Lyrics Kadınlarımız (Live) - Ruhi Su

Ayın altında kağnılar gidiyordu
Kağnılar gidiyordu Akşehir üstünden Afyon'a doğru
Ayın altında kağnılar gidiyordu
Kağnılar gidiyordu Akşehir üstünden Afyon'a doğru
Toprak öyle bitip tükenmez
Dağlar öyle uzakta
Sanki gidenler hiçbir zaman
Hiçbir menzile erişmiyecekti
Kağnılar yürüyordu yekpare meşeden tekerlekleriyle
Ve onlar ayın altında dönen ilk tekerlekti, ilk tekerlekti
Ayın altında öküzler
Başka ve çok küçük bir dünyadan gelmişler gibi ufacık, kısacıktılar
Ve pırıltılar vardı hasta, kırık boynuzlarında
Ve ayaklarının altında akan
Toprak
Toprak ve topraktı
Gece aydınlık ve sıcak
Ve kağnılarda tahta yataklarında koyu mavi humbaralar çırılçıplaktı
Ve kadınlar birbirlerinden gizleyerek bakıyorlardı ayın altında
Geçmiş kafilelerden kalan öküz ve tekerlek ölülerine
Ve kadınlar
Bizim kadınlarımız:
Korkunç ve mübarek elleri,
İnce, küçük çeneleri, kocaman gözleriyle anamız, avradımız, yarimiz
Ve sanki hiç yaşamamış gibi ölen
Ve soframızdaki yeri öküzümüzden sonra gelen
Ve dağlara kaçırıp uğrunda hapis yattığımız
Ve ekinde, tütünde, odunda ve pazardaki
Ve karasabana koşulan
Ve ağıllarda ışıltısında yere saplı bıçakların
Oynak, ağır kalçaları ve zilleriyle bizim olan kadınlar
Bizim kadınlarımız
Şimdi ayın altında
Kağnıların ve hartuçların peşinde
Aynı yürek ferahlığı
Ve aynı yorgunluk alışkanlık içindeydiler
Ve on beşlik şarapnelin çeliğinde ince boyunlu çocuklar oynuyordu
Ve ayın altında kağnılar yürüyordu
Akşehir üstünden Afyon'a doğru