Lyrics A Di Pa Ti Phwar - Wai La

၁၉၈၂
ကိုယ္အေလးခ်ိန္၆ေပါင္႐ွိတဲ့
ကေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္
ကမာၻႀကီးေပၚေရာက္လာခဲ့ၿပီပဲ
မနက္ခင္းခ်ိန္ေလးမွာပဲ
ေထာင္ကိုးရာနဲ႔ကြယ္ကိုးဆယ့္႐ွစ္
ေန႔ရက္တုိ႔စားသံုးၿပီးအရြယ္ေရာက္တဲ့ႏွစ္
ရည္းစားမရေသးတဲ့ငါ့ရင္ဘက္ဟာ
အလြမ္းမသိေသးတဲ့
အဝတ္တစ္စလုိျဖဴစင္ေနတယ္
ငါေန႔စြဲေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔
ဘဝကိုျဖတ္ေက်ာ္ရင္း
အခ်ိန္ကုန္ခဲ့
အမ်ားလိုပဲ အလုပ္လုပ္ရင္း
ပင္ပန္းစြာျဖတ္သန္းခဲ့တယ္
ရင္ဘတ္ကိုတူးၾကည့္ေတာ့
အနာဂါတ္တစ္ခုကိုေတြ႕တာ
ဂီတျဖစ္ေနခဲ့
သီခ်င္းေတြေရးၿပီးငါအသက္႐ွင္ေတာ့မယ္
ငါေပ်ာ္ေနခ်ိန္မွာေလခြၽန္ေနမယ္
ကမာၻေက်ာ္ခဲ့တဲ့
Hitlerလိုလူေတာင္
သံစဥ္ေတြညည္းခဲ့မွာပဲ
ငါ့ဘဝကိုသီခ်င္းနဲ႔လက္ထပ္ထားလိုက္တယ္
ေၾကကြဲစြာက်တဲ့မ်က္ရည္စက္အတြက္
သီခ်င္းစပ္
ဒဏ္ရာေတြကိုကုိယ္ေပၚျခံဳမယ္
ဘယ္ေနရာထိထိ
နာေနရင္ေတာ္ၿပီ
ငါဆိုတာဟာအလြမ္းသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပဲ
ငိုသံေတြဖမ္းၿပီးသီခ်င္းထဲထည့္ထားတယ္
၁၉၈၂မွာေမြးတဲ့
လူသားတစ္ေယာက္ပဲ
လူႀကီးေတြတားေနရက္နဲ႔
ဘဝအတြက္ငါသီခ်င္းေတြေရးတာ
မွားတယ္ေျပာလဲ
ငါ့လက္မွာေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္း
ကိုင္ၿပီးေတာ့ ေခါင္းထဲကညႇစ္ထုတ္ခဲ့
စိတ္ကူးမွာအႏုပညာနဲ႔
ၾကင္နာျခင္းပဲ႐ွိေနခဲ့တာ
ဘာမွားသြားလဲ
ဂစ္တာေဟာင္းေလးတစ္လက္နဲ႔
ပညပ္ခဲ့တယ္ သူ႔တစ္ေယာက္တည္း
ငါပိုင္တဲ့ဘဝဟာ
သာယာပါတယ္
ငါေန႔စြဲေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔
ဘဝကိုျဖတ္ေက်ာ္ရင္း
အခ်ိန္ကုန္ခဲ့
အမ်ားလိုပဲ အလုပ္လုပ္ရင္း
ပင္ပန္းစြာျဖတ္သန္းခဲ့တယ္
ရင္ဘတ္ကိုတူးၾကည့္ေတာ့
အနာဂါတ္တစ္ခုကိုေတြ႕တာ
ဂီတျဖစ္ေနခဲ့
သီခ်င္းေတြေရးၿပီးငါအသက္႐ွင္ေတာ့မယ္
ငါေပ်ာ္ေနခ်ိန္မွာေလခြၽန္ေနမယ္
ကမာၻေက်ာ္ခဲ့တဲ့
Hitlerလိုလူေတာင္
သံစဥ္ေတြညည္းခဲ့မွာပဲ
ငါ့ဘဝကိုသီခ်င္းနဲ႔လက္ထပ္ထားလိုက္တယ္
ေၾကကြဲစြာက်တဲ့မ်က္ရည္စက္အတြက္
သီခ်င္းစပ္
ဒဏ္ရာေတြကိုကုိယ္ေပၚျခံဳမယ္
ဘယ္ေနရာထိထိ
နာေနရင္ေတာ္ၿပီ
ငါဆိုတာဟာအလြမ္းသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပဲ
ငိုသံေတြဖမ္းၿပီးသီခ်င္းထဲထည့္ထားတယ္
၁၉၈၂မွာေမြးတဲ့
လူသားတစ္ေယာက္ပဲ
ငါေန႔စြဲေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔
ဘဝကိုျဖတ္ေက်ာ္ရင္း
အခ်ိန္ကုန္ခဲ့
အမ်ားလိုပဲ အလုပ္လုပ္ရင္း
ပင္ပန္းစြာျဖတ္သန္းခဲ့တယ္
ရင္ဘတ္ကိုတူးၾကည့္ေတာ့
အနာဂါတ္တစ္ခုကိုေတြ႕တာ
ဂီတျဖစ္ေနခဲ့
သီခ်င္းေတြေရးၿပီးငါအသက္႐ွင္ေတာ့မယ္
ငါေပ်ာ္ေနခ်ိန္မွာေလခြၽန္ေနမယ္
ကမာၻေက်ာ္ခဲ့တဲ့
Hitlerလိုလူေတာင္
သံစဥ္ေတြညည္းခဲ့မွာပဲ
ငါ့ဘဝကိုသီခ်င္းနဲ႔လက္ထပ္ထားလိုက္တယ္
ေၾကကြဲစြာက်တဲ့မ်က္ရည္စက္အတြက္
သီခ်င္းစပ္
ဒဏ္ရာေတြကိုကုိယ္ေပၚျခံဳမယ္
ဘယ္ေနရာထိထိ
နာေနရင္ေတာ္ၿပီ
ငါဆိုတာဟာအလြမ္းသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပဲ
ငိုသံေတြဖမ္းၿပီးသီခ်င္းထဲထည့္ထားတယ္
၁၉၈၂မွာေမြးတဲ့
လူသားတစ္ေယာက္ပဲ