paroles de chanson Allemansplein (Wat Het Nooit Was) - De Dijk

We wisten van niks, we dachten in het groot.
De tijd was aan ons, niemand ging dood.
We dronken, zongen op het Allemansplein
En iedereen sliep van hoe mooi het ging zijn
We wisten het zeker, als hoop en geloof
Met hartstocht beleden worden is er geen kloof
Tussen wat je graag ziet en hoe of het is;
Met iedereen samen kan het niet mis.
De wereld een vrijplaats, het leven een lied,
Maar wat we toen dachten wisten we niet.
Het leven was simpel, de wereld was klein,
Maar het was toen nog niet, wat het ook nooit zal zijn.

Wij wilden willen dat het werkelijk kon,
Vrede voor altijd, voor iedereen zon.
Op onze Afghaanse jassen in het park op gras
Droomden we samen hoe het mogelijk was.
In drie akkoorden op een halve gitaar,
Met marks in je rugzak en een bloem in je haar.

Het leven was simpel, de wereld was klein
Maar het was toen nog niet, wat het ook nooit zal zijn

Niets stond de toekomst voor ons in de weg,
Een paar dingen regelen in goed overleg.
Als het water ging stijgen kocht je een boot,
Wie mee wou kon mee, geen zorgen geen nood.
Zo voeren we weg, zonder kaptein,
De zeilen bol van ons rotsvast refrein,
Met een heilig geloof in ons gammel kompas.
We zagen niet dat het niet was, wat het was.

Het leven was simpel, de wereld was klein,
Maar het was toen nog niet, wat het ook nooit zal zijn.

De zee bleek veel groter dan we hadden gedacht,
Er stak een storm op van alle oude macht.
De hemel betrok, het lied werd een vonk,
De haven onvindbaar, het anker was zoek.
We kwamen ook niet terug van reis,
Die zijn ergens gestrand, die betaalden een prijs.

Het leven was simpel, de wereld was klein,
Maar het was toen nog niet, wat het ook nooit zal zijn.

Ik weet het niet zeker, ik weet niks zeker meer.
Dan kreeg ik de kans, wie weet ging ik weer.
Wie niet durft te hopen, loopt het mooiste mis.
Ook al gaat het nooit worden, wat het niet is.
Ook al zal het nooit worden, wat het niet is.
Ook al gaat het nooit worden, wat nooit is.