Ballada o lekkim zabarwieniu gastronomicznym - Słoń translation in German

Ballada o lekkim zabarwieniu gastronomicznym

Ona i on rodzeństwo, on był starszy o lat kilka
Mimo to młodsza siostra traktowała go jak chłystka
On jak tyczka chudy, ciuchy stale wiszą na nim
Kiedy ona osiągnęła prawie 300 kilo wagi
Wszystko w małym gospodarstwie miało miejsce, w sercu Bieszczad
Chatka gdzieś za wsią, życie tutaj nie rozpieszcza
Gdy splajtowała rzeźnia z dnia na dzień stracił robotę
Szedł do chaty płacząc, ciągnąc nogami po błocie
Stał godzinę pod domem, tak bardzo bał się przyznać
Bo jego siostrzyczka często bywa agresywna
Zawsze biła go po twarzy, co kręciło go poniekąd
A jej krzyki brzmiały jakbyś tarł metalem o beton
Poznał czym jest piekło już we wczesnym dzieciństwie
Starzy go odrzucili faworyzując dziewczynkę
Jej niewinne zachcianki musiał spełniać niczym służba
Podczas gdy ojciec z matką uwielbiali bić i bluzgać
"Jesteś nikim kurwa" krzyczeli codziennie
Za najmniejsze wykroczenie z miejsca dostawał po gębie
Stary mówił, że obedrze go ze skóry tępym ostrzem
Jeśli kiedykolwiek przestanie dogadzać swojej siostrze
Chłopiec miał swój kojec w ciemnym rogu izby
Matka z obrzydzeniem dawała mu jeść jak psu do miski
W atmosferze wyzwisk zmieszanych z chorą presją
Przez 17 lat go dokarmiała piersią
"Dbaj o rodzeństwo, kochaj siostrę, bo jest święta"
Głaszcząc go, lubiła zaskoczyć ciosem w żebra
Chora rodzicielka co dzień robiła mu musztrę
Aż spojrzenie chłopaka zrobiło się całkiem puste
Leżał w brudnej bluzce w ciemnym rogu chatki
Obserwując starych oddanych zwierzęcej kopulacji
W mroku patrzył na ich seks, chłonął ich krzyki w nocy
W końcu urosła otchłań w nim czarna jak onyks
W dzień ukończenia szkoły biegł do domu żwawo truchtem
Zdał profil rzeźniczy w miejscowej zawodówce
Minął furtkę, a głos stanął w gardle mu jak knebel
Gdy znalazł rodziców wiszących za stodołą na drzewie
Dziewczynka niczym ciele patrzyła jak wisielce
Mimo wywiniętych białek wciąż trzymają się za ręce
Stanął na krześle, odciął ich i wniósł do szopy
Przede wszystkim chciał siostrze zaoszczędzić posoki
Jak spuszczony z obroży dźgał śrubokrętem ścierwo
Niczym szukający w drzewie pożywienia głodny dzięcioł
Przeszło mu po godzinie, obmył się wodą ze studni
A z tego, co z nich zostało, ugotował gęsty krupnik
"Nie czas na smutki, od dziś ja się tobą zajmę
Będzie fajnie, zobaczysz, daję ci słowo jak harcerz
Przecież znasz mnie" mówił głosem pełnym troski
Do liżącej z fascynacją talerz młodszej siostry
Mijały wiosny ona rosła jak na drożdżach
O ich gospodarstwie cały boży świat zapomniał
Brat i siostra na odludziu, on się imał różnych robót
W trakcie, kiedy ona w ogóle nie opuszczała domu
Niczym Gollum blada, gały wlepione w ekran
Rozlana na kanapie gnije w przepoconych swetrach
Kiedyś mała dzieweczka, dziś otyła maciora
Tłusty bebech jak wór pyrów ciężko zwisał jej do kolan
Cała spocona klnie, sięgając po pilot
Cechuje ją podłość oraz skrajna otyłość
A o dziwo brat uwielbiał być jej sługą i podnóżkiem
Mimo, że tak jak rodzice traktowała go okrutnie
"Jesteś kundlem, słyszysz? Modlę się o to, że zdechniesz
Nie kupuj paprykowych chipsów, wiesz, że ich nie cierpię
Chcę więcej!" krzyczała "Co zrobiłbyś beze mnie?"
