Lyrics Πόρτο Ρίκο - Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Φιγούρα ξωτική και ταξιδιάρικη
Στο φως του φεγγαριού ανθίζει πάλι
Γιατί όλη τη ζωή του την εξόδεψε
παράφορα γυρεύοντας μιαν άλλη
Θυμάσαι σαν παιδί γελούσε και έλεγε
στη σέλα ακροβατώντας ποδηλάτου:
"Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του"
Μα ο κόσμος προχωρά χωρίς να μας ρωτά
κλεισμένοι δρόμοι κλέφτες και αστυνόμοι
αγαπά το κελί σου, του παν, κι ύστερα
έξω πιο μόνος μα γελούσε ακόμη
Μια νύχτα μεθυσμένη παίρνει ανάποδες ημερολόγια κλαίει και πτυχία
Το χάραμα μπαρκάρει σε πειρατικό
Για της ζωής του την σκηνοθεσία
Αλγέρι, Αλεξάνδρεια, South Africa
Στο Άμστερνταμ δύο τέρμινα και κάτι
γλιστρούσαν οι αγάπες μες στα μάτια του
Σαν τον αφρό στα δάχτυλα του ναύτη
Στο Πόρτο Ρίκο χρόνια ασυλόγιστα
και της καρδιάς του σκόρπισε τα φύλλα
σε υπόγεια σκοτεινά και ύποπτα
λες και έψαχνε το φως μες στην ξεφτίλα
Κάποια ζεστή βραδυά σε ένα μπλουζάδικο
άκουσε να φαλτσάρει η μουσική του
τα αφεντικά στον δρόμο τον πετάξανε
τα στίγματα σαν είδαν στο κορμί του
Κι η Σύλβια που με πάθος το αγάπησε
Δεν έλειψε στιγμή απ′το πλευρό του
ζητώντας με μανία στην αγκάλη του
Την κόλαση και τον παράδεισο του
Σαλπαρισε μια νύχτα με πανσέληνο
και στο στερνό του γράμμα μου'χε γραψει:
"Αξίζει φίλε να πεθάνεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει "
Τα χρόνια έχουν περάσει δε θυμάμαι πια
Ερνέστο τον ελέγανε Ή Νίκο
Κι ακόμα συγχωρείτε με που ξεχασα
αν χάθηκε στο Μετς ή στο Πόρτο Ρίκο
Όσο για μένα ειμαι πάντα εδώ
με των ματιών σας τη φωτιά σημαία
Είναι όμορφα απόψε που ανταμωσαμε
μ′αρέσει ν'αρμενίζουμε παρέα
(Στίχοι: Άλκης Αλκαίος/Μουσική: Σταμάτης Μεσημέρης)