Lyrics Kano Ton Kosmo Anakato - Stavento

Σε όνειρα μαζί σου πίστεψε με ακόμα τριγυρνώ
το ξύπνημα μου έχει ακόμα το δικό σου το χαμόγελο
άλλο ένα πρωινό ηλιανθέ μου που δεν είσαι εδώ
άλλο ένα πρωινό κάνω τον κόσμο ανάκατο

μπερδεύομαι μέσα στο πλήθος και ακολουθώ
τη μυρωδιά σου που με καθιστούσε ανάστατο
ελπίζω να με οδηγήσεις στο δικό σου το βυθό

ελπίζω να μη με οδηγήσεις σε δικό σου υποκατάστατο
στον άστατο σου κόσμο βρήκα έδαφος

για να πατώ στους ροδαλένιους κάμπους σου
βρήκα οσμή για να μυρίζω

στην άγκαλια σου βρήκα μέρος για να κρυφτώ
κι από τα χείλη σου πια κρασί για να μεθύσω

Κάνω τον κόσμο ανάκατο στο πλήθος ψάχνω να σε βρω
ανάγκη έχουν τα μάτια μου να σ′ αντικρίσουν
τα χείλη μου λαχταραν' να σε φιλήσουν

Κάνω τον κόσμο ανάκατο ψάχνω παντού για να σε βρω
στη θάλασσα, στ′ αστέρια, στη γη, στον ουρανό
ρε δε με νοιάζει σου λέω, με νοιάζει μόνο να σε δω

Ο ήλιος μ' αποχαιρετά κι εγώ ακόμα σε ψάχνω
τα φώτα ανάβουν και τ' αστέρια απλώνονται στον ουρανό
την απερίγραπτη ομορφιά σου πως να περιγράψω

το φεγγάρι στο βαθύ το μπλε που ακόμα είναι μισό
ανάσα παίρνω σ′ ένα απ′ τα παγκάκια που 'χαμε κάτσει
μονολογώ όλα εκείνα που μαζί είχαμε πει

ακροβατώ στα γράμματα που μαζί είχαμε γράψει
και σχηματίζαν τη πιο όμορφη λέξη πάνω στη γη

πάνω στη γη που πίστεψέ με απόψε είναι μικρή
μπροστά στην πεθυμιά μου να σε δω έτσι φαντάζει
η ματιά μου ψάχνει ακόμα σαν τρελή να σε βρει
γιατί η παρουσία σoυ μονάχα με καθυσηχάζει

Κάνω τον κόσμο ανάκατο στο πλήθος ψάχνω να σε βρω
ανάγκη έχουν τα μάτια μου να σ′ αντικρίσουν
τα χείλη μου λαχταραν' να σε φιλήσουν

Κάνω τον κόσμο ανάκατο ψάχνω παντού για να σε βρω
στη θάλασσα, στ′ αστέρια, στη γη, στον ουρανό
ρε δε με νοιάζει σου λέω, με νοιάζει μόνο να σε δω
με νοιάζει μόνο να σε δω

Το φόντο άλλαξε το μπλε αρχίζει να ανοίγει
το κουράγιο μου δε χάνω ακόμα περπατώ
απλά το να σε δω ακόμα πιο πολύ επείγει
να πέσω στην αγκαλιά σου, να ξεκουραστώ

ξαφνού τα πόδια μου παγώσαν όταν σε είδα να πλησιάζεις
και το στόμα μου δεν μπόρεσε κουβέντα να σου πει
το σκοτάδι μου άρχισες να γλυκοχαράζεις
δεν είν' τυχαίο, με την ώρα βλέπεις πήγαινε ασορτί

Το πλήθος κάνω ανάστατο πετάω σαν αερόστατο
κάνεις τον κόσμο μου όμορφο λουλούδι σε αμμόλοφο

Τον κόσμο κάνω ανάστατο σε πίνω και γλυκομεθώ
στη θάλασσά σου θα ριχτώ μπας κι ησυχάσω