Lyrics Yürüyen Sırt Çantaları 2 - Nasir , Şiirbaz

Bu akşam mesainin bitmesini beklemedim
Ceketimi alıp da dışarıdaki kıyamete katılmak için
Cüzdan içinde bir kuruş param yok
Sanırım helak olmak dahi zenginlerin fantazisi

Bu Tanrılaşmaya başlayan endüstri çağında
Kalabalıklar içindeydi yalnızlıkla tanışmam
İnanışlarla aramı açtığımdan beri
Zihnim hiç olmadığı kadar özgür ve korkunç şekilde darmadağınık bak

Başa dönüp de istemiyorum uyku haplarından medet ummak
Bu içten telef olmak
Huzuru ankesörlü telefonların başında unuttuk
Zaten ahizeyi kaldıran herkesi tutup kolundan içeri attılar birader

Çevremi daima rahatsız eder hikayem
Sanırım Mecit ve Salih çıkmalı dört
Duvarın arasından düzelsin diye şirazem

Sokaklar neden bu kadar gri
Sanki tüm şehir bir fabrika ve
Huzur bir işçinin üç aç çocuğundan biri
Önümde satıh silik
Birer birer geçerken yanımdan hayatlar
Tüm ağırlığımın giderek silindiğini gördüm

Bir çift geçip böldü önümden rüyamı
Bir ben miyim böyle deyip döndüm
Renkli caddelerin ilüzyonuna gömdüm öykümü ki
Kime ne anlatacaksın gösterirken saat sabahın dördü

Kimsenin gördüğünü sanmıyorum benim
Gözümden bu şehrin kirliliğini böylesine
Bu kadar hızlı hareket eden kalabalığın
İçinde bir yere ait olma ihtiyacı doğar öylesine

Ne var ki anlamı yok
Günden güne sürüklenirken beynim
Hayatların değeri nedir kavramıyor
Zihnen hiç kimse yeryüzüne ait değilken
Üzerinde sonsuzluğu bulmuşçasına davranıyor