On patrząc w podłogę słuchał, chowając erekcje
Codziennie obmywał jej gąbką odleżyny
Nawet nie chcesz wiedzieć jak cuchnęło spod pierzyny
Wycierał jej szczyny i ścierał gówno z tyłka
Bo była za ciężka, żeby wychodzić na dwór do kibla
Chamska i ohydna, nadziera wciąż tą japę
Przed sekundą zjadła tonę, a już krzyczy co z obiadem
Głośno sapnie, charczy, nie mógł nawet nocą pospać
Jej chrapanie brzmiało jakby słoń jebał nosorożca
W ich domu patologia z dnia na dzień rosła w siłę
Któregoś dnia stwierdziła, że już dość ma szynek
Chce prawdziwe żywe mięso, czym trochę się obruszył
Przecież od zamknięcia rzeźni nie miał dostępu do tuszy
Był ponury, szedł szosą i gdy pił samogon
Znalazł potrącone zwierzę, z krzaków wystawał sam ogon
Na oko może fretka albo kuna, nieważne
Grunt, że zaspokoi głód tej cherlawej biedaczce
Biegnąc do domu śmiał się, szczęśliwy wpadł do środka
Czekała już na niego jego pachnąca podlotka
Rzucił jej krwawy ochłap i trwało to dosyć krótko
Nim została ze zwierza garstka kości i futro
"Uwielbiam dzikie truchło, lecz to za mała porcja
Wyciągnij ze stodoły sidła kłusownicze ojca"
Szybko wykonał rozkaz, czuł dziki zew jak łowca
Rozstawił wnyki w okolicznych lasach i na łąkach
Czasami na obiad przynosił jej padlinę
Najbardziej lubiła, kiedy mięso jest lekko nadgniłe
Nigdy nie jadła aż tyle, a jej apetyt rósł
Wszystko, co przyniósł, pchała brudną łapą do ust
"Czuję głód, ciągle jest mi mało mięsa"
Tylko siedzi i narzeka ta baryłowata jędza
Cztery doby nie spał, myśląc w nocy i za dnia
Aż wpadł na pomysł, żeby okraść pogrzebowy zakład
Zakradł się tam w nocy, nikogo nie ma w środku
Po otwarciu okna doszedł go formalinowy podmuch
Na środku sali w worku leży jakaś staruszka
Przerzucił ją przez ramię i uciekł na paluszkach
"Smakuje jak kurczak, no popatrz jak cię karmię"
Ciało starszej kobiety sprawnie oprawił w wannie
Upichcił cały garnek pełen flaków i kończyn
Siostra z oburzeniem wyciągnęła z miski kolczyk
Parę dni było spokojnych, wyciszył jej apetyt
Leżał w nogach jak pies, oglądali kabarety
Śmiali się niczym dzieci, naprawdę było pięknie
Właśnie takie proste chwile definiują w życiu szczęście
Czuł, że nadejdzie lada moment ta chwila
Że jej głód się wybudzi z hibernacji jak żmija
Dziewczyna przytulając brata do cyców
Głaszcząc go zaczęła swój monolog po cichu
"Pamiętasz rodziców? Pamiętasz tamten obiad?
Najczystszy rodzaj mięsa, a nie jakiś tam ochłap
Myślę o tym od tygodnia", pogładziła bebech
"Tak bym chciała, żebyś podarował mi cząsteczkę siebie"
Puściła beksę, "Błagam, zrób to dla mnie
Zachowasz się jak prawdziwy macho, jak twardziel
Naprawdę, nie daj się o to więcej prosić
No ile mogę jeść tych wysuszonych trocin?"
Poszedł do szopy, zbyt długo to nie trwało
Przyniósł piłę mechaniczną, którą zajebał drwalom
Ona uśmiechając się wciąż ciągnęła ten temat
I niemal dostała ślinotoku z podniecenia
"Apetytu nie mam, nie muszę dużo zjeść
A na przykład twoja łydka przypomina kurzą pierś
Usiądź gdzieś nad miską, naprawdę to banał
Po prostu się skup i tnij poniżej kolana"
Do gara wlał oleju i postawił na palnik
Dodał na listę zakupów, że kończą się zapałki
Nadchodzi katharsis, oparł się o ścianę mocno
Włączył piłę i puścił młodszej siostrze oczko
Horror, jucha tryska po meblach
Zagryzł zęby z taką siłą, że szkliwo zaczęło pękać
Skóra, ścięgna, łańcuch tnie więzadło
Trochę zaczęło trzeszczeć, kiedy na kość się natknął
Siemanko, piła rozrywa piszczel
"Dlaczego do cholery to nie chce iść szybciej?"
