Lyrics Σκόνη - Solmeister

Για τον χρόνο που περνά
Τον έρωτα που γερνά
Για όποιον με αναμνήσεις και με τύψεις ξενυχτά
Για τις παλιές φωτογραφίες που τις σκέπασε σκόνη
Γράφω ακόμη κομμάτια τέσσερα χρόνια μετά
Τι με τραβάει σε σένα, σε σένα τι με γύρνα
Τι ήταν τόσο διαφορετικό με σένα
Έχω ένα ψέμα που βολεύει και το λέω συχνά
Μα απόψε ανοίγω την πληγή ανοίγοντας αυτό το θέμα
Δεν είμαι εντάξει, μα δεν σε σκέφτομαι
Το χέρι μου μόνο του που και που θα ψάξει
Να χαϊδέψει τα μαλλιά σου μες τον ύπνο μου
Αλλά πάνω στο δίπλα μαξιλάρι θα αράξει
Το είδωλο μου στον καθρέφτη διαφέρει από τις φωτογραφίες μας πολύ
Λες ναι μπορεί, μα λενε ο χρονος γιατρεύει, δεν συγχωρεί
Και έχει περάσει ένα για πάντα από το τελευταίο φιλί
Έξω από την πόρτα σου και αυτό είναι για όλες τις φορές
που πέρασα από κάτω και είδα να χεις ανοιχτά τα φώτα σου
Για κάθε νύχτα
Που το φεγγάρι παρακάλαγα να σου ψιθυρίσει μια καληνύχτα
Αν σε ρωτήσουν πες πως δεν με γνώρισες ποτέ
Θέλω να είμαι μια ανάμνηση δική σου
Μη με μοιράζεσαι, απλά θυμήσου
με τα βράδια που νιώθεις μόνη κι αποκοιμίσου

Είναι οι ματιές μας, είναι το χθες μας
Είναι οι στιγμές μας, η στάχτη κι η σκόνη μας
Οι ενοχές μας και οι πληγές μας
Είναι οι δρόμοι που βαδίσαμε μόνοι μας
Είναι το αντίο, είναι το κρύο
Είναι μια καρδιά που έμεινε μισή
Να σφυρίζει μελωδίες του χειμώνα που πέρασε
Μελωδίες που πια έχουν ξεχαστεί

Έχω έναν φίλο που μου είπε μεθυσμένος μια
φορά, το πρωί πως τον ξυπνά μια ηλιαχτίδα
Την ηλιαχτίδα αυτή την φώναζε ελπίδα
Μα τα παντζούρια τα δικά μου είναι κλειστά
Το παρελθόν είναι μια νύχτα που δεν
έχει ξημέρωμα, είναι το καταφύγιο κάθε έρωτα
Είναι ένα δωμάτιο σκοτεινό που ταξιδεύει
και στο σκοτάδι του όλα μοιάζουν υπέροχα
Το παρελθόν είναι η πιο ωραία ζάλη
Μέσα στην νυχτα που ανέμελα τριγυρνάς, με την ανάμνηση μεθάς, παραπατα
ς, χαμογελάς και όταν στο σήμερα ξυπνάς,
να κοιμηθείς ζητάς και πάλι
Μα πες μου εσύ πως κοιμάσαι όταν χρωστάς
ένα συγνώμη και όταν τόσα στο κεφαλι κουβαλάς
Μετάνιωσες που πλήγωσες αυτόν που αγαπάς ή
προτιμάς να παριστάνεις πως ξεχνάς όσα σου δωσα
Λίγα κράτησα, λίγα άφησα
Λίγο βούρκωσα, λίγο δάκρυσα
Ίσως να νιώσω καλύτερα που στα είπα
Ίσως τα λάθη μου αύριο να ναι διπλάσια
Αυτά από μένα, τα ξέρεις όλα πια
Είχα δεν είχα την πληγή μου την ξανάνοιξα
Γιατί τα μυστικά μας τα κρύβουμε στην καρδιά μας
Και γω αν θυμάσαι την δικιά μου σου την χάρισα
Είναι οι ματιές μας, είναι το χθες μας
Είναι οι στιγμές μας, η στάχτη κι η σκόνη μας
Οι ενοχές μας και οι πληγές μας
Είναι οι δρόμοι που βαδίσαμε μόνοι μας
Είναι το αντίο, είναι το κρύο, είναι μια καρδιά μου έμεινε μισή
Να σφυρίζει μελωδίες του χειμώνα που
πέρασε, μελωδίες που πια έχουν ξεχαστεί