с большими государствами,
Умирают мужчины, сто лет одни и те же новости, разные исполнения одних и тех же произведений...
На самом деле, строчку, написанную кем-то сто лет назад, мы говорим сегодня по-другому,
Вот наше время. Еще неизвестно, как мое время оставит след в истории,
Хмм, друг мой Мете, передай сигарету,
Может быть, мы просто флешка, передатчик новостей...
Может быть, это сила наших воспоминаний, сила слов...
Был тот, кто интересовался жизнью – это я,
Вокруг были женщины, друзья – это я,
Сегодня одни умерли, другие в разных краях,
Другие в других мыслях, в других мечтах,
Меняется жизнь, меняется мое восприятие,
Папки новые, мысли, шаблон меняется,
По мере того, как красавицы становятся красивее, меняется мой образ,
Методы – старые методы, меняется мыло,
Как хорошо, что есть ритм, сказал я сегодня с тобой,
Мы произошли от природы, душа снова природы,
Должны влиться в общество, привыкнуть,
Не забывая прошлое, должны смириться с сегодняшним днем,
Или поделиться своими мыслями, собраться вместе,
Ради нового смысла должны бороться, сражаться...
Наши глаза прокладывают путь, течет поток мыслей,
Другая философия – люди едины...

Люди едины, и люди не знают,
Люди не слушают известные им истины,
Может быть, мы поделимся тем, что знаем, пусть все знают?!
Может быть, это величайшее волшебство,
Что кто-то подчинил нас нашему языку,
Это извращение,
И об этом нет ни в одной литературе, ни в одном учебнике,
Жестокое проклятие, окутавшее нашу жизнь,
Почему на наши лица вместе с морщинами садится молчание?!
Одиночество, тоска,
Скучать по самому чувству тоски,
Барахтаться в водовороте вопросов,
Чувство уверенности в том, что все будет хорошо, где-то далеко,
Уже не радуют, как прежде, и дети,
Более мягкая, более нежная музыка в ушах,
Слезы больше не текут по щекам,
Они нашли путь внутрь, стали пищей для надежд,
А надежды еще живы,
Если живы, то считают наше отражение,
В зеркалах мы отдаляемся от своего отражения,
Уже нет никого, кто заметил бы нашу разницу,
Мы исчезаем из виду,
Мы становимся друзьями сами себе,
Происходят невозможные события,
Незаменимые люди превращаются в надгробные камни,
Что такое жизнь?
Путешествия в лоне мыслей,
Мысли – они никогда не приходят внезапно,