Lyrics and translation Δημήτρης Μητροπάνος - Εγωϊσμός

Εγωϊσμός

Μια σκιά
Σου θάμπωσε το πρόσωπο, αλλού κοιτάς
Στα μάτια σου το χρώμα του πικρού
Στα χείλη τη σκουριά κρατάς
Και δε μιλάς, και δε μιλάς

Πως μπορώ
Το γέλιο σου που το ′σβησα με μια γραμμή
Να κλέψω όλα τ' άστρα του ουρανού
Και να το φτιάξω απ την αρχή
Πριν φύγει η νύχτα αυτή

Στάξε την πίκρα σου μες το ποτήρι
Μετανιωμένος σαν φαρμάκι να την πιω
Και να σκοτώσω αυτό το άγριο φίδι
Που λένε εγωισμό

Στάξε την πικρά σου μες το ποτήρι
Μετανιωμένος σαν φαρμάκι να την πιω
Και μη γκρεμίζεις το στερνό γεφύρι
Ανάμεσα στους δυο

Μια φωνή
Και η χαρά σου ράγισε σαν το γυαλί
Που χάραξε τη μοίρα της καρδιάς,
Και δάκρυ τώρα αιμορραγεί ζεστή πληγή
Βαθιά πληγή

Πως μπορώ στον κόσμο σου που κλείδωσες
Να βρω κλειδί και κει να επιστρέψω
Σαν φονιάς, το σφάλμα μου να δικαστεί
Συγγνώμη και ντροπή

Στάξε την πίκρα σου μες το ποτήρι
Μετανιωμένος σαν φαρμάκι να την πιω
Και να σκοτώσω αυτό το άγριο φίδι
Που λένε εγωισμό

Στάξε την πικρά σου μες το ποτήρι
Μετανιωμένος σαν φαρμάκι να την πιω
Και μη γκρεμίζεις το στερνό γεφύρι
Ανάμεσα στους δυο

Στάξε την πίκρα σου μες το ποτήρι
Μετανιωμένος σαν φαρμάκι να την πιω
Και να σκοτώσω αυτό το άγριο φίδι
Που λένε εγωισμό

Στάξε την πικρά σου μες το ποτήρι
Μετανιωμένος σαν φαρμάκι να την πιω
Και μη γκρεμίζεις το στερνό γεφύρι
Ανάμεσα στους δυο

L'égoïsme

Une ombre
A terni ton visage, tu regardes ailleurs
Dans tes yeux, la couleur de l'amertume
Sur tes lèvres, tu gardes la rouille
Et tu ne parles pas, et tu ne parles pas

Comment puis-je
Ton rire que j'ai effacé d'un trait
T'emporter toutes les étoiles du ciel
Et le refaire à neuf
Avant que cette nuit ne s'en aille

Fais couler ton amertume dans le verre
Rempli de regrets, comme du poison, que je la boive
Et que je tue ce serpent sauvage
Qu'ils appellent égoïsme

Fais couler ton amertume dans le verre
Rempli de regrets, comme du poison, que je la boive
Et ne détruis pas le dernier pont
Entre nous deux

Une voix
Et ton bonheur s'est brisé comme du verre
Qui a gravé le destin de ton cœur,
Et les larmes saignent maintenant, une blessure chaude
Une profonde blessure

Comment puis-je dans ton monde que tu as enfermé
Trouver une clé et y retourner
Comme un assassin, que mon erreur soit jugée
Pardon et honte

Fais couler ton amertume dans le verre
Rempli de regrets, comme du poison, que je la boive
Et que je tue ce serpent sauvage
Qu'ils appellent égoïsme

Fais couler ton amertume dans le verre
Rempli de regrets, comme du poison, que je la boive
Et ne détruis pas le dernier pont
Entre nous deux

Fais couler ton amertume dans le verre
Rempli de regrets, comme du poison, que je la boive
Et que je tue ce serpent sauvage
Qu'ils appellent égoïsme

Fais couler ton amertume dans le verre
Rempli de regrets, comme du poison, que je la boive
Et ne détruis pas le dernier pont
Entre nous deux