Paroles et traduction Bezczel - Czarne róże

Czarne róże

Urodzeni by przegrywać
Żyjemy by zwyciężać
Brać na bary żywot swój
Dźwigać jego ciężar
Bo życie tu to nie film, kolorowa maskarada
Raczej skup się na łapaniu chwil
Oto moje motto, rada bracie
Życie to talia kart, którą trzyma w rękach los
Co oszukuje już, kiedy tasuje
Próbujesz znów schować w rękach coś
I na żadnym zegarze nie ma do życia wskazówek
Śmierć jest punktualna zawsze
Nie licz na obsuwę

Z czarnych róż lecą płatki
Jak kartki z kalendarza
Cichy płacz matki
I głuchy szept cmentarza
Przywilejami los nierówno nas obdarza
Chociaż żyjemy tutaj według przykazań
Z czarnych róż lecą płatki
Jak kartki z kalendarza
Cichy płacz matki
I głuchy szept cmentarza
Przywilejami los nierówno nas obdarza
Chociaż żyjemy tutaj według przykazań

Śpiesz się kochać ludzi, tak szybko odchodzą
Niektórych nie ma tu dziś, jeszcze wczoraj byli z tobą
Bierz życie garściami, idź zabieraj ze sobą
Życie to nie teatr, a nie raz tu się umiera młodo
Nie myślimy o śmierci, ona pamięta o nas
Życie namiętną kochanką, ale śmierć to wierna żona
To ta ostatnia jest - podróż nad podróże
Na końcu tunelu światło
Pod stopami czarne róże

Z czarnych róż lecą płatki
Jak kartki z kalendarza
Cichy płacz matki
I głuchy szept cmentarza
Przywilejami los nierówno nas obdarza
Chociaż żyjemy tutaj według przykazań
Z czarnych róż lecą płatki
Jak kartki z kalendarza
Cichy płacz matki
I głuchy szept cmentarza
Przywilejami los nierówno nas obdarza
Chociaż żyjemy tutaj według przykazań

21 gram szybuje nad nami tam, gdzieś na niebie
Wiesz, ja nie wiem, gdzie jest ten Eden obiecany nam
Dziś na przedramieniu, po tobie została dziara
Okrutna zima cię nam zabrała
Zabrała Oskara na zawsze
Choć w naszych sercach już będziesz na zawsze
Niektórym bez ciebie nic już nigdy nie będzie jak zawsze
Byłeś wierny swojej pasji do samego końca
Czy cokolwiek jest w stanie ugasić ból twojego ojca
Matka kocha wciąż, w jej sercu ogień płonie
I szlocha wciąż, do modlitwy składa obie dłonie
Wobec przemijania życia jesteśmy bezsilni
Z grzechem pierworodnym rodzimy się z góry winni
Zycie bywa krótkie, sztuka wieczną pozostanie
Mówię to w myślach do ciebie codziennie tu
Kiedy spoglądam na swoje przedramię
Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie
A światłość wiekuista nich mu świeci
Na wieki wieków. Amen

Z czarnych róż lecą płatki
Jak kartki z kalendarza
Cichy płacz matki
I głuchy szept cmentarza
Przywilejami los nierówno nas obdarza
Chociaż żyjemy tutaj według przykazań

Z czarnych róż lecą płatki
Jak kartki z kalendarza
Cichy płacz matki
I głuchy szept cmentarza
Przywilejami los nierówno nas obdarza
Chociaż żyjemy tutaj według przykazań

Черные розы

Рожденные проигрывать,
Мы живем, чтобы побеждать.
Брать на плечи жизнь свою,
Нести ее тяжесть.
Ведь жизнь здесь — не кино, не цветная маскарадная,
Лучше лови моменты, дорогая,
Вот мое кредо, мой совет, сестричка.
Жизнь — это колода карт, которую держит в руках судьба,
Которая обманывает, уже тасуя.
Ты пытаешься снова что-то спрятать в руках,
И ни на одних часах нет стрелок, отмеряющих жизнь.
Смерть всегда пунктуальна,
Не рассчитывай на опоздание.

С черных роз падают лепестки,
Как страницы календаря.
Тихий плач матери
И глухой шепот кладбища.
Судьба неравномерно наделяет нас привилегиями,
Хотя мы живем здесь по заповедям.
С черных роз падают лепестки,
Как страницы календаря.
Тихий плач матери
И глухой шепот кладбища.
Судьба неравномерно наделяет нас привилегиями,
Хотя мы живем здесь по заповедям.

Спеши любить людей, они так быстро уходят.
Некоторых нет сегодня, еще вчера они были с тобой.
Бери от жизни все, иди, забирай с собой.
Жизнь — не театр, а здесь не раз умирают молодыми.
Мы не думаем о смерти, она помнит о нас.
Жизнь — страстная любовница, но смерть — верная жена.
Именно последняя — это путешествие над путешествиями.
В конце туннеля свет,
Под ногами черные розы.

С черных роз падают лепестки,
Как страницы календаря.
Тихий плач матери
И глухой шепот кладбища.
Судьба неравномерно наделяет нас привилегиями,
Хотя мы живем здесь по заповедям.
С черных роз падают лепестки,
Как страницы календаря.
Тихий плач матери
И глухой шепот кладбища.
Судьба неравномерно наделяет нас привилегиями,
Хотя мы живем здесь по заповедям.

21 грамм парит над нами где-то там, на небе.
Знаешь, я не знаю, где этот обещанный нам Эдем.
Сегодня на предплечье осталась татуировка в память о тебе.
Жестокая зима забрала тебя у нас,
Забрала Оскара навсегда.
Хотя в наших сердцах ты будешь всегда.
Некоторым без тебя уже никогда не будет как прежде.
Ты был верен своей страсти до самого конца.
Способно ли что-нибудь унять боль твоего отца?
Мать все еще любит, в ее сердце горит огонь,
И она все еще рыдает, складывая руки в молитве.
Перед лицом быстротечности жизни мы бессильны.
С первородным грехом мы рождаемся изначально виновными.
Жизнь бывает коротка, искусство останется вечным.
Я говорю это про себя каждый день,
Когда смотрю на свое предплечье.
Вечный покой дай ему, Господи,
А свет вечный да светит ему.
Во веки веков. Аминь.

С черных роз падают лепестки,
Как страницы календаря.
Тихий плач матери
И глухой шепот кладбища.
Судьба неравномерно наделяет нас привилегиями,
Хотя мы живем здесь по заповедям.

С черных роз падают лепестки,
Как страницы календаря.
Тихий плач матери
И глухой шепот кладбища.
Судьба неравномерно наделяет нас привилегиями,
Хотя мы живем здесь по заповедям.