W uszach zaczęło piszczeć mu, na chwilę zasłabł
Czerń wchłonęła świat wokół jak gorący asfalt
Po kilku wrzaskach siostry, podniósł do góry głowę
Był tak długo nieprzytomny, że zapalił się olej
Spojrzał na lewą nogę i bordową kałużę
Zobaczył czerwony ochłap luźno wiszący na skórze
Słaby jak staruszek, spróbował się podnieść
Stracił sporo krwi, ale musi zrobić coś z ogniem
Chwycił jakiś rondel i po prostu chlusnął wodą
Siostra, podnosząc krzyk, nazwała go idiotą
W powietrzu płonący ogon wybuchł z nienacka
Patrzył z niedowierzaniem jakby czymś się naćpał
Umazana krwią posadzka nie pomogła mu uciec
Z osłabienia padł twarzą w oleistą juchę
Ogień ogarniał kuchnie, firanki i krzesło
Chciał wstać, lecz nie mógł, bo już tak bardzo nim trzęsło
Czuł, że spada mu tętno, spojrzał tylko na siostrę
Jak wierzgała grubymi nogami żałośnie
Płonęła już pościel i cuchnący materac
Ona miota się na ziemi jak żuk, leżąc na plecach
Wyzwała go od śmiecia i upadła na bok
Długo cierpiała, zanim ogień pochłonął jej ciało
Płomienie trawią dach, wszystko się zaraz zwęgli
Ogień w ich życiu niczym sędzia wydał swój werdykt
I oprócz dogorywającej sterty mebli
Został po nich popiół i odór zepsutych wędlin

Ballade mit leichter gastronomischer Färbung

Sie und er, Geschwister, er war einige Jahre älter
Trotzdem behandelte ihn die jüngere Schwester wie einen Bengel
Er, dünn wie ein Stock, die Kleidung hing immer an ihm
Während sie fast 300 Kilo wog
Alles geschah auf einem kleinen Bauernhof, im Herzen des Bieszczady-Gebirges
Eine Hütte irgendwo hinter dem Dorf, das Leben hier verwöhnt nicht
Als die Metzgerei pleiteging, verlor er über Nacht seinen Job
Er ging weinend zur Hütte und zog seine Füße durch den Schlamm
Er stand eine Stunde vor dem Haus und hatte solche Angst, es zuzugeben
Denn seine kleine Schwester war oft aggressiv
Sie schlug ihn immer ins Gesicht, was ihn irgendwie erregte
Und ihre Schreie klangen, als würde man Metall auf Beton reiben
Er lernte die Hölle schon in seiner frühen Kindheit kennen
Seine Eltern verstießen ihn und bevorzugten das Mädchen
Ihre unschuldigen Wünsche musste er wie ein Diener erfüllen
Während Vater und Mutter es liebten, zu schlagen und zu fluchen
"Du bist ein Nichts, verdammt", schrien sie täglich
Für das kleinste Vergehen bekam er sofort eine ins Gesicht
Der Alte sagte, er würde ihm mit einer stumpfen Klinge die Haut abziehen
Wenn er jemals aufhören würde, seiner Schwester zu Willen zu sein
Der Junge hatte seine Koje in einer dunklen Ecke des Zimmers
Die Mutter gab ihm angewidert zu essen wie einem Hund in einen Napf
In einer Atmosphäre von Beschimpfungen, gemischt mit krankhaftem Druck
Fütterte sie ihn 17 Jahre lang mit der Brust
"Kümmere dich um deine Geschwister, liebe deine Schwester, denn sie ist heilig"
Sie streichelte ihn gern, überraschte ihn aber mit einem Schlag in die Rippen
Die kranke Mutter drillte ihn jeden Tag
Bis der Blick des Jungen ganz leer wurde
Er lag in einer schmutzigen Bluse in der dunklen Ecke der Hütte
Und beobachtete die Alten bei der tierischen Kopulation
Im Dunkeln sah er ihren Sex, sog ihre Schreie in der Nacht auf
Schließlich wuchs in ihm ein Abgrund, schwarz wie Onyx
Am Tag seines Schulabschlusses rannte er in schnellem Trab nach Hause
Er hatte das Metzgerprofil an der örtlichen Berufsschule bestanden
Er ging am Tor vorbei, und seine Stimme blieb ihm wie ein Knebel in der Kehle stecken
Als er seine Eltern fand, die hinter der Scheune an einem Baum hingen
Das Mädchen schaute wie ein Kalb auf die Erhängten
Trotz der verdrehten Augen hielten sie sich immer noch an den Händen
Er stieg auf einen Stuhl, schnitt sie ab und brachte sie in den Schuppen
Vor allem wollte er seiner Schwester das Blut ersparen
Wie von der Leine gelassen, stach er mit einem Schraubenzieher auf das Aas ein
Wie ein hungriger Specht, der im Baum nach Nahrung sucht
Nach einer Stunde ließ es nach, er wusch sich mit Wasser aus dem Brunnen
Und aus dem, was von ihnen übrig war, kochte er eine dicke Grütze
"Keine Zeit für Trauer, von heute an werde ich mich um dich kümmern
Es wird schön, du wirst sehen, ich gebe dir mein Pfadfinder-Ehrenwort
