Paroles et traduction Filipek - Hajs, Sex, Sny, Blask

Hajs, Sex, Sny, Blask

Olimp jest stromy, a gwiazdek jest dużo i nie ma windy
Poniżej trupy tych co nie weszli, poszukaj winnych
Nad nimi Ci, którzy zasady nagięli do granic wytrzymałości
I hipokryta ze mnie, bo piszę z autopsji
Bramy do raju, tutaj pilnuje cerber
Warunku hype'u nam ustala serwer
I robisz aborcje na swoim szczęściu
W momencie, w którym odbierasz dowód
Bo teraz kluczowym słowem będzie tu "znowu"
Ona znów leży przy Tobie, jak za pierwszym razem
I nie smakuje już to jak za pierwszym razem
Życie to książka, wyświechtany frazes
Najczęściej ma tytuł "Seria niefortunnych zdarzeń"
I stoję gdzieś z boku na w pół połatany
Zasycha mi w ustach, a mam lizać rany
Tak mówiłem kiedyś, znany jako nikt
Dziś jestem frontmanem, znany jako Filip
Gdy stoję na scenie kreuje swój image
A na świeżą koszule mi kapie blichtr
A jeśli w imię Boga zechcesz iść
Zostaw po drodze niepotrzebny krzyż
Miłości, nadziei naładuj w kieszenie i chleb
Potem idź, gdzie chcesz
Hajs, sex, sny, blask
I wszystko po to, by tutaj kiedyś umrzeć
Bycie na topie, trwa może kilka lat
Gwiazdy spadają z głowa uniesioną dumnie
Olimp jest bliżej niż kiedyś myślałem, wchodzę bez windy
Olej te trupy pod Twymi nogami, jestem niewinny
Podwójna ciągła jest alegorią kariery innych
Włączam światła mijania, gdy stoją na awaryjnych
Mogłem już być tam, gdzie pierścionek, wspólne lokum
Sam nie wiem kiedy, sobie dałem ziomek spokój
Bo jestem skurwielem, mam na to papiery, z jebaną dumą, która zabija
Gdy zalewam robaka, wierze w efekt motyla
Ja jestem jak Pink, mam skłonność do horrorów
Takich bez happy-endów i logicznych wyborów
Ja jestem jak Morgi, mam skłonność do upadków
Takich w swych czterech ścianach, bez niepotrzebnych świadków
Ten chłopak już dawno jest ustawiony na prędkość maksymalną
Mogę się rozpierdolić, ale nie minąć z prawdą
I żebyś powiedział, że to był Filipek, nie żaden idol
A nóż czy z nikąd, co zbudował sobie pomnik swą liryką. #exegi monumentum

Cash, Sex, Dreams, Glitz

The climb to Olympus is steep, stars abound, and there's no elevator
Below lie the corpses of those who failed, search for the culprits
Above them, those who bent the rules to their breaking point
And I'm a hypocrite, writing from experience
The gates of paradise are guarded by Cerberus
The hype's conditions are set by the server
And you abort your own happiness
The moment you receive your ID
Because the keyword now will be "again"
She lies beside you again, like the first time
And it doesn't taste the same as the first time
Life is a book, a worn-out cliché
Most often titled "A Series of Unfortunate Events"
And I stand somewhere on the sidelines, half patched up
My mouth is dry, but I have to lick my wounds
That's what I used to say, known as nobody
Today I'm the frontman, known as Filip
When I stand on stage, I create my image
And glitter drips onto my fresh shirt
And if in the name of God you want to go
Leave the unnecessary cross behind
Fill your pockets with love, hope, and bread
Then go wherever you want
Cash, sex, dreams, glitz
And all just to die here someday
Being on top lasts maybe a few years
Stars fall with their heads held high
Olympus is closer than I ever thought, I'm climbing without an elevator
Ignore the corpses beneath your feet, I'm innocent
The double solid line is an allegory for other people's careers
I turn on my low beams when they're stuck with hazard lights
I could already be there, where the ring is, our shared home
I don't even know when, dude, I gave up
Because I'm a bastard, I have the papers for it, with a damn pride that kills
When I drown the worm, I believe in the butterfly effect
I'm like Pink, I have a tendency for horror
The kind without happy endings and logical choices
I'm like Morgi, I have a tendency to fall
The kind within my four walls, without unnecessary witnesses
This boy has long been set to maximum speed
I might crash, but I won't miss the truth
And so you'd say it was Filipek, not some idol
A knife out of nowhere, who built himself a monument with his lyrics. #exegi monumentum