Lyrics and translation TAU - Ul. Wielkiej Biblioteki

A więc to tak
I nie
To takie proste
I trudne
Panie,
Zanim
Odejdę
Pozwól
Pożegnać się

Moje dłonie dotykały w życiu śmierci
Stopy podążały śladami jej martwych dzieci
Oczy oślepły od ciemnych tuneli jej królestwa
Uniesiona głowa nie spostrzegła, że ma pod nogami przepaść
Uszy wsłuchane w mowę nienawiść ogłuchły na miłość
Wargi powtarzały wszystko co raniło
Przepełnione mrokiem serce i pełne plugastwa
Pozbawiło światła myśli, umysł pogrążyły kłamstwa
Słowa nasączone jadem zabijały życie w ludziach
Czyny świadczyły o śmiertelnym stanie ducha
Uśpione sumienie nie ostrzegało już przed zagrożeniem
I wpatrzony w siebie wklęsłem się jak martwa gwiazda w niebie
Cała istota pogrążona w ciemnościach umarła
Powstała nowa odrodzona z Ducha mocą Światła
I choć istnieje zagrożenie aby znowu zgasła
Posiadam miłość, wiarę i nadzieję - w Pana

Miłosierdzie
Komu w drogę temu czas bracie
Przebaczenie
Innej drogi już nie znajdziesz
Miłosierdzie
Już nie spojrzę nigdy w ciemność
Przebaczenie
Zostajesz tutaj, czy idziesz ze mną?

Niektóre prawdy wypisane są na twarzy
Nie muszę czytać w myślach by wyczytać z nich dramaty akcji
Okładki bez imion i nazwisk – daty
Tytuł wytarty, schowany pod czarnym kolorem farby
Niektóre serca milcząc krzyczą – o miłość
Stłumiony wrzask za kurtyną, nieświadoma publiczność
I nadal biją brawa, wrzawa zmaga się po każdym akcie
Aktor odtwarza zdania skrupulatnie wyuczone z bajek
Niektóre słowa ranią bardziej niż pistolet, może
Niektóre wątłe dłonie noszą ostre noże w sobie
Niektóre oczy gasną w oczach, śmierć spogląda przez nie
Niektóre usta zagryzione z bólu krwawią mętnie
Są takie całe biblioteki pełne brudnych książek
Przechodzą z rąk do rąk tracąc na wartości swojej
I kto odczyta ich historię nim strawi je płomień?
Ja jestem jedną z nich – stoję otworem

Miłosierdzie
Komu w drogę temu czas bracie
Przebaczenie
Innej drogi już nie znajdziesz
Miłosierdzie
Już nie spojrzę nigdy w ciemność
Przebaczenie
Zostajesz tutaj, czy idziesz ze mną?

Niech moje dłonie nie wyrządzą nigdy krzywdy
Stopy niech zostawią ślady do wiecznej idylli
A moje oczy niech wpatrzone będą w miłość
Głowa pochylona niech na zawsze gardzi pychą
By moje uszy wsłuchiwały się w wołanie Pana
Na moich wargach niech spoczywa tylko prawda
Obym napełniał bardziej serce niżeli żołądek
A moje myśli nie przeklęte, a błogosławione
Niech moje słowa prowadzą tylko do światła
A czyny objawiają miłość czerpaną ze skarbca
Niech sumiennie przypomina zawsze perłę
Oby serce pomieściło każde skrzywdzone stworzenie
Pamiętasz kwiaty, które upadły?
Podniosłem je i pielęgnowałem aż wydały płatki
Pamiętasz zapach ich? Tamtych dni?
Trochę się boję, ale muszę iść
Woła mnie Mistrz
Woła mnie Mistrz
Już czeka krzyż
Krzyż...

Так вот как
И не
Это так просто
И трудно
Государь,
Прежде чем
Я уйду
Разрешить
Попрощаться

Мои руки касались в жизни смерти
Ноги следовали по стопам ее мертвых детей
Глаза слепили из темных туннелей ее царства
Подняв голову, она не заметила, что у нее под ногами пропасть.
Уши вслушивались в речь ненависть оглохла на любовь
Губы повторяли все, что причиняло боль.
Сердце, наполненное мраком, наполненное грязью.
Лишили света мысли, ум погрузили в ложь
Слова, пропитанные ядом, убивали жизнь в людях
Деяния свидетельствовали о смертном состоянии духа
Спящая совесть больше не предупреждала об угрозе
И, глядя друг на друга, я вогнулся, как мертвая звезда в небе
Все существо, погруженное во тьму, погибло
Появилась новая, возрожденная из духа силой света
И хотя есть угроза, чтобы она снова погасла
У меня есть любовь, вера и надежда - в Господа

Милосердие
Кому пора, брат
Прощение
Другого пути ты уже не найдешь
Милосердие
Я больше не буду смотреть в темноту.
Прощение
Ты остаешься здесь или идешь со мной?

Некоторые истины написаны на лице
Мне не нужно читать мысли, чтобы прочесть из них драму действия
Обложки без имен и фамилий – даты
Название вытерто, спрятано под черным цветом краски
Одни сердца молча кричат-о любви
Приглушенный крик за занавесом, невольная аудитория
И они продолжают аплодировать, шум борется после каждого акта
Актер воспроизводит предложения, тщательно извлеченные из сказок
Некоторые слова причиняют боль больше, чем пистолет, может быть
Некоторые хрупкие руки несут в себе острые ножи
Некоторые глаза гаснут в глазах, смерть смотрит сквозь них
Некоторые губы, прикусленные от боли, мутно кровоточат.
Есть целые библиотеки, полные грязных книг.
Они переходят из рук в руки, теряя свою ценность
И кто прочтет их историю до того, как пламя переварит их?
Я одна из них-я стою

Милосердие
Кому пора, брат
Прощение
Другого пути ты уже не найдешь
Милосердие
Я больше не буду смотреть в темноту.
Прощение
Ты остаешься здесь или идешь со мной?

Пусть мои руки никогда не причинят вреда
Пусть ноги оставят следы вечной идиллии
И глаза мои пусть смотрят на любовь
Склоненная голова пусть вечно презирает гордыню
Чтобы мои уши прислушивались к зову Господа
На моих губах да покоится только истина
Надеюсь, сердце наполнится сильнее, чем желудок.
И помыслы мои не проклятые, а блаженные
Пусть мои слова ведут только к свету
И деяния раскрывают любовь, полученную из сокровищницы
Пусть покорно напоминает всегда жемчужину
Надеюсь, сердце вместит каждое обиженное существо.
Помнишь цветы, которые упали?
Я поднял их и лелеял, пока они не выпустили лепестки
Помнишь их запах? Тех дней?
Я немного боюсь, но мне нужно идти
Меня зовет мастер
Меня зовет мастер
Уже ждет крест
Крест...