Lyrics ศิลปินดอกหญ้า - ศิริพร อำไพพงษ์

วิหคโผผิน ดั่งศิลปิน ผกเผิน
ชีวิตก้าวเดิน ไต่บนเส้นทางร้องรำ
นำศิลปะอีสาน บทเพลงพื้นบ้านน้อมนำ
ความฮักความงาม คอยส่งบุญค้ำใจคน

ม่วนซื่นโฮแซว แม่นแล้วอีสานบ้านเฮา
โปงลางหยอกเย้า แคนลายเก่า เกี้ยวพิณแว่วดัง
ลูกโขงชีมูล หนุ่มสาวดอกคูณใจมีพลัง
แล้วนายามฟ้าร้องสั่ง เดินสู่เส้นทางศิลปิน

ทำมาหากิน ด้วยรักงานศิลป์ศรัทธา
ทุกคนก้าวมา จากลูกชาวนาชาวดิน
หมอลำหมอแคน มือเบสกีต้าร์มือพิณ
ตั้งวงรับงานทั่วถิ่น ลำกล่อมแผ่นดิน กล่อมใจผู้คน

ลูกคนจน บนเวทีสีแสง
เป็นสาวแก้มแดง เป็นหนุ่มน้อยหน้ามล
มาจากดิน ปีนขึ้นเวทีดาว
แรงเชียร์หมู่เฮา เสริมแรงใจให้ทน
ทุกจังหวะกลอง ฟ้องถึงการดิ้นรน
แต่ยังสุขล้น ด้วยมนต์เสียงแคน เสียงพิณ

สืบสานงานศิลป์ ท้องถิ่นให้ยืนยาวนาน
เมื่อพ้นหน้างาน ก็กลับท้องนาทำกิน
ชีวิตล่องลอย เหมือนดั่งนกน้อยโผบิน
เป็นศิลปิน ดอกหญ้าก็พอใจ
เป็นศิลปิน ดอกหญ้าก็พอใจ