Lyrics and translation Skálmöld - Miðgarður

Miðgarður

Manstu hvað gerðist í Miðgarði þá?
(Ég sá, ég sá.)

Margt fyrir löngu var búið til lag,
Ljóðið svo skrautlega skrifað.

Hetju sem barðist við vængjaða vá?
(Ég sá, ég sá.)

Baldur sem barðist af drengskap þann dag,
Dó svo að við gætum lifað.

Vafrandi enn um hrollkalt hraun,
Hrakin sig glennir vofa.
Hitinn frá brennu huggar raun,
Hér sofa menn í kofa.

(Kvöld úr norðri, kalt í hlíðum,
Knýr að dyrum myrkrið svart.
Þolinmóð við þannig bíðum
þess að verði aftur bjart.)

(Traustur máttur réttra rúna
Róar geð er vindur hvín.
Sorgir allar sefast núna,
Sofðu, unga ástin mín.)

Miðgarður

Te souviens-tu de ce qui s'est passé à Miðgarður à l'époque ?
(J'ai vu, j'ai vu.)

Beaucoup de choses ont été faites il y a longtemps,
Le poème a ensuite été écrit de manière si ornée.

Un héros qui a combattu un ennemi ailé ?
(J'ai vu, j'ai vu.)

Baldur qui a combattu avec courage ce jour-là,
Est mort pour que nous puissions vivre.

Errant encore autour de la lave glaciale,
Le vent souffle avec arrogance.
La chaleur du feu réchauffe l'âme,
Les hommes dorment ici dans des huttes.

(Le soir vient du nord, il fait froid sur les pentes,
Les ténèbres noires pressent contre les portes.
Avec patience, nous attendons
Que la lumière revienne.)

(Le pouvoir fiable des runes justes
Calme l'esprit quand le vent hurle.
Tous les chagrins se calment maintenant,
Dors, mon jeune amour.)