Du kennst mich doch", sagte er mit voller Sorge in der Stimme
Zu seiner jüngeren Schwester, die fasziniert den Teller ableckte
Die Frühlinge vergingen, sie wuchs wie Hefe
Die ganze Welt vergaß ihren Bauernhof
Bruder und Schwester in der Einöde, er nahm verschiedene Jobs an
Während sie das Haus überhaupt nicht verließ
Wie Gollum, blass, die Augen auf den Bildschirm gerichtet
Auf dem Sofa ausgebreitet, verrottet sie in verschwitzten Pullovern
Einst ein kleines Mädchen, heute eine fettleibige Sau
Ihr fetter Bauch hing ihr schwer wie ein Sack Kartoffeln bis zu den Knien
Völlig verschwitzt flucht sie und greift nach der Fernbedienung
Sie zeichnet sich durch Gemeinheit und extreme Fettleibigkeit aus
Und seltsamerweise liebte es ihr Bruder, ihr Diener und Fußabtreter zu sein
Obwohl sie ihn, genau wie ihre Eltern, grausam behandelte
"Du bist ein Köter, hörst du? Ich bete, dass du krepierst
Kauf keine Paprika-Chips, du weißt, dass ich sie nicht ausstehen kann
Ich will mehr!", schrie sie. "Was würdest du ohne mich tun?"
Er schaute auf den Boden, hörte zu und versteckte seine Erektion, meine Süße.
Jeden Tag wusch er ihre Wundliegen mit einem Schwamm
Du willst gar nicht wissen, wie es unter der Bettdecke stank
Er wischte ihren Urin auf und wischte die Scheiße von ihrem Hintern
Weil sie zu schwer war, um nach draußen zur Toilette zu gehen
Flegelhaft und widerlich, reißt immer noch das Maul auf
Hat gerade eine Tonne gegessen und schreit schon, was es zum Mittag gibt
Sie keucht laut, schnarcht, er konnte nicht einmal nachts schlafen
Ihr Schnarchen klang, als würde ein Elefant ein Nashorn vögeln
In ihrem Haus wuchs die Pathologie von Tag zu Tag
Eines Tages beschloss sie, dass sie genug von Schinken hat
Sie will echtes, lebendes Fleisch, was ihn etwas beunruhigte
Schließlich hatte er seit der Schließung der Metzgerei keinen Zugang zu Schlachtkörpern
Er war düster, ging die Straße entlang und als er Selbstgebrannten trank
Fand er ein überfahrenes Tier, aus den Büschen ragte nur der Schwanz
Vielleicht ein Frettchen oder ein Marder, egal
Hauptsache, es stillt den Hunger dieser schwächlichen Armen
Er lachte, als er nach Hause rannte, glücklich kam er herein
Sein duftendes Mädchen wartete schon auf ihn
Er warf ihr einen blutigen Brocken hin, und es dauerte nicht lange
Bis von dem Tier nur noch eine Handvoll Knochen und Fell übrig blieben
"Ich liebe wildes Aas, aber das ist eine zu kleine Portion
Hol die Wildererfallen unseres Vaters aus der Scheune"
Er führte den Befehl schnell aus, spürte den wilden Ruf wie ein Jäger
Er stellte Schlingen in den umliegenden Wäldern und auf den Wiesen auf
Manchmal brachte er ihr Aas zum Mittagessen
Sie mochte es am liebsten, wenn das Fleisch leicht verfault war
Sie aß noch nie so viel, und ihr Appetit wuchs
Alles, was er brachte, schob sie mit ihrer schmutzigen Pfote in den Mund
"Ich habe Hunger, ich habe immer noch nicht genug Fleisch"
Sie sitzt nur da und meckert, diese fassförmige Hexe
Vier Tage schlief er nicht, dachte nachts und tagsüber nach
Bis ihm die Idee kam, das Bestattungsunternehmen auszurauben
Er schlich sich nachts dorthin, niemand war drinnen
Nachdem er das Fenster geöffnet hatte, drang ihm der Geruch von Formalin entgegen
In der Mitte des Raumes lag eine alte Frau in einem Sack
Er warf sie über seine Schulter und floh auf Zehenspitzen
"Es schmeckt wie Hühnchen, schau mal, wie ich dich füttere"
Den Körper der älteren Frau bereitete er geschickt in der Badewanne zu
Er kochte einen ganzen Topf voller Innereien und Gliedmaßen
Die Schwester zog empört einen Ohrring aus der Schüssel
Ein paar Tage war es ruhig, er stillte ihren Appetit
Er lag zu ihren Füßen wie ein Hund, sie schauten sich Kabarett an
Sie lachten wie Kinder, es war wirklich schön
Es sind genau solche einfachen Momente, die das Glück im Leben ausmachen
Er spürte, dass dieser Moment bald kommen würde
Dass ihr Hunger wie eine Viper aus dem Winterschlaf erwachen würde
Das Mädchen umarmte ihren Bruder an ihren Brüsten
Sie streichelte ihn und begann leise ihren Monolog
"Erinnerst du dich an unsere Eltern? Erinnerst du dich an dieses Mittagessen?
Die reinste Art von Fleisch, nicht irgendein Brocken
Ich denke seit einer Woche darüber nach", sie strich sich über den Bauch
"Ich wünschte, du würdest mir ein Stück von dir schenken"
Sie schluchzte: "Bitte, tu es für mich
Du wirst dich wie ein echter Macho benehmen, wie ein harter Kerl
Wirklich, lass dich nicht länger darum bitten
Wie lange soll ich noch diese trockenen Sägespäne essen?"
Er ging in den Schuppen, es dauerte nicht lange
Er brachte eine Motorsäge, die er den Holzfällern geklaut hatte
Sie lächelte und redete weiter über dieses Thema
Und bekam fast Speichelfluss vor Aufregung
"Ich habe keinen Appetit, ich muss nicht viel essen
Aber zum Beispiel erinnert mich deine Wade an eine Hühnerbrust
Setz dich irgendwo über eine Schüssel, es ist wirklich einfach
Konzentriere dich einfach und schneide unterhalb des Knies"
Er goss Öl in den Topf und stellte ihn auf den Herd
Er fügte der Einkaufsliste hinzu, dass die Streichhölzer zur Neige gehen
Die Katharsis naht, er lehnte sich fest an die Wand
Er startete die Säge und zwinkerte seiner jüngeren Schwester zu
Horror, Blut spritzt über die Möbel
Er biss die Zähne so fest zusammen, dass sein Zahnschmelz zu knacken begann
Haut, Sehnen, die Kette schneidet das Band
Es knarrte ein wenig, als er auf den Knochen stieß
Hallo, die Säge zerreißt den Schienbeinknochen
"Warum zum Teufel geht das nicht schneller?"
Es begann in seinen Ohren zu pfeifen, er wurde kurz ohnmächtig
Die Schwärze verschlang die Welt um ihn herum wie heißer Asphalt
Nach einigen Schreien seiner Schwester hob er den Kopf
Er war so lange bewusstlos, dass sich das Öl entzündet hatte
Er blickte auf sein linkes Bein und die burgunderrote Pfütze
Er sah einen roten Lappen, der locker an der Haut hing
Schwach wie ein alter Mann versuchte er aufzustehen
Er hatte viel Blut verloren, aber er muss etwas gegen das Feuer tun
Er griff nach einem Kochtopf und schüttete einfach Wasser hinein
Die Schwester schrie auf und nannte ihn einen Idioten
In der Luft explodierte plötzlich ein brennender Schweif
Er schaute ungläubig, als hätte er sich etwas eingeworfen
Der blutverschmierte Boden half ihm nicht bei der Flucht
Vor Schwäche fiel er mit dem Gesicht in die ölige Brühe
Das Feuer erfasste die Küche, die Vorhänge und den Stuhl
Er wollte aufstehen, konnte aber nicht, weil er schon so sehr zitterte
Er spürte, wie sein Puls sank, er schaute nur seine Schwester an
Wie sie jämmerlich mit ihren dicken Beinen strampelte
Das Bettzeug und die stinkende Matratze brannten bereits
Sie windet sich auf dem Boden wie ein Käfer, der auf dem Rücken liegt
Sie beschimpfte ihn als Dreckskerl und fiel auf die Seite
Sie litt lange, bevor das Feuer ihren Körper verschlang
Die Flammen verzehren das Dach, alles wird gleich verkohlen
Das Feuer in ihrem Leben fällte wie ein Richter sein Urteil
Und außer dem verglimmenden Möbelhaufen
Blieben Asche und der Geruch von verdorbenen Würsten